Εκπομπές με ρετρό διάθεση
11.6.2008
Καταρχήν να ξεκινήσω λέγοντας δυο καλές κουβέντες –κάτι που όπως καταλαβαίνετε δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο να κάνω ούτε για αρχή ούτε για μέση ούτε για φινάλε…– για τον Ηλία Μαμαλάκη και τις εκπομπές του, που ξεκίνησαν σαν απλές εκπομπές μαγειρικής, εξελίχτηκαν όμως, και να που τώρα μοιάζουν με ωραιότατα ντοκιμαντέρ που χαίρεσαι να τα βλέπεις ακόμα και αν δεν έχεις διάθεση όχι να μαγειρέψεις ούτε κονσέρβα να ανοίξεις μόνος σου…
Ουφ! Τελείωσα με τις καλές κουβέντες…
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει σοβαρά πώς γίνεται να είναι γεμάτη η ελληνική τηλεόραση με εκπομπές μαγειρικής όπου όλοι σαν τρελοί μαγειρεύουν ασταμάτητα, υπάρχουν μάλιστα και σταρ του είδους, όταν κανείς και καμιά στην Ελλάδα πια δεν μαγειρεύει σπίτι του; Τα delivery έχουν γίνει τόσα πολλά που τις προάλλες έκαναν απεργία τα παιδιά που μεταφέρουν τα φαγητά για να προασπίσουν τα δικαιώματά τους –και δικαίως…
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου τα Χριστούγεννα και το Πάσχα φτιάχναμε γλυκά, τώρα, αν εξαιρέσεις μια συγκεκριμένη φίλη μου, τη Μάικα Ανδρικάκη, που είναι νέα, που είναι ωραία, που είναι έξυπνη και φτιάχνει και γλυκά, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα δεν ξέρω άλλη να κάνει τέτοιο πράγμα, και καλά εγώ δεν ξέρω ούτε να ανοίγω κονσέρβες. Έχω κάψει μακαρόνια επειδή πήγα να τα βράσω και –δεν θα το πιστέψετε, αλλά είναι αλήθεια– κατέστρεψα και δυο αυγά που πήγα να τα βράσω. Οπότε εμένα άσε με. Άλλωστε, εγώ δεν κάθομαι να δω αυτές τις εκπομπές με τις μαγειρικές. Το αντίθετο. Οι άλλοι και οι άλλες που τις βλέπουν, κυρίως οι άλλες, γιατί για να έχουν γεμίσει τα κανάλια με τέτοιες εκπομπές πάει να πει ότι κάποιοι τις βλέπουν, κάθονται μετά και μαγειρεύουν αυτά που βλέπουν στα σοβαρά; Γιατί αν συνέβαινε αυτό θα έπρεπε όλη η Αθήνα τουλάχιστον, για να μείνω μόνο στην πρωτεύουσα, να μοσχοβολάει από φρεσκοψημένα φαγητά. Που σημαίνει, επειδή δεν συμβαίνει ακριβώς αυτό, πως όλες αυτές οι εκπομπές στην πραγματικότητα μοιάζουν με τα ντοκιμαντέρ για την εξαφάνιση της φώκιας, της λευκής τίγρης, του αλλήθωρου παπαγάλου, του νευρασθενικού ουρακοτάγκου ίσως και του μυωπικού χαμαιλέοντα!!!
Θέλω να πω δηλαδή πως ίσως τελικά όλες αυτές τις εκπομπές τις βλέπουν όλοι με μια διάθεση ρετρό στο στυλ «κοίτα βρε να δεις πώς μαγειρεύανε κάποτε». Από αυτή την άποψη έχει μια εξήγηση όλο αυτό…
Θα μου πείτε βέβαια, από την άλλη, πως αν ο κόσμος σήμερα γυναίκες και άντρες μαγείρευαν σπίτι τους θα έβλεπαν αυτές τις εκπομπές που στην πλειοψηφία τους οι συνταγές που δίνουν αρχίζουν από το «καλημέρα, γλυκιά μου λωλή» και καταλήγουν σε «σήκω χόρεψε, κουκλί μου» με μια εσάνς από το «ας με λένε τρελή, σε αγαπάω πολύ και σε νοιάζομαι, ας με λένε τρελή, ας με λένε τρελή…»…
Όχι, για να ξέρουμε και τι λέμε δηλαδή…
