Ο μεγάλος πρωταγωνιστής φυσικά στις Ευρωεκλογές που άρχισαν και τελείωσαν την περασμένη Κυριακή είναι η αποχή ρεκόρ που σημειώθηκε!!! Ασφαλώς μετά διάφοροι λένε διάφορα του στυλ «ο λαός έστειλε ένα μήνυμα…», «το πήραμε το μήνυμα…», «το πήραμε το μήνυμα, να δούμε πώς θα το αξιοποιήσουμε…», «ήρθε το μήνυμα, αλλά είχε προβλήματα με το τελωνείο και δεν το έχουνε εκτελωνίσει…», «ήρθε το μήνυμα, αλλά έλειπα και μου άφησαν ειδοποίηση από τον κούριερ να πάω να το πάρω εγώ!!!». Ούτε μηνύματα ούτε τίποτα και να μην ακούω αηδίες. Αν ίσχυαν όλα αυτά, αυτοί που τα ισχυρίζονται θα είχαν πάρει τα μηνύματα πολύ καιρό πριν και δεν θα είχαν αφήσει ένα απλό μηνυματάκι να γίνει ουρλιαχτό. Το θέμα, αλλά και το μήνυμα είναι πως ο κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει…
Φυσικά, το ότι ο κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει είναι κάτι σοβαρό και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου θα αντιμετωπιζόταν σοβαρά, επιτελεία κομμάτων θα κάθονταν και θα ανέλυαν, ειδικοί και παραειδικοί θα έκαναν τις δικές τους αναλύσεις επί του φαινομένου κτλ. κτλ. Εδώ φυσικά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Εδώ πολύ απλά κάποιοι είπαν «ο λαός έστειλε ένα μήνυμα με το να μην πάει να ψηφίσει». Τους άρεσε έτσι όπως το είπανε και το επανέλαβαν πολλές φορές, τόσο που το άκουσαν όχι μόνο παπαγαλάκια, αλλά και άλλα πουλιά, από καρδερίνες και φλώρους, μέχρι κοράκια, μέσα σε όλους το άκουσαν και τα παιδιά με τα μικρόφωνα των καναλιών και το έθεσαν ως «ερωτησοαπάντηση» σε αυτούς που ρώταγαν σε παραλίες, κλαμπς κτλ. κτλ. –φοβούμενοι ίσως ότι ο άλλος μπορεί και να μην είχε μια απάντηση της προκοπής εύκαιρη. Η απάντηση όμως άρεσε πολύ και στο «πλατύ κοινό», που φαίνεται καθαρά ότι επανέλαβε όπως χρειαζόταν από τις κάμερες μέχρι τα ταξίμια και δεν χρειάστηκε να το πάει πιο κει, διότι ουδείς διανοήθηκε να του απαντήσει «μπα, και τι μήνυμα είναι αυτό που θέλετε να στείλετε;»…
Δεν ξέρω αν κανείς έχει δει από εσάς που ενδεχομένως διαβάζετε αυτή τη στιγμή αυτό το σημείωμα την περίφημη ταινία του Όρσον Γουέλς «Πολίτης Κέιν», όπου κάποιος από την αρχή μέχρι το τέλος ψάχνει να βρει ποιο ήταν το μυστικό της ύπαρξης του Κέιν, τι ήταν αυτή η μυστηριώδης λέξη ρόσμπαντ η οποία βγήκε από το στόμα του Κέιν λίγο πριν ξεψυχήσει. Στο φινάλε βέβαια της ταινίας, στο τελευταίο πλάνο, η απάντηση δεν είναι καν απλή, είναι απλοϊκή, Ρόζμπαντ λεγόταν το ελκηθράκι του για τα χιόνια όταν ήταν παιδί. Και αυτό το μαθαίνουμε όταν το ελκηθράκι καίγεται στο τζάκι. Κάπως έτσι είναι και η απάντηση. Το περασμένο Παρασκευο-Σαββατο-Κυριακο-Δεύτερο ήταν του Αγίου Πνεύματος και βέβαια ο Έλληνας «που ήθελε να στείλει ένα μήνυμα» δεν είχε σκοπό να χάσει το τριήμερό του για να εξασκήσει οποιοδήποτε εκλογικό δικαίωμα. Και μη φανταστείτε επειδή είχαν κλείσει για το τριήμερο να πάνε στις Μπαχάμες δεν μπορούσαν να πάνε να ψηφίσουν. Ακόμα και στη Βούλα να είχαν κανονίσει να πάνε για μπάνιο, πάλι δεν θα πήγαιναν να ψηφίσουν, γιατί βαριόντουσαν…
Κάπως έτσι η συνείδηση του ψηφοφόρου, του έλληνα ψηφοφόρου, η σημασία των Ευρωεκλογών, η αγωνία για το μέλλον –όλων μας ελπίζω και νομίζω– ακόμα και η αντιπαράθεση, έστω και σε ένα καφενείο, οι καβγάδες για τα πολιτικά, το πάθος, η ίντριγκα, τα έξοδα κτλ. κτλ. γίνανε μπουρλότο, όπως άλλωστε και το ρόζμπαντ –το ελκηθράκι του Πολίτη Κέιν. Γιατί μπορεί να τα βάλεις με τα πάντα ως γνωστόν, αλλά όχι και με τα μπάνια του λαού, και αυτός ο λαός μπορεί να έχει απόψεις, θέσεις, πολλά εν πάση περιπτώσει καλά και κακά, αλλά το μπάνιο του το θέλει…
