Loft απ’ ό,τι ξέρω θα πει σοφίτα, και αυτή η μόδα με τα «loft» ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια στη Ν. Υόρκη. Τότε, λοιπόν, κάποιοι καλλιτέχνες, χωρίς πολλά λεφτά στην τσέπη, επειδή δεν μπορούσαν να μείνουν σε κανονικά σπίτια γιατί οι τιμές ήταν ιλιγγιώδεις, νοίκιασαν κάποιους χώρους σε βιομηχανικά-επαγγελματικά κτίρια σε χαμηλές τιμές και, βέβαια, επειδή ως χώροι ήταν τα μαύρα τους τα χάλια, τα διακόσμησαν και τα περιποιήθηκαν με τον δικό τους ο καθένας ξεχωριστό τρόπο. Συνήθως είχαν τσιμέντο αντί για πάτωμα, καμιά πολυτέλεια ως κατασκευή –μάλλον χοντροκομμένες θα τις έλεγε κανείς– και συνήθως είχανε κάτι ασανσέρ με τεράστιες πόρτες που σε οδηγούσαν απευθείας στο χώρο ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Φυσικά, λόγω των ονομάτων που τα είχαν νοικιάσει και που αργότερα έγιναν διάσημοι, αυτό το είδος του μποέμ διαμερίσματος απέκτησε με τα χρόνια έναν συμβολικό χαρακτήρα, αλλά και ένα μύθο. Βέβαια, αν οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες μπορούσαν να μένουν σ’ ένα άνετο διαμέρισμα στην 5η Λεωφόρο της Ν. Υόρκης, εκεί θα έμεναν, και όταν αρκετοί από αυτούς κάποια στιγμή «έπιασαν λεφτά», στα καλά διαμερίσματα της 5ης Λεωφόρου κατέληξαν, δεν έμειναν στα loft. Τα loft ήταν γι’ αυτούς που έμειναν φτωχοί ή για σνομπ και καλλιτεχνίζοντες ευκατάστατους, που νόμιζαν ότι όποιος μένει σε τέτοιους χώρους αποκτά και ταλέντο και έμπνευση!!!...
Μέσα σε όλα και η μόδα των «loft» ήρθε στην Αθήνα, πού αλλού, παρά στη ραγδαία αναπτυσσόμενη περιοχή Γκάζι και τριγύρω. Φυσικά, δεν πήγαν να βρουν παλιά κτίρια βιομηχανικά ή επαγγελματικά να τα διαμορφώσουν οι δικοί μας, αλλά κάποιοι επιτήδειοι τον τελευταίο καιρό χτίζουν πολυκατοικίες και διαμερίσματα στο στυλ υποτίθεται των loft, τα οποία σημαίνει φτηνοκατασκευές, γυψοσανίδες, τσιμέντα στο πάτωμα κτλ. κτλ. Όπου, όπως μου είπε ένας φίλος μου αρχιτέκτονας, είναι οι πιο φτηνοκατασκευές που μπορεί κανείς να φανταστεί. Τώρα βέβαια από τη στιγμή που loft θα πει σοφίτα στην κυριολεξία, είναι λίγο δύσκολο να λες ότι ο 1ος, ο 2ος και ο 3ος όροφος είναι επίσης loft, αλλά κομμάτια να γίνει. Κομμάτια επίσης να γίνει το γεγονός πως κάποιοι αρκετά σνομπ θέλοντας λυσσασμένα να είναι μέσα στη μόδα το πληρώνουν πανάκριβα –έχω ακούσει και για 4.000, 4.500, 5.000 ευρώ το τετραγωνικό!!!– σε μια περιοχή μάλιστα σαν το Γκάζι, που είναι ό,τι χειρότερο για να μείνει άνθρωπος. Ένας τσιμεντένιος κρανίου τόπος που καίγεται το καλοκαίρι και βουλιάζει από τις βροχές το χειμώνα, όπου μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση ή ελπίδα για οποιοδήποτε φυτό να επιβιώσει, εκτός από γλάστρες ή κανένα φοίνικα, και δεκάδες εκατοντάδες χιλιάδες μπαρ, κλαμπ, μπουζούκια, φαγάδικα κτλ. κτλ. Ποιος όμως ήταν αυτός που είπε πως το πιο δυνατό πράγμα σε αυτόν τον πλανήτη, η πιο μεγάλη δύναμη, η πιο σαρωτική καταιγίδα λέγεται απλώς μόδα; Είχε δίκιο. Τα συγκεκριμένα πωλούνται σαν φρέσκο ψωμάκι, ενώ ήδη ετοιμάζονται τα γνωστά αρπακτικά να απλώσουν προς την περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα και πέριξ, όπου, λόγω ταραχών, κάποιοι θα αρχίσουν να πουλάνε φτηνά, κάποιοι θα αγοράσουν φτηνά και σε καμιά 20αριά ή 25αριά ή το πολύ 30αριά χρόνια θα δούμε και εκεί τη μόδα να εγκαθίσταται όπως στο Γκάζι, στου Ψυρρή και στα πέριξ…
Το θέμα είναι να μένεις εκεί που σου αρέσει και γιατί έτσι σου αρέσει, είτε αυτή είναι η Ηρώδου του Αττικού είτε ο Σκαραμαγκάς. Το θέμα είναι αν φοράς αυτά που θέλεις όταν τα θέλεις και όπως τα θέλεις, γιατί το θέλεις, και όχι γιατί σου τα επιβάλλουν άνωθεν. Η μόδα είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη, αλλά ευτυχώς, πέραν του ότι την πληρώνουν πανάκριβα, όσοι την ακολουθούν ποτέ δεν βρίσκονται μέσα σε αυτή.
