Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως η Αλεξάνδρα που την έκαναν Λεωφόρο, δεν ήταν Βασίλισσα αλλά Πριγκίπισσα των Ελλήνων, κόρη του Γεωργίου του Α’ και της Βασίλισσας Όλγας γεννημένη το 1870, η οποία το 1889 στα 19 της χρόνια, παντρεύτηκε ένα Ρώσο Πρίγκιπα της γενιάς των Ρομανόφ και πήγε να ζήσει στην Ρωσία, αλλά το άτυχο κορίτσι, όπως ανέφερε κάπου -η Ελένη Βλάχου – πέθανε πάνω στον τοκετό του πρώτου της παιδιού το 1891, στα είκοσι ένα της μόλις χρόνια. Είναι παράξενο πως δεν λέγεται Λεωφόρος Πριγκιπίσσης Αλεξάνδρας, αλλά έτσι και αλλιώς υπάρχει και οδός Όλγας στο κέντρο της Αθήνας – ο δρόμος ανάμεσα στα Ζάππειο και στις Στήλες του Ολυμπίου Διός, χωρίς να λέγεται οδός Βασιλίσσης Όλγας, επίσης η Αμαλίας και η Όθωνος δεν αναφέρουν το αξιώμά τους. Αυτά για την Λεωφόρο Αλεξάνδρας… μιας και κάποιοι έχουν απορίες!!!...
Τώρα βέβαια για τα υπόλοιπα θέατρα στην και γύρω από την Λεωφόρο Αλεξάνδρας δεν αξίζει κανείς να κάνει και ιδιαίτερη άλλη κουβέντα, εκτός από μερικά ψιλά, όπως:
1. Το Κηποθέατρο επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας μέσα στο πάρκο, το είχε ο Κατράκης πριν την Χούντα, το έχασε κατά την Χούντα επειδή ήταν αριστερός, παρόλο που επί Χούντας ο Κατράκης έπαιξε στο Εθνικό θέατρο – σιγά μην τον άφηνε ο Μινωτής να παίξει όσο ήταν με την βασίλεια του στο Εθνικό- και μετά την Χούντα το πήρε η Αλίκη και είχε γίνε τότε τεράστιος σάλος, γιατί το πήρε η ίδια και δεν το άφησε στον Κατράκη, όπου ανέβασε μια σειρά από μιούζικαλ με τεράστια επιτυχία…
2. Το θέατρο Αναλυτή που γκρεμίστηκε πρόσφατα, φτιάχτηκε εξαιτίας της τεράστιας επιτυχίας του «αγάπη μου ουαουα» που είχε αρχίσει να παίζεται στην οδό Βουκουρεστίου- όπου παίχτηκε με τεράστια επιτυχία ως το 73 που έγινε η ταινία από τον Δαλιανίδη, στην Φίνος φιλμ. Παιζόταν επί επτά χρόνια από τον θίασο Αναλυτή – Ρηγόπουλου και έγινε θρύλος. Μετά δεν μπόρεσαν οι καλοί αυτοί οι ηθοποιοί να κάνουν ξανά τέτοια επιτυχία.
3. Του Μινώα που και αυτό γκρεμίστηκε πρόσφατα επί της Πατησίων και στο οποίο είχε γίνει η μεγάλη επιτυχία το 76 το «μια τρύπα στο νερό» και το «ο καραγκιόζης στο αιγαίο», σε παραγωγή και συγγραφή Γιώργου Λαζαρίδη, όπου αναβίωσε με το ρετρό, το βαριετέ «φρεγάτα» του Λάσκου, με παλιούς σπουδαίους καλλιτέχνες όπως τον Ορέστη Λάσκο, τη Νινή Ζαχά, τον Μητσάρα, τον Κώστα Μανιατάκη και άλλους. Εκεί στο Μινώα το 78, ο Γιάννης Δαλιανίδης ανέβασε σε διασκευή του Λαζαρίδη το «κλουβί με τις τρελές», με ένα σούπερ θίασο Μουστάκας, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Μίμης Φωτόπουλος, Μαρία Μπονέλου και άλλους…
Τώρα τι σας γράφω όλα αυτά ούτε που ξέρω…απλώς σκεφτόμουνα ένα σούρουπο που κατέβαινα με το ταξί τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας που ήταν σιωπηλή, το πόσο εύκολα μετακινείται η θεατρική πιάτσα που κάποτε ήταν στο Μεταξουργείο, μετά πήγε στην Αλεξάνδρας, κάποτε ήταν στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια, τώρα όλα μαζί θέατρα, κέντρα, μπουζούκια και εστιατόρια κτλ. κτλ. είναι στο Γκάζι και αύριο, μεθαύριο, ποιος ξέρει που αλλού θα είναι. Και όπως τραγουδούσε και η Ρένα Βλαχοπούλου στο φινάλε στο «ραντεβού στον αέρα», «φεύγουν τα χρόνια όλα αλλάζουν όλα, μόνο η αγάπη μένει μέσα στην καρδιά…»
