Υποτίθεται πως η ψυχολογία λέει – απ’ ότι ξέρω δηλαδή, δεν είμαι και ψυχολόγος…- πως οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να κάνουν αυτό που τους είναι πιο εύκολο. Δηλαδή είτε ήρωας γίνεις είτε χαρακτηριστείς ως δειλός την ώρα που ξεκινάει η μεγάλη μάχη, αυτό είναι ακριβώς γιατί κάποιος κάνει ότι του είναι πιο εύκολο. Με αυτή τη λογική πρέπει να ομολογήσω πως αν βγάλω στην άκρη από την μια την μη οικονομική δυνατότητα κάποιου και τον ενθουσιασμό της νεότητας που θέλει να αισθάνεται πως ζει περιπετειωδώς, κατά τ’ άλλα δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που το καλοκαίρι πάνε και κάνουμε κάμπινγκ!!!...
Καλά το οργανωμένο κάμπινγκ δεν το συζητάω, εκεί πια είναι η απόλυτη τρέλα. Γιατί το να μένεις σε ένα δωμάτιο είτε ξενοδοχείου είτε νοικιαζόμενο, ας πούμε πως είναι εντάξει, ας πούμε όμως από την άλλη πως είναι εντάξει και το να κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ στις παραλίες και τα βουνά. Το να μην κάνεις όμως ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά κάτι ενδιάμεσο, εεε αυτό πια είναι η απόλυτη γελοιότητα. Γιατί άμα είναι να οργανωθείς και να έχεις τρεχούμενο νερό και τουαλέτες, γιατί δεν πας απευθείας σε δωμάτιο να μην σε τρώει το αγιάζι;...
Το ελεύθερο κάμπινγκ όμως πρέπει να είναι αυτό που λένε ο απόλυτος εφιάλτης. Η κόρη του φίλου μου του Σωτήρη, στα είκοσι, πανέμορφη, να ζαλίζεσαι και πολύ έξυπνη κατά τ’ άλλα, από αυτά τα γοητευτικά όσο και επικίνδυνα θηλυκά, μας διηγείτο τις προάλλες με τέτοια χαρά όλα τα ωραία που πέρασε στο ελεύθερο κάμπινγκ που έκανε φέτος με τους φίλους της, που όταν τελείωσε η διήγηση ήθελα να πάω στο «Bedford» να κάνω απεξάρτηση από την πολύ ευτυχία. Άσε που είχα γίνει πτώμα μόνο που την άκουγα!!!
Μέσα σε όλα τα άλλα υπέροχα που μας είπε, που πραγματικά μας είχαν ενθουσιάσει όλους- είχαμε μείνει κάποιοι άνθρωποι σε μια γωνίτσα με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια μας όσο τα διηγείτο- μας είπε για ένα φίλο της στη Γαύδο που όσο κοιμόταν σε sleeping bag, πήγε ένα σκορπιός –προσέξτε όχι κάποιος άνθρωπος που τo ζώδιό του ήταν σκορπιός, κανονικός σκορπιός από αυτούς με εκείνη την ουρά με το δηλητήριο- και τον τσίμπησε σε μέρος που δεν γράφεται –ας πούμε στο «πολυτιμότερο μέρος που έχει, μα τι λέω πια;» - ενώ στο προηγούμενο μέρος που είχαν πάει για ελεύθερο κάμπινγκ πάλι όταν κοιμόταν τον είχε τσιμπήσει στο πόδι σκορπιός. Δύο άλλοι φίλοι της εν λόγω κοπέλας, επειδή λέει, τα ψάρια στην Γαύδο είναι πάρα πολλά και προφανώς ηλίθια και τα πιάνεις με το χέρι, -οπότε όπως καταλαβαίνετε ψάρια πιάνανε με τα χέρια και τρώγανε από το πρωί ως το βράδυ, μπλάστρι τα είχανε κάνει τα ψάρια-, την ώρα που είχαν βάλει τα χέρια τους στο νερό και πλένανε αυτό που είχαν πιάσει πέρασε μια σμέρνα και τους τα έφαγε!!!
Μετά από αυτήν την ωραία διήγηση όπου έκανε την παρέα άνθρωποι όλοι σαράντα με πενήντα, που σαν να ένιωσαν την ενοχή που τώρα έχουν υπέροχα εξοχικά ή μένουν σε ωραία ξενοδοχεία, άρχισαν να θυμούνται με νοσταλγία τις δικές τους αναμνήσεις ανάλογα, από ανάλογες διακοπές…
Φυσικά, ήμουν ο μόνος που έγινα έξαλλος από αυτά που άκουγα. Τους είπα ότι στα δεκαοκτώ μου για μια και μοναδική φορά έκανα ελεύθερο κάμπινγκ για ακριβώς 12 λεπτά.
Για την ακρίβεια αποφασίσαμε όλη η παρέα να πάμε κάπου το βράδυ. Μπήκα στο sleeping bag, άρχισα, να κοιτάζω τα αστέρια και μετά από 12 λεπτά σηκώθηκα, τύλιξα το sleeping bag και πήγα στο πλησιέστερο ξενοδοχείο…
Φυσικά περί ορέξεως ουδείς λόγος, αλλά αν εξαιρέσεις επαναλαμβάνω τις περιπτώσεις της τρελής νιότης και τις περιπτώσεις να μην έχεις λεφτά, δεν καταλαβαίνω με πια λογική κάποιος θα προτιμήσει για τις διακοπές του την απόλυτη ταλαιπωρία με μαμούνια, ζουζούνια, φίδια, σκορπιούς, βροχές, καταιγίδες, καύσωνες, άμμο , πέτρες, ενοχλητικούς γύρω - γύρω που σε ελέγχουν διαρκώς, έλλειψη ηλεκτρικού, νερού και τουαλέτας και άλλες λοιπές δυνάμεις. Είναι σαν κάποιους άλλους που όταν πάνε ταξίδι, σου δηλώνουν πως προτιμούν «κομψά, αρτιστίκ ξενοδοχεία που πάνε οι διανοούμενοι και όχι ένα πολύ καλό ξενοδοχείο», ξεχνώντας πως οι εν λόγω διανοούμενοι και καλλιτέχνες, όταν με το καλό πιάσουν λεφτά στα χέρια τους, φεύγουν από το εν λόγω κομψό αρτιστίκ ξενοδοχείο και πάνε σε ένα από τα μεγάλα του κέντρου. Αλλά αυτό είναι θέμα ενός άλλου σημειώματος…
