Τώρα που είναι χειμώνας και έξω από το παράθυρο πέφτει η βροχή αργά και βασανιστικά και ακούς το γκλίτσι γκλίτσι γκλίτσι στα τζάμια, στα πρεβάζια, στους δρόμους και που μυρίζει το βρεγμένο χώμα και τα μουσκεμένα φυτά – καλά αυτό το τελευταίο το παίρνω πίσω γιατί δεν είναι και πολύ εύκολο στην Αθήνα να τα βρεις αυτά, αλλά ας πούμε ότι πας μέχρι την πλατεία και πέφτεις με τα μούτρα και μυρίζεις το γκαζόν!!!- Μέσα στην ζεστασιά του σπιτιού σου, δίπλα στο τζάκι που καίνε τα ξύλα ή στην σόμπα-για καλοριφέρ και αερόθερμο δεν θα γράψω γιατί θα μου χαλάσουν όλο το σκηνικό…- Νομίζω ότι το καλύτερο που θα μπορούσε ν α συμβεί στον οποιοδήποτε ή σε μένα τουλάχιστον και από την στιγμή που εγώ γράφω το κομμάτι, η δική μου γνώμη μετράει- είναι μια ΚΟΤΟΣΟΥΠΑ!!!...
Νομίζω δεν υπάρχει τίποτα πιο ταιριαστό για τον δρόμο προς την απόλυτη ευτυχία από ένα βραστό κοτόπουλο και μια κοτόσουπα αυγολέμονο με ρύζι. Ειδικά άμα είσαι σε τραπέζι και με το που θα βγουν όλα αυτά από το τσουκάλι , βάλεις λεμόνια, αλάτια , πιπέρια, θα έχεις φρέσκο λευκό ψωμί, μια υπέροχη σαλάτα, θα έχεις ψιλοκόψει για ατελείωτη ώρα την καυτή κοτούλα μέσα στην σούπα και έχεις βάλει το μπούτι σε ένα πιάτο και το έχεις γεμίσει με αλάτια, λεμόνια, πιπέρι, ενώ στο πλάι έχεις βάλει λίγη δυνατή μουστάρδα και λίγη υπέροχη μαγιονέζα και μια θαυμάσια σαλάτα-η σαλάτα ας είναι ότι θέλει, αν και το μαρούλι με φρέσκο κρεμμυδάκι το προτιμώ-!!!...
Αυτή για μένα είναι η εικόνα της απόλυτης ευτυχίας. Δυστυχώς στις μέρες μας η ευτυχία δεν είναι κάτι πολύ εύκολο να επιτευχτεί, ούτε να βρεθεί. Την τελευταία φορά που πήγα καλπάζοντας σχεδόν, χειμώνα μήνα σε ένα φίλο που μας είχε καλέσει για χαρτιά και είπε ότι θα έχει κοτόσουπα, είχε κάνει την κοτόσουπα τόσο «δημιουργική» που την είδα και δεν την γνώρισα!!! Είναι δυνατόν η κοτόσουπα να έχει αμύγδαλα αντί για ρύζι; Και όμως είχε και μετά έχει και το θράσος να μου πει ότι είναι παραδοσιακή συνταγή. Τώρα από ποιον παραδόθηκε και ποιος την παρέλαβε ένας θεός το ξέρει. Δηλαδή το σωστό θα ήταν να είχε παραδοθεί, ο φίλος μου όμως…στην αστυνομία για το έγκλημα στην ευτυχία…!!!
Δυστυχώς τίποτα στην εποχή δεν έχει μείνει όρθιο. Ούτε καν αυτές οι μικρές καθημερινές στιγμούλες που κάποτε μας γέμιζαν χαρά. Τι ζητάω δηλαδή; Ένα κοτόπουλο βραστό και μια κοτόσουπα αυγολέμονο με ρύζι.
Προς γνώση και συμμόρφωση όλων αυτών που παρεμβαίνουν δημιουργικά στα φαγητά, αλλά επιμένουν να καλούν κόσμο στο σπίτι τους, τους αφιερώνω το παρακάτω δίστιχο – αλλά όχι δίστιχο, αλλά δύστυχο – «με λίγα λόγια προσπαθώ γλυκά να σου εξηγήσω, αν με καλέσεις για φαί την πρόσκληση θα σκίσω…»
