Ο δρόμος προς την καριέρα…
6.8.2008
Τώρα αυτό που θα γράψω σε αυτή τη στήλη σήμερα είναι λίγο διαφορετικό από αυτά που γράφω συνήθως, αλλά έτσι κι αλλιώς το περιοδικό homefood λέγεται και με την ευρεία έννοια όλα στο σπίτι (home) μας γίνονται!!!...
Αρχές λοιπόν Ιουνίου –όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων– ο Νίκος Σεργιανόπουλος, δημοφιλής ηθοποιός, μάζεψε από το δρόμο έναν τύπο, τον πήγε σπίτι του και ο εν λόγω τύπος τον σκότωσε. Στους παραλίγο δύο μήνες, μέχρι να βρεθεί ο δράστης βέβαια, συνέβησαν και διάφορα άλλα ασήμαντα γεγονότα, όπως ας πούμε ότι έγινε μια έκρηξη στο Πέραμα και σκοτώθηκαν κι εγώ δεν ξέρω πόσοι εργαζόμενοι αφήνοντας χήρες και ορφανά, αλλά η αλήθεια είναι πως ο κόσμος ενδιαφέρεται πιο πολύ για έναν ηθοποιό παρά για εργάτες που σκοτώθηκαν σε εργατικό ατύχημα. Και αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο εδώ, είναι κάτι που συμβαίνει παντού. Κάποια στιγμή λοιπόν πιάσανε το δολοφόνο, ο οποίος όπως αποδείχτηκε ήταν Γεωργιανός στην καταγωγή και κυκλοφορούσε πάνω κάτω με μια αναισθησία πραγματικά αξιοσημείωτη. Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και πολύ δύσκολο να τον βρούνε, τα είχε αφήσει όλα στο διαμέρισμα του φόνου, DNA, αποτυπώματα, μόνο την κάρτα του δεν είχε αφήσει με τηλέφωνο, φαξ και e-mail…
Έτσι κι αλλιώς, ξέρω ότι ζω σε μια τηλεοπτική δημοκρατία και ξέρω πως εκεί που έχουμε καταντήσει ό,τι και να είσαι, για να μπορεί να πιστοποιηθεί, πρέπει να περάσεις από την τηλεόραση πρώτα!!! Γι’ αυτό το λόγο δεν θα έπρεπε να με εκπλήσσει το γεγονός –αλλά με εξέπληξε βεβαίως γιατί συνεχίζω να εκπλήσσομαι– που πέντε δικηγόροι, όπως ανακοινώθηκε όχι από τους γνωστούς, νεαροί στην ηλικία, όχι από τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία, πήγαν και ζήτησαν να αναλάβουν δωρεάν την υπεράσπιση του κατηγορουμένου. Δεν υπάρχει θέμα ότι ακόμα και ο στυγερότερος εγκληματίας δικαιούται ενός δικηγόρου υπεράσπισης, αλλά εδώ μιλάμε για την απελπισμένη προσπάθεια ή μάλλον για τη λυσσασμένη προσπάθεια ή μάλλον για την πάρα πολύ λυσσασμένη προσπάθεια για μια καριέρα, ο δρόμος προς την οποία περνάει από την τηλεόραση. Δεν ξέρω αν οι δικηγόροι που έχει τελικά ο εν λόγω κακούργος είναι αυτοί που 2-3 μέρες μετά τη σύλληψή του άρχισαν να κάνουν τουρνέ στα κανάλια και να μιλάνε για μεταμέλειες και για συγγνώμες του κατηγορουμένου, αλλά, όπως και να έχει το πράγμα, όποιος και να είναι τελικά βρήκε μια ευκαιρία, ένα εφαλτήριο για το δρόμο προς την «καταξίωση»!!!
Δεν θα ήθελα να βγάλω κορόνες ούτε εναντίον του δολοφόνου ούτε υπέρ του δολοφονημένου, αλλά νομίζω πως μερικά ειρωνικά χαμόγελα ή και σχόλια έχω κάθε δικαίωμα να βγάλω με αυτά που βλέπω –αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως πολλοί από τους μεγαλοδικηγόρους σήμερα δεν έχουν αποκτήσει τη φήμη τους και τα λεφτά τους βεβαίως με ανάλογες ιστορίες. Τελικά η ενοχή όσο πιο μεγάλη είναι τόσο πιο ακριβά και πληρώνεται και εισπράττεται, αλλά κυρίως εξαργυρώνεται…
