Η βιτρίνα της Δημοκρατίας
27.1.2010
Ειλικρινά δεν ξέρω αν όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι Έλληνες, που χρόνια ατέλειωτα αγωνίστηκαν για να έρθει η Δημοκρατία στην Ελλάδα, είχαν ακριβώς φανταστεί αυτό το αλισβερίσι που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Φανταζόμουνα πως μιας και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν είναι να πεις πως έχει και τις σπουδαίες αρμοδιότητες, κάθε άλλο δηλαδή, θα διάλεγαν κάποιο πρόσωπο κύρους που να στολίζει με την παρουσία του και το όνομά του το Προεδρικό Μέγαρο στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ασφαλώς δεν έχουμε τόσα πρόσωπα κύρους γενικής αποδοχής όσα υπήρχαν κάποτε και τα οποία δεν είναι ανάγκη να είναι πολιτικών προδιαγραφών, μιας και όπως είπαμε δεν είναι σε μια θέση με ιδιαίτερα αυξημένες αρμοδιότητες. Αν συζητούσαμε δηλαδή πριν τριάντα χρόνια δεν θα ήταν κακή ιδέα γι’αυτή τη θέση να είχε προταθεί ο Ελύτης ή ο Χατζιδάκις ή Ελένη Βλάχου ή ο Χρήστος Λαμπράκης ή εν πάση περιπτώσει κάποιος που το όνομά του να έχει κάποιο ειδικό βάρος. Μετά τον Καραμανλή που φαινόταν καθαρά πως ήθελε αυτή την θέση και ειδικά το ‘90 έκανε τα πάντα για να επανεκλεγεί ή για τον Κωνσταντίνο Τσάτσο πριν από αυτόν τα πράγματα ήταν απλά. Πάντως από τον Καραμανλή και μετά, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αυτό που ζω μάλλον υποβιβάζει παρά αναδεικνύει το κύρος του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Δεν είναι ωραίο ένας αρχηγός κόμματος, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Πρωθυπουργός, το καλοκαίρι να δηλώνει ότι εμείς θα καταψηφίσουμε τον κύριο Παπούλια για να πέσει η κυβέρνηση, να γίνουν εκλογές, ενδεχομένως να τις κερδίσουμε και μετά θα προτείνουμε το ίδιο πρόσωπο να επανεκλεγεί και ο συγκεκριμένος να το αποδέχεται σιωπηλά. Όπως δεν είναι ωραίο μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει με πρωταγωνίστρια την συγκεκριμένη καρέκλα του Προέδρου της δημοκρατίας, να πηγαίνουν τώρα ήσυχα ήσυχα όλοι-κυρίως ο Πρωθυπουργός- και να του προτείνουν να ξαναβγεί και να το αποδέχεται. Υπάρχει και κάτι που λέγεται αν θυμάμαι καλά αξιοπρέπεια, πολιτική αξιοπρέπεια και πρέπει να σας ομολογήσω πως προσωπικά δεν θα δεχόμουν ούτε για αστείο κάτι τέτοιο. Πολύ περισσότερο που δεν πρόκειται για μια θέση τμηματάρχη σε κάποιο Υπουργείο, αλλά για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Παρόλα αυτά φαίνεται πως κάτι τέτοιες αηδίες εγώ τις σκέφτομαι και όλοι οι άλλοι τα αντιμετωπίζουν κανονικά λες και πρόκειται όντως για την θέση του τμηματάρχη σε κάποιο Υπουργείο!!! Και τα πολιτικά αλισβερίσια τους κάνουν και τις θέσεις δέχονται και τα πάντα, οπότε ίσως εγώ να είμαι ο παράξενος που πιστεύω πως μια τέτοια τιμητική θέση μπορεί να μην έχει εξουσίες αλλά είναι σαν την βιτρίνα ενός μαγαζιού. Κανείς δεν ψωνίζει από αυτήν, αλλά αναμφισβήτητα δείχνει την ταυτότητα και την υπογραφή του περιεχομένου. Δεν τα έχει πάει άσχημα ο κύριος Παπούλιας αυτά τα τέσσερα χρόνια, αλλά ως πολιτικός καριέρας μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε ενδεχομένως να είναι λίγο πιο εύθικτος σε κάτι τέτοια και εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε να είχε ζητηθεί συγνώμη ακόμα και τώρα από όλους αυτούς που με τον έναν ή άλλο τρόπο χρησιμοποίησαν και το όνομά του και την θέση την συγκεκριμένη για τις πολιτικές τους σκέψεις…
Λέω εγώ τώρα…
