Και η σύνταξη;…
5.5.2010
Όλα τ’ άλλα μπορώ να τα καταλάβω, μπορώ να τα καταπιώ, μπορώ να τα συγχωρήσω κτλ. κτλ. κτλ. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω με τίποτα είναι το θράσος όλων, μηδενός εξαιρουμένου, μιλάω για τους ανθρώπους με εξουσία και καρέκλα στη διάθεσή τους, οι οποίοι δεν ξέρω ακριβώς πως το έχουν δει και καταφεύγουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό στο να βάζουν χέρι στις συντάξεις και στα ταμεία. Ασφαλώς ο μισθός είναι και δικαίωμα του εργοδότη ή μάλλον βασικά είναι δικαίωμα του εργοδότη και από κει και πέρα το αποδέχεται ή όχι ο εργαζόμενος και εν πάση περιπτώσει αν φαλιρίσει η εταιρία κάτι που συχνότατα κάνουν κάποιοι τελευταία, χάνεις τα λεφτά σου και ξεκινάς μια καινούργια ζωή. Η σύνταξη όμως είναι το δικαίωμα του ασφαλισμένου που υποχρεούται καλά και ντε να πληρώνει σε συγκεκριμένο ταμείο, συγκεκριμένη εισφορά για πολλά χρόνια για να μπορεί το κάθε κόμμα να παίρνει τα λεφτά και να τα κάνει βόλτα και να εξυπηρετεί τις ανάγκες του, να καλύπτει τις χασούρες του, να παίρνει δάνεια κτλ. κτλ. Με ποιο ακριβώς δικαίωμα κάποιος επεμβαίνει και βάζει χέρι σε χρήματα που κάποιος άλλος πληρώνει επί πολλές δεκαετίες για μια εξασφάλιση, όταν πια δεν θα υπάρχει δυνατότητα καινούργιας αρχής; Γιατί τελικά δεν σηκώνονται όλοι μαζί να πάνε κάπου, ξέρω ‘γω που; Στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και να πουν το αυτονόητο, πως κάποιοι επεμβαίνουν στην τσέπη τους και τους κλέβουν τα δικά τους τα λεφτά, όχι του άλλου τα λεφτά, όχι του κράτους τα λεφτά, τα δικά τους τα λεφτά τους κλέβουν. Και χωρίς να έχουν καν τη δυνατότητα κάποιοι τα λεφτά που δώσανε τόσα χρόνια να τα δώσουν σε μια ιδιωτική ασφάλεια ή να τα φάνε. Δικαίωμά τους δεν είναι; Τελικά όλη αυτή η ιστορία με τα ταμεία, τους ασφαλισμένους, τις εισφορές, τις συντάξεις κτλ. κτλ. λυπάμαι που θα το πω…αλλά είναι ένα μεγάλο «νταβατζηλίκι» μου φαίνεται και καθόλου προς προστασία του εργαζομένου και του κόπου του.
