Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά (αν μπορούσαν, ας κάνανε κι αλλιώς!) και η Ρίτα για πρώτη φορά στα χρονικά περνάει τις γιορτές μακριά από την οικογένειά της. Απέρριψε την πρόταση των γονιών της για ταξιδάκι αναψυχής και ο αδελφός της, που σπουδάζει στο εξωτερικό, δεν θα έρθει φέτος λόγω φόρτου εργασίας. Κάποιοι θα προβληματίζονταν με την κατάσταση, για τη Ρίτα όμως ένα όνειρό της γίνεται πραγματικότητα! Το πατρικό της όλο για κείνη και ξέφρενα πάρτι με τους φίλους της μέχρι το πρωί, χωρίς την κλασική γκρίνια των δικών της. Ή, τουλάχιστον, αυτό ήταν το σχέδιο…! Η χαρά της, όταν έφτασε στην επαρχιακή πόλη από όπου κατάγεται, έσβησε πολύ γρήγορα, όταν διαπίστωσε ότι όχι μόνο θα έπρεπε να μαγειρεύει η ίδια (τι να κάνει;!) ή να πηγαίνει στο σπίτι των ηλικιωμένων θείων της, αν ήθελε να επιβιώσει, αλλά και ότι όσοι από τους φίλους της είχαν τιμήσει με την παρουσία τους τα πάτρια εδάφη, είχαν ήδη ρεζερβέ τις περισσότερες μέρες με οικογενειακά τραπέζια και επισκέψεις. Μόνη της παρηγοριά το τηλέφωνο και θλιβερός αποδέκτης, ποια άλλη(;), εγώ!
Στις ώρες που μου επέτρεπε να αφήσω το ακουστικό, ίσα ίσα για να ξεπιαστεί το χέρι μου και να ξεϊδρώσει το αυτί μου, έπιασα τον εαυτό μου να ζει πιο έντονα τις οικογενειακές στιγμές, αλλά και να αγανακτεί ευκολότερα από τυχόν διαφωνίες και περιορισμούς. Η επίδραση που είχε πάνω μου η κατάσταση της Ρίτας ήταν εμφανής και το συμπέρασμα ένα: Ποτέ δεν είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι!
Οι Έλληνες ως λαός έχουμε γαλουχηθεί με πίστη στο θεσμό της οικογένειας και οι γιορτές, ειδικά τα Χριστούγεννα, θεωρούνται περίοδοι αγάπης, ένδειξη της οποίας αποτελεί η συνεύρεση όλων των μελών της. Όσο είμαστε μικροί, το παίρνουμε ως δεδομένο και μας αρέσει κιόλας! Όταν μεγαλώνουμε, όμως, τα πράγματα περιπλέκονται και εμείς οι ίδιοι είτε επαναπροσδιορίζουμε κάποια ζητήματα είτε, ως γνήσιοι αντιρρησίες, ψάχνουμε τρόπους να αλλάξουμε την υπάρχουσα κατάσταση. Έτσι, όταν βρισκόμαστε με την οικογένειά μας δυσανασχετούμε που δεν είμαστε κάπου έξω να τα σπάμε με τους φίλους μας και όταν είμαστε με φίλους, αναπολούμε τις ζεστές βραδιές στο καθαρό και γεμάτο καλούδια σπιτάκι των γονιών μας!
Δεν υπάρχει πρόβλημα που ζητάει λύση, η αλήθεια βρίσκεται κρυμμένη κάπου μέσα μας. Σαν άνθρωποι έχουμε ανάγκη να βρισκόμαστε με τους αγαπημένους μας, είτε πρόκειται για φίλους είτε για οικογένεια. Ο μαγικός συνδυασμός των δύο είναι δύσκολο να επιτευχθεί και γι’ αυτό πάντα νιώθουμε ότι κάτι μας λείπει. Στις γιορτινές περιόδους, που τα συναισθήματα διογκώνονται, το μυστικό είναι να μοιράσουμε τον χρόνο μας και να πάρουμε τις δόσεις αγάπης που τόσο επιθυμούμε από τον καθένα ξεχωριστά.
Τώρα, εσύ, Ριτάκι μου, που βρέθηκες σε αδιέξοδο και διαπίστωσες με βάναυσο τρόπο, δεν λέω, ότι το έλατο ποτέ δεν θα γίνει πεύκο, δεν έρχεσαι να γιορτάσουμε μαζί;!
