Gucci vs... κουρελού!
Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε, κορίτσια, στις boutique! Ο καιρός σιγά σιγά ανοίγει και η ανανέωση της καλοκαιρινής γκαρνταρόμπας ήδη ξεκίνησε για τις περισσότερες γυναίκες γύρω μας. Παρά την οικονομική κρίση, το shopping therapy είναι σταθερή αξία και η Ρίτα μας δεν θα μπορούσε να απέχει επ’ ουδενί! Όχι ότι της περισσεύουν τα χρήματα, αλλά πολλές φορές θα προτιμούσε να μη φάει προκειμένου να αγοράσει ένα ακριβό συνολάκι που θα αναδείκνυε τη χαρισματική της φύση. Θεωρεί ότι τα επώνυμα ρούχα, πέραν του ότι υπερτερούν σε ποιότητα και στυλ, προσδίδουν ένα κύρος σε όποιον τα φοράει, που από μόνο του αξίζει κάθε θυσία. Έτσι, κάθε φορά που καταφέρνει να συγκεντρώσει τη μικρή περιουσία που απαιτείται για ένα φόρεμα του γούστου της, με σέρνει στα μαγαζιά και η πασαρέλα διαρκεί ώρες ατελείωτες.
Η Ρίτα ασφαλώς δεν είναι η μοναδική που έχει δημιουργήσει αυτή την ανάγκη στον εαυτό της. Ο μύθος ότι τα ακριβά και επώνυμα προϊόντα είναι και τα καλύτερα έχει γίνει βίωμα στην πλειοψηφία των καταναλωτών. Οι γυναίκες, ως πιο επιρρεπείς σε θέματα ομορφιάς και λάμψης, πέφτουν στην παγίδα να ακολουθούν πιστά τις επιταγές της μόδας που επιβάλλουν, όχι οι ίδιες σύμφωνα με τα θέλω και τα γούστα τους, αλλά όσοι έχουν οικονομικό συμφέρον από την εξάπλωση μιας τάσης. Μάλιστα, ίσως αγνοούν είτε παραβλέπουν το γεγονός ότι τα ρούχα που χρυσοπληρώνουν εδώ σε άλλες χώρες πωλούνται στα… καλάθια!
Ασφαλώς, περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα! Αν αισθάνεται μια γυναίκα πιο δυνατή και επιθυμητή μόνο μέσα σε ένα πανάκριβο ρούχο, κανείς δεν μπορεί να τη μεταπείσει. Η ψυχολογία του καθενός επηρεάζεται από αυτά που θεωρεί ο ίδιος σημαντικά. Δεν θα ήταν, όμως, όλα πιο εύκολα αν αναγνωρίζαμε ότι τα ρούχα δεν αναδεικνύουν εμάς, αλλά εμείς εκείνα; Ότι το εκάστοτε ρούχο δεν το φοράμε για να μας ανέβει η διάθεση, αλλά το επιλέγουμε σύμφωνα με τη δική μας; Τα χρώματα που θα διαλέξουμε, το πιο sporty ή κυριλέ της εμφάνισής μας, θα πρέπει να εξαρτώνται από το πώς νιώθουμε εμείς πάντα, για να είμαστε άνετοι και να το υποστηρίζουμε αναλόγως. Αυτό, λοιπόν, δεν έχει καμιά σχέση με την οικονομική-εμπορική αξία του ρούχου. Κάτι φθηνότερο πολλές φορές είναι πιο ωραίο και πιο ανθεκτικό. Άσε που δεν τρέμεις μην πάει και το λερώσεις ή πάθει κάτι, και έτσι το φοράς περισσότερο και το ευχαριστιέσαι καλύτερα!
Το χειρότερο, βέβαια, είναι που φτάνουν ορισμένοι στο σημείο να κρίνουν κάποιον από τα ρούχα που φοράει. Αμέσως αμέσως γίνεται κατηγοριοποίηση και απορρίπτεται όποιος δεν πληροί τα επιτασσόμενα στάνταρντ. Το ρηχό κριτήριο της αξίας των ρούχων του άλλου αποκλείει τη δυνατότητα μιας αλληλεπίδρασης που ίσως και να προσέφερε πολλά κι όμως παραγκωνίζεται προς χάριν της επιφάνειας.
Συμφωνώ ότι οι γυναίκες πρέπει να προσέχουν την εμφάνισή τους και να είναι περιποιημένες, για να ενισχύουν τη θηλυκή τους υπόσταση. Τα ρούχα, όμως, δεν κάνουν τον άνθρωπο. Προκειμένου, λοιπόν, να ξοδεύουν αλόγιστα τα χρήματά τους σε επώνυμες φίρμες κάνοντας τους ήδη πλούσιους ακόμα πλουσιότερους, ας πιστέψουν στον εαυτό τους και στην ενέργεια που βγαίνει από μέσα τους κι ας έχουν ντυθεί με μάρκα «μ’ έκαψες»!
