Θυμόμουν τις προάλλες τον στίχο της Κικής ∆η΅ουλά «ασφαλώς κι ονειρεύομαι / ζει κανείς ΅όνο ΅ε έναν ξερό ΅ισθό» (το ποίη΅α «Συνέντευξη» έχει ΅ελοποιήσει η Μαρία Βου΅βάκη) και γέλαγα ΅όνη ΅ου.
Ε΅ σίγουρα δεν ζει κανείς ΅ε έναν ξερό ΅ισθό, αλλά γιατί όταν λείπει εντελώς ο ΅ισθός, το «ξερός» μετατρέπεται αυτό΅ατα σε «χλωρός»; Εδώ σε θέλω... Ποίηση σε ώρες εκτάκτου ανάγκης. Οι ποιητές ΅ας. Τίτος Πατρίκιος, Κική ∆η΅ουλά. Χλωρό χορτάρι στους κήπους του Μεγάρου, εκατοντάδες νοτισ΅ένα οπίσθια (σε συντριπτική πλειοψηφία γυναικεία)
Φεγγάρι και καλή καρδιά . Γιατί όντως ήταν καλή η καρδιά της συγκεκριμένης βραδιάς. Ολο το «πακέτο» είχε την καλοσύνη της ουσιαστικής επικοινωνίας, των αυθόρμητων αστείων, των ερωτήσεων που θέλουν πραγ΅ατικά να ΅άθουν και των απαντήσεων που απαντούν. ∆εδο΅ένο νο΅ίζετε; Κι ό΅ως είναι τόσο σπάνιο. Τόσο σπάνιο να βλέπεις ΅ια δη΅όσια συζήτηση που να ΅ην είναι στη΅ένη και τα δη΅όσια πρόσωπα να ΅οιάζουν ΅ε κανονικούς ανθρώπους. Ή ΅ήπως ΅ας έχει αλλοιώσει εντελώς η γυαλάδα τηςτηλεόρασης κι όταν συναντά΅ε πρόσωπα ΅ε σάρκα και οστά, το βρίσκου΅ε εξαιρετικό; Επί ΅ιά΅ιση ώρα παρακολουθούσα΅ε τις ερωτήσεις που τους έθετε ο συντονιστής Νάσος Βαγενάς και δεν υπήρξε, λεπτό (δευτερόλεπτο θα έλεγα) που να πέσει λέξη στο γκαζόν. Κική ∆η΅ουλά ετών 80 (εκείνο το βράδυ τα έκλεινε) και Τίτος Πατρίκιος 83. Τι κράτησα απ όλη την κουβέντα; Πολλά. Αλλά το κυριότερο το σκεπτόμουν καθώς απομακρυνόμουν: Forever young...
