Όλοι θέλουμε μικρή βαλίτσα στις διακοπές, αλλά την ντουλάπα (ολόκληρη) μαζί μας. Εγώ, έπειτα από πολλών χρόνων προσπάθεια, το φιλοσόφησα το ζήτημα - όπως και πολλά άλλα - κι έτσι όταν μου έγινε η πρόταση να πάρω το μικρό σακ βουαγιάζ ήμουν ψύχραιμη και ευγενής. Το μικρό εγώ, το μεγάλο εκείνη. Και χωρίς πολλά σχόλια. Γιατί τα σχόλια είναι πλέον περιττά (και να μιλήσεις, ποιος σε ακούει;) τα αυτιά είναι βουλωμένα με iPod, τα μάτια αρμενίζουν σε θάλασσες και μόνο αν δουν κανένα μπλουζάκι Abercrombie μπορεί να δώσουν σημάδια επικοινωνίας. Εφηβεία. Σπυράκια στα τρυφερά μάγουλα, κοκοράκια απ' τα αγόρια στη φωνή, άγαρμπες διαχύσεις και τυποποιημένα φιλάκια τα κορίτσια. Και μάρκες, πολλές μάρκες, σαν άγνωστο λεξιλόγιο που διαρκώς σε πιάνει αδιάβαστο στα βασικά. Μάρκες και ρούχα στις διακοπές, πόζες στον καθρέφτη, έρωτας -για τον έρωτα- στο βλέμμα. Αχ! πόσο πίσω με πάει αυτό το καλοκαίρι και πόσο με πονάει αυτή η επιστροφή... Και τι χαρά μεγάλη. Γίνεται και τα δυο μαζί; Ένα κουβάρι από στιγμές που πάνε και έρχονται μέσα στον χρόνο, βαλίτσες και ρούχα και μάρκες ανακατεμένα, το πριν και το μετά σε πέντε μακό και δυο κολόνιες, από το κρύο στο ζεστό και πάλι κρύο - μπας και φταίει το αιρ-κοντίσιον που τα 'χει παίξει από πέρυσι; Όχι, είναι η συγκυρία και ο συνδυασμός εφηβεία/εμμηνόπαυση (ουπς, μου ξέφυγε η κακιά η λέξη). Είναι και τα νούμερα των μακό που πλέον είναι ίδια.

 

Αρχείο

Δημοφιλή

Χάρη Ποντίδα

Σιγά μην πω πότε γεννήθηκα. Και τι έκανα. Από το 1990 πάντως δουλεύω στα «Νέα» στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Η κόρη μου είναι 10 ετών.