Relax and enjoy it...
24.1.2009
Της μικρής της αρέσει να κάνει shopping σε πολυκαταστήματα με ηλεκτρονικά. Όσο πιο λουσάτο και high tech το κατάστημα –να μπαίνεις μέσα και να ζαλίζεσαι από τις ουρές στα ταμεία, τις κυλιόμενες και τα εκατοντάδες γκάτζετ– τόσο αστράφτει το βλέμμα της και ανοίγει η περπατησιά της, λες και βρίσκεται στο Allou Fun Park. Αν υποθέσουμε ότι μια ασφαλής μέθοδος να προβλέπεις τις τάσεις του μέλλοντος είναι να παρατηρείς τα παιδιά σου και τους φίλους τους, τότε δεν μας έχω καλά νέα. Αυτά τα παιδιά θα ενσωματώσουν ένα ποντίκι στην άκρη των δαχτύλων τους και θα συνεννοούνται με εκείνη την «ξένη» γλώσσα που αποτελείται από αρχικά: msn, i-pod, usb κλπ κλπ. Όχι ότι έχω κανένα πρόβλημα με τις ξένες γλώσσες, αλλά βλέπω ήδη μια δυσκολία στη συνεννόηση και αυτό με ανησυχεί λιγάκι. Τέλος πάντων. Αυτό σαν μικρή παρένθεση. Γιατί τώρα βρισκόμαστε στις κυλιόμενες του Public και το παιδί νιώθει μια έξαψη, μια ανάταση ψυχής καθώς πλησιάζουμε στον όροφο με τα παιχνίδια. Τα ηλεκτρονικά εννοείται. Έξω βρέχει, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση διαφυγής και στην τσέπη της κουδουνίζουν 100 ευρώ. Της τα έδωσε η γιαγιά, να πάρει αθλητικά (φοράει τα παλιά διαρκώς και η γιαγιά νομίζει ότι δεν έχει άλλα) κι επειδή εμείς είμαστε δημοκρατικών φρονημάτων και δεν σπεύσαμε να εξηγήσουμε στη γιαγιά να δίνει τα χρήματα σε μας κι εμείς να κάνουμε τους τραπεζίτες (και ενίοτε να δανειζόμαστε και κάτι) τα αφήσαμε στην τσεπούλα της –που όμως δεν αντέχει την ιδέα της αποταμίευσης. Περίεργο ε; Θέλει κασετούλα για το ντι ες. Και να ρίξουμε και μια ματιά σε εκείνα τα «γλυκούλικα» τα laptop που είναι μικρά και τα παίρνεις μαζί σου. Δυο φορές να πάει ακόμη στη γιαγιά με τα ίδια παπούτσια βλέπω το δημοκρατικό μου φρόνημα να εξαντλείται και να ξεσπάει καβγάς. Γιατί, πρέπει να πω, η φάμπρικα με τη βόλτα στα ηλεκτρονικά δεν είναι σαν να μπαίνεις στο Jumbo («τόση πλαστικούρα, ρε μαμά, κι εσύ μου αγόραζες;»). Θέλει αποθεματικό γερό, αλλά και ικανότητα ελιγμών –και το ένα και το άλλο, καθόλου του χαρακτήρα μου. Αυτός ο τελευταίος δεν είναι της παρούσης, σιγά μην ήταν, τώρα που φτάσαμε στον όροφο με τα παιχνίδια και το κρίσιμο ερώτημα που πλανιόταν στον αέρα από την προηγούμενη Δευτέρα (και με το οποίο ξημέρωσε η μέρα) βρίσκει τελικά τον αποδέκτη του: «Το ‘χετε το Club Penguin (σε κασέτα για το ντι ες);» Όχι, την απάντηση δεν θα την πω (να έχει σασπένς η ιστορία). Σάββατο κι απόβραδο και ασετιλίνη... φλούδες μανταρίνι... κι ένα ντι ες που πηγαινόρχεται στις κυλιόμενες του Public και χαίρεται να βλέπει τη βροχή έξω από τα τζάμια. Είναι πιο ρομαντικά με βροχή. Relax and enjoy it...
