Tώρα σε λίγο θα ακολουθήσει "πολιτική διαφήμιση". Θα γεμίσει η Αθήνα με την άθλια βαβούρα των άθλιων εκλογικών κέντρων, θα στρωθεί η άσφαλτος με χαρτάκια, ο Καρατζαφέρης θα γελάει (νικηφόρα) μέσα απο γιγαντοαφίσες, ο Γιακουμάτος θα βγαίνει στα παράθυρα, η Τρέμη θα γελάει με τρόπο (να διατηρηθεί η νέα μούρη), ο Τσίπρας θα κάνει "κοκοράκι" το μαλλί, η Παπαρήγα "μυτάκια" στην φράντζα - κι εγώ χρειάζομαι πάλι κούρεμα (μα τί αντιοικονομικό μαλλί είναι αυτό!)
Εν τω μεταξύ το άλλο το ακούσατε; Το ΠΑΣΟΚ, λέει, θα βοηθήσει τα μεσαία και χαμηλά στρώματα (μειώνοντας τους το φορολογικό βάρος). Θα πατάξει την φοροδιαφυγή, θα μειώσει τις δημόσιες δαπάνες, θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας (τρέμετε Ελβετοί), θα μειώσει την ανεργία, θα αυξήσει τους μισθούς στο Δημόσιο και τις συντάξεις (να είναι πάνω από τον πληθωρισμό) και (το καλύτερο) θα μας βρει γκόμενο - όσες είναι ελεύθερες και το επιθυμούν.
Ο άνθρωπος ζει με ψηλά επιτόκια (πιστωτικών καρτών) και αυξήσεις τιμολογίων της ΔΕΗ. Ζει και με ακάλυπτες επιταγές (μέχρι να τον κλείσουν μέσα). Χωρίς ελπίδα δεν ζει. Χωρίς την αίσθηση ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα αύριο.
Δυστυχώς -πολιτικά μιλώντας- και μαζί και μόνος ίδιος είναι ο πόνος. Ίδιος κι ο Μανωλιός ( είτε φοράει πράσινα, είτε μπλε). Τον έχω βαρεθεί τον Μανωλιό -αφόρητα. Αφόρητη νύστα και με όλα αυτά. Πάω για ύπνο να ξεχάσω.
