Και μαζί και μόνος...
Ορισμένα συμπεράσματα, μετά το πέρας των εκλογών:
1. Mέχρι και ο Θεός συνωμότησε και βγήκε ο ήλιος στον γαλάζιο ουρανό με τέτοια φόρα που μυρίζει πρώιμο καλοκαίρι.
2. Και αναρωτιέμαι: Βρε μπας και έκανα λάθος και είναι τα παιδιά (του ΠΑΣΟΚ) τζάμι κι όλο το δηλητήριο που έσταζα τόσο καιρό, γυρίσει προς τα μέσα και πέσω τέζα;
3. Μαζεμένοι όλοι γύρω από την τηλεόραση κάνουμε διαγωνισμό ατάκας. Η καλύτερη: "Παιδιά μεγαλώσαμε. Είμαστε συνομήλικοι".
4. Και το χειρότερο. "Τι συνομήλικοι ρε ηλίθιε; Όταν εσύ κυνηγούσες γκόμενες, εκείνους τους κυνήγαγε η νταντά με την φρουτόκρεμα στο κουταλάκι.
5. Πάντως. Από το να βλέπω την φάτσα του Ψωμιάδη και του Γκιουλέκα (άκου όνομα) στην τηλεόραση και να μου στέλνει Χρόνια Πολλά ο Παναγιώτης Καμμένος, σε sms προτιμώ να μου τα στέλνει ο Σπύρος Κουβέλης (λέμε τώρα).
6. Που το πάμε που το γυρνάμε, πάλι στο γκομενικό το φέρνουμε.
7. Αλλά θα το πω (και δεν με νοιάζει). Είμαι ρομαντικιά (τρομάρα μου) και όπως τους είδα όλους μαζί γύρω από τον Γιωργάκη (για να μην ξεχνιόμαστε, έτσι δεν τον λέγαμε πάντα;) μου ήρθε μια ψυχική ανάταση: Επιτέλους έξω τα ταγιέρ της Ντόρας και τo (δήθεν) χαμόγελο colgate. Έξω η φάτσα του Ψωμιάδη. Το στριμωγμένο τρίκουμπο σακάκι του Καραμανλή .
8. Ενδυματολογικά εγκρίνω Τίνα Μπιρμπίλη. Αυτή η δικτατορία του κόκκινου νυχιού πρέπει να λάβει τέλος. (Από μια πράσινη, θα είναι πιο έγκυρη η πρόταση).
9. Και μαζί και μόνος ίδιος είναι ο πόνος.
10. ’σχετο. Αλλά αυτή είναι η εσωτερική μου αλήθεια. Μακάρι να τα καταφέρει το ΠΑΣΟK ( Kαι μια ερώτηση: Από που κι ως που η ’ντζελα Γκερέκου στο Πολιτισμού/Τουρισμού; Χμμμμμ )
