Η μαγική αλοιφή που προτείνει ο είρων με τον μαρκαδόρο μου θυμίζει μερικούς που σε βλέπουν κομμάτια μετά τα πρώτα σου επτά ποτά και σε βεβαιώνουν ότι ξέρουν ένα κοκτέιλ που θα σε συνεφέρει ακαριαία. Μου θυμίζει, επίσης, τον Σαμαρά που έχει την αλοιφή για το έλλειμμα και θα κάνει τη χώρα τζάμι μέσα σε 18 μήνες, όσο δύο εγκυμοσύνες. Πιο πολύ, όμως, για να μην αδικώ τον Αντώνη (στο κάτω-κάτω τζάμπα μιλάει, δεν είναι αυτός κυβέρνηση, όταν ήταν του είχαν αναθέσει τον πολιτισμό, όχι την οικονομία), μου θυμίζει το υπουργείο Οικονομικών που επιμένει να επισείει δισκέτες με καταθέτες εξωτερικού, ποινικές διώξεις και δημοσίευση φορολογικών στοιχείων για να στρώσει τα δημοσιονομικά, την ώρα που η οικονομία φουντάρει και οι καταθέτες, συγκινημένοι από τον Παπακωνσταντίνου, τον Σπινέλλη και τον Γεωργακόπουλο, απλώς αποσύρουν κι άλλες καταθέσεις (από 273 δισ. μείνανε σε εννιά μήνες κάπου 216).
Προσωπικά, περισσότερο και από την εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα των εν λόγω πολιτικών στελεχών, με συγκινεί η πιστοποίηση του πώς η πολιτική κάνει ανθρώπους σοβαρούς και παιδευμένους να το γυρίσουν στην κουτοπονηριά, τη ψευτομαγκιά και την προχειρότητα. Τελευταίο παράδειγμα ο Σπινέλλης, άνδρας γλυκός, συγκροτημένος και από οικογένεια, που βρήκε να δηλώσει σε σχέση με την ανάρτηση των φορολογικών δηλώσεων στο διαδίκτυο το εξής: «Ο μάγκας με τα πέντε πολυτελή αυτοκίνητα και τις βίλες δεν μπορεί να δηλώνει εισοδήματα που δεν δικαιολογούν τον τρόπο ζωής του».
Ίσα, μεγάλε! Δηλαδή, τα αυτοκίνητα και τις βίλες δεν μπορείς να τα βρεις από τους υπολογιστές του υπουργείου Συγκοινωνιών και το Google Earth ή όποιο earth τέλος πάντων και περιμένεις από μεθόδους παλαιάς κοπής («ρουφιάνο της Εφορίας» έλεγαν προ δεκαετιών το οικείο έντυπο - ο Γιωργάκης ήταν τότε μικρός και δεν είχαμε ίντερνετ); Ή απλώς η πολιτική, σαν την Κίρκη, μεταμορφώνει τους πάντες σε χοίρους και προσφεύγουν σε συνθήματα και λεβεντιές (ξέρετε τη σύνθετη λέξη με τη λεβεντιά, έτσι;) για να δικαιολογήσουν το ευτελέστερο κουτσομπολιό και το ρουφιανιλίκι;
Δηλαδή, ο …άλλος μάγκας που δηλώνει εισόδημα επαρκέστατο για τον τρόπο ζωής του, γιατί πρέπει να γίνει γνωστός στον γείτονά του και στον Βλαστό τον απαγωγέα – ή τον κάθε φανατικό που θα του κάψει το αυτοκίνητο; Γιατί πρέπει να ξέρω εγώ πόσα βγάζει ο κάτοικος του ρετιρέ της πολυκατοικίας μου, τι είμαστε, συνεταίροι; Και τι σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός δήλωσε φέτος είκοσι χιλιάδες, αν έχει δηλώσει την τελευταία δεκαετία ένα εκατομμύριο;
(Αυτά, δε, να τα λένε οι ίδιοι που κόπτονται να περιορίσουν τον Τειρεσία και τη δημοσιότητα των «φεσιών» μη προσβληθούν τα προσωπικά δεδομένα των μπαταχτσήδων.)
Ξέρετε τι σκέφτομαι; Στην πρώτη διάρρηξη που θα γίνει σε σπίτι δηλωμένου μεγαλοεισοδηματία, να κάνει το θύμα αγωγή στο κράτος ότι προκάλεσε το αδίκημα με το επίσημο ρουφιανιλίκι του. Από κοντά και μία μήνυση στους μάγκες του υπουργείου Οικονομικών ως συνεργούς. Μήπως δεν θα είναι;
