Φημολογείται, έλεγε φίλος, ότι ο Πάνος Καμμένος θέλει να αλλάξει το μικρό του όνομα. Από «Πάνος» θέλει να το κάνει «Εντελώς». Το ληξιαρχείο έχει αντίρρηση. Η κατάληξη των ελληνικών κυρίων ονομάτων, διατείνεται, πρέπει να είναι σε «-ος», το «-ως» είναι μόνο για επιρρήματα. Από την άλλη πλευρά, το Εντελός με όμικρον δεν αναδεικνύει το πόσο καμμένος είναι κανείς. Και στο κάτω-κάτω υπάρχει παλαιόθεν με κατάληξη σε ωμέγα το Τάλως – κι ας μη τονιζόταν στη λήγουσα. Το θέμα θα συζητηθεί από τριμελή επιτροπή με πέντε-έξι άτομα και στη συνέχεια θα παραπεμφθεί στο Ε τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας, που θα αποφασίσει αφού συμβουλευθεί τους νέους πίνακες της Τίνας (όχι Σπάθη, αλλά) Μπιρμπίλη για το οικολογικώς ορθό στα μικρά ονόματα σε συνδυασμό με τον συντελεστή δόμησης (ήτοι τις συλλαβές) των επωνύμων.
Δεν ήταν, όμως, ο επικεφαλής των Ανεξάρτητων (απορία: ποιό είναι το αντίθετο του «εξαρτημένος», το «ανεξάρτητος» ή το «απεξαρτημένος»;) το βασικό θέμα του φίλου, αλλά η όλη εικόνα του νέου κοινοβουλίου. Αυτή η Βουλή, είπε, είναι για εισιτήρια διαρκείας. Ή μάλλον, θα αξίζει να αγοράσει κανείς διαρκείας εάν οι βουλευτές λένε εντός του ναού της Δημοκρατίας όσα λένε στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, εάν δηλαδή δεν τους πιάσει συστολή εκ του πρωτοκόλλου αλλά αφήσουν ελεύθερους τους εαυτούς τους να ξεδιπλώσουν το πλήρες διανοητικό διαμέτρημά τους με την άνεση που το πράττουν στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων και στα πρωινάδικα.
Μιλάμε, όντως, για θίασο μεγάλων δυνατοτήτων, όπου οι νέοι εμπλουτίζουν ιδανικά το «παλιό κρασί» (κατ’ ευφημισμό, βέβαια), τόσο που να μην ξέρεις από πού πρέπει να περιμένεις το χειρότερο, από τους old timers ή από το νέο αίμα.
Και, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτά τα διαμάντια τα αναδείξαμε εμείς με την ψήφο μας. Και όχι σε κάποια «τυχαία», συνήθη εκλογή, αλλά σε ψηφοφορία υπό το κράτος χρεωκοπίας και εν μέσω έντονων διενέξεων για τους φερόμενους υπαίτιους και τις υποτιθέμενες λύσεις, σε περιστάσεις δηλαδή που υποτίθεται ότι μας ώθησαν ως ψηφοφόρους να βάλουμε τα δυνατά μας να αναδείξουμε τους αρίστους, τους καταλληλότερους για τη μεγάλη μάχη.
Αρίστους, όμως, με ποιού κριτήρια; Με τα δικά μας, φυσικά. Εικόνα και ομοίωσή μας οι αντιπρόσωποί μας. Γι’ αυτό ας πάψουν οι ακροατές των ραδιοφώνων και οι αναγνώστες των μπλογκς να βρίζουν μόνο «τους τριακόσιους της Βουλής» και ας στραφούν λίγο και στους ψηφοφόρους που τους ανέδειξαν, Για διαρκείας οι βουλευτές μας; Άλλο τόσο κι εμείς…
