Ωραίοι σαν Τσέχοι
5.8.2008
Θα έχετε προσέξει ότι το σπαστικό το πράγμα τείνει να συμβαίνει ακριβώς τη στιγμή που θα σε εκνευρίσει περισσότερο. Όχι όταν είσαι προετοιμασμένος και έχεις ατσαλωθεί, αλλά τότε που θα αναπτύξει όλο το ενοχλητικό του διαμέτρημα πάνω στο νευρικό σου σύστημα. (Κάποιοι, βέβαια, θα πουν ότι τα εκνευριστικά γίνονται πάσα ώρα, απλώς εμείς θυμόμαστε εκείνες τις φορές που μας χάλασαν για τα καλά. Exception noted, όπως λένε στα αμερικανικά δικαστικά φιλμ.)
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα Πάσχα που, αφού είχαμε διαβάσει –αλλά σαν έτοιμοι από καιρό– όλες τις προειδοποιήσεις Τούτουζα εντ κόμπανι (το πολύ δύο μικρά ποτηράκια κόκκινο κρασί κλπ.), μετά εξοντώσει ό,τι μπουκάλι ούζο και τσίπουρο κυκλοφορούσε, μετά επιδοθεί σε τρίωρη σιέστα, ετοιμαζόμασταν για ένα εσπερινό ουισκάκι, βέβαιοι ότι θα μπορούσαμε να συνοδεύσουμε με αυτό λίγο κρύο αρνί για το δείπνο. Άνοιξα αφηρημένα την εφημερίδα-τόμο, εορταστικό φύλλο «Μεγάλο Σάββατο - Κυριακή του Πάσχα» (προσοχή αργίες, ψωμί για τρεις ημέρες), και πάνω που έπινα την πρώτη γουλιά, σε ένα άσχετο ρεπορτάζ διάβασα ότι η κατανάλωση μισού μπουκαλιού κρασιού εξασθενίζει το σπέρμα. (Το είχα δει και στα δυνατά του τι πέτυχε.)
Οι άνθρωποι είναι τελικά πολύ σπαστικοί. Μέχρι και σε άρθρο του Γ. Α. Βλάχου φοβάσαι μήπως ανάμεσα στις προειδοποιήσεις για τον κομμουνιστικό κίνδυνο έχουν πλέον κρύψει και κάτι για τις καταχρήσεις. Παλιοφυλλάδες, αναφώνησα, μα πουθενά δεν είσαι βέβαιος ότι δεν θα σου ταράξουν τους κύκλους –το ποτό σου, τέλος πάντων; «Δες στις οικονομικές σελίδες», με παραίνεσε ο οικοδεσπότης μου.
Όαση. H μέση ετήσια κατανάλωση μπίρας στην Ελλάδα, διάβασα, είναι ΜΟΝΟ (και κουβέντα για τριγλυκερίδια) 39 λίτρα κατά κεφαλήν έναντι 80 λίτρων στην Ευρώπη και αναζητούνται τρόποι να αυξηθεί. Θέλετε κι άλλο, πιο πρόσφατο; Μετάδοση του Bloomberg στις 29.1.08: πτώση 3,7% στην κατανάλωση μπίρας στη Γερμανία (116 λίτρα κατά κεφαλήν οι άρχοντες) το 2007, αλλά ο εκπρόσωπος της ένωσης ζυθοποιών (Brauer Bund) του Βερολίνου αισιοδοξεί: «Ελπίζουμε σε ένα μακρύ, ζεστό καλοκαίρι και στην καλή πορεία της Εθνικής μας στο Euro».
Άλλος αέρας στις σομόν σελίδες. Όχι μόνο συνοδεύουν ευχάριστα το ποτό, αλλά αναγνωρίζουν και τη συμβολή σου στο ΑΕΠ. «Μόνο 39 λίτρα;», σκέφτεσαι, «μα πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι;» –και αμέσως ανοίγεις δυο μπουκάλια να τους συνδράμεις. Εκείνο το Πάσχα, θυμάμαι, την ενισχύσαμε γερά την ποτοποιία.
Και οι Γερμανοί προσπάθησαν. Για τον ημιτελικό με την Τουρκία πήγαν στη Βασιλεία 100.000 οπαδοί της «μάνσαφτ». Στις αθλητικές σελίδες η επίδοσή τους αναφέρθηκε, βέβαια, με επιτιμητικό θαυμαστικό: «Και κατανάλωσαν 250.000 λίτρα μπίρα!» Στις οικονομικές η ανάλυση θα ήταν οπωσδήποτε εμβριθέστερη. Ένα λίτρο είναι δύο μπουκάλια. Κάθε Γερμανός, δηλαδή, ήπιε πέντε μπουκάλια –μόνο, σε επίσκεψη για ολάκερο ημιτελικό; Ανήσυχος θα ήταν ο αναλυτής. Πού πάμε; Δεν τους περιμένανε πίσω να τους πάρουν τα διαβατήρια;
Οι Τσέχοι, που κατέχουν τη διεθνή πρωτιά, πίνουν κατά κεφαλήν 160 λίτρα το χρόνο. Με εκλεκτούς φίλους είχαμε υπολογίσει τη δική μας μέση ετήσια κατανάλωση. Γύρω στα 180 λίτρα ο καθένας. Και δεν έχουμε επαναπαυτεί στις δάφνες μας.