Το «διάβασα τόσο πολλά για τους κινδύνους από το κάπνισμα, ώστε έκοψα το διάβασμα» δεν είναι ανέκδοτο. Παλιός φίλος το επισημαίνει χρόνια τώρα. Ο σαρκασμός, επιμένει, αποτελεί εμπειρική διαπίστωση. Όταν σου λένε συνεχώς να κόψεις κάτι, ιδίως αν είναι κάτι που έχεις συνηθίσει και σου αρέσει, είθισται να σταματάς την ακρόαση. Καθώς μάλιστα ό,τι λέγεται συνεχώς φτάνει συνήθως στα όρια μεταξύ υπερβολής και μπαρούφας, έχεις πρόσθετο λόγο να πάψεις να δίνεις σημασία.
Ακούτε, οικολόγοι;
Αν όχι, διαβάστε. Μέτρηση του «Reader’ s Digest» στη Νέα Ζηλανδία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι κάτοικοι της χώρας έχουν κουραστεί αφόρητα από τα καθημερινά αφιερώματα και ρεπορτάζ για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τους κινδύνους που απειλούν τη γη. Τόσο που δεν δείχνουν καμία διάθεση όχι μόνο να κάνουν ντους λιγότερη ώρα για οικονομία νερού, αλλ’ ούτε να εγκαταλείψουν τα μεγάλα βενζινοβόρα αυτοκίνητά τους – κάτι πάντως που δεν είναι ολότελα παράλογο γιατί εκεί πέφτει πολύ χιλιόμετρο, δεν παίρνουν τα Καγιέν για να τα βγάζουν βόλτα στο Κολωνάκι.
Η κόπωση των Νεοζηλανδών έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε οι διαφημιστές θεωρούν την «πράσινη έμφαση» καμένο χαρτί και όλως ακατάλληλη για την προώθηση προϊόντων. Κάτι που επίσης δεν είναι παράλογο, μια που είναι εν γένει θελκτικότερο να βλέπεις σποτ με ωραίες γυναίκες ή χιουμοριστικό σενάριο παρά εκτιμήσεις για το πόσα εκατομμύρια χρόνια ζωής μένουν στον πλανήτη. Διότι, αν δεν μου έχει διαφύγει κάποιο εκπληκτικό ιατρικό άλμα, είτε πενήντα εκατομμύρια χρόνια ζήσει η γη είτε δέκα, εμείς θα είμεθα λίπασμα πολύ συντομότερα, οι δε Νεοζηλανδοί, καίτοι όχι χώρα παραγωγής πολιτισμού όπως η Hellas, ομνύουν όμως και αυτοί στο γνωμικό «ό,τι φας, ό,τι πιείς κι ό,τι αρπάξει ο ….». Θα σας το έγραφα και στη γλώσσα των Μαορί, αλλά δυστυχώς δεν την ξέρω.
Θυμάμαι τον Δ. Ψυχογιό, που είχε φορτώσει άσχημα με τα αέρια του θερμοκηπίου και τα αποκαλούσε νέο «666», μπαϊλντισμένος από τη συχνότητα και την υπερβολή των προειδοποιήσεων – την ώρα που ελάχιστα γίνονταν για την ανακύκλωση και τις χωματερές, όπου τα περιθώρια είναι σαφώς μεγαλύτερα. Εν τη αγνοία του ο αρθρογράφος έλεγε την αλήθεια, αφού οι εκπομπές διοξειδίου είναι όντως μία σατανική προσαρμογή του Σατανά (δεν πρόκειται περί ταυτολογίας, απλώς επαναφέρω εδώ το ερώτημα αν ο Βελζεβούλης κάνει και προσαρμογές μη σατανικές), ο οποίος απόειδε με τα φίδια και τα μήλα και το γύρισε σε πειρασμούς Kompressor και Diesel Turbo.
Δηλαδή, ξέρετε τώρα, όχι ότι δεν πρέπει και δεν μπορούμε να ζούμε λιγότερο σπάταλα και χωρίς να κοσμούμε απερίσκεπτα τη φύση με τα σκουπίδια και τα χιλιάδες κυβικά μας, αλλά όλη αυτή η παρτίδα με το όζον, την πράσινη μπήξε και δείξε, τη γυμναστική, το κακό αλκοόλ και το τρισχειρότερο τσιγάρο έχει αρχίσει να μας ζαλίζει για τα καλά τον έρωτα. Η δε ακρότητα ορισμένων προτάσεων σε κάνει να σκέφτεσαι μήπως μερικοί από αυτούς τους τύπους έχουν ξεχάσει τα βασικά: ότι οι άνθρωποι ζουν σε σπίτια και όχι στα δέντρα, ότι κινούνται με αυτοκίνητα και όχι τρέχοντας στη ζούγκλα όπως ο Κούντα Κίντε (των Roots) πριν τον πάρουν σκλάβο, ότι το χειμώνα θέλουν θέρμανση και ότι, ανεξαρτήτως εποχής, αποζητούν το καλό οινόπνευμα χωρίς να αναλογίζονται πόση ενέργεια χρειάζεται η παραγωγή του.
Και, μαντέψτε: ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ!
