Πράσινη συνείδηση
12.1.2010 
Ο φουκαράς ο Τσέστερτον το είχε επισημάνει εδώ και έναν αιώνα. Δεν πρέπει να παρεξηγεί κανείς τους ανθρώπους. Ο δικός του ήρωας, λόγου χάριν (στη Λέσχη Αλλόκοτων Επαγγελμάτων), είχε απλώς το ελάττωμα να κυριολεκτεί- και όλοι νόμιζαν ότι είναι απατεώνας. Είχε δηλώσει, έτσι, ότι διέμενε στο πάρκο τάδε στην τρίτη φτελιά και ένας καχύποπτος ερασιτέχνης ντετέκτιβ θεωρούσε ότι η διεύθυνση ήταν ψευδής – ενώ ο άνθρωπος, μπατιρημένος, είχε καταφύγει σε δενδροβίλα στην κορυφή του δέντρου.
 

Ανάλογα κι εμείς, εκατό χρόνια αργότερα. Πιάσανε, λέει, τους θαμώνες στο στέκι «Ρεσάλτο» επειδή είχαν 150 άδεια μπουκάλια μπύρα, ένα μπιτόνι με εύφλεκτο υλικό, αντιασφυξιογόνες μάσκες, κάτι βαριοπούλες και λοιπά. Και πήγε ο νους των αστυνομικών ότι το μαγαζί ήταν εργαστήριο μολότοφ (χωρίς καν να κοιτάξουν μήπως τα ποτά του ήταν μπόμπες). Ενώ οι άνθρωποι κυριολεκτούσαν. Τα μπουκάλια; Για την ανακύκλωση. Απλώς περίμεναν να μαζευτούν διακόσια για το γούρι. Το εύφλεκτο υλικό; Αντί για προσάναμμα, να υπάρχει. Μόλις άδειαζε το μπιτόνι, κι αυτό στην ανακύκλωση, η πράσινη συνείδηση είναι αδιαπραγμάτευτη. Οι μάσκες – στοιχειώδες Γουότσον, έτσι όπως έχουν μαζευτεί τα σκουπίδια με την απεργία, που να πλησιάσεις τον κάδο απροστάτευτος, θα πάθεις σκουλαμέντο- αλλά όχι, αυτό είναι διαφορετικό νόσημα. Όσο για τις βαριοπούλες, κάποιος τεχνίτης θαμώνας θα άφησε τα εργαλεία του, ενώ έπινε τη μπύρα του να ξαποστάσει και να βοηθήσει τα φτάσουν τα μπουκάλια διακόσια, να γίνει η ανακυκλωτική αποστολή.
 

Αυτή είναι η αλήθεια, κύριε πρόεδρε, και μην πάει ο νους σας στο κακό. Άλλωστε το βλέπετε πόσο οι αντιεξουσιαστές, μόλις κάνουν Ρεσάλτο οι μπάτσοι, θυμούνται απέξω ολόκληρη την αστική δικονομία και τις εγγυήσεις του καθεστώτος. Όχι, πείτε με το χέρι στην καρδιά, θα το έκαναν αυτό αν αντιμάχονταν το πολιτειακό σύστημα και τους θεσμούς του; Θα άρχιζαν να απαγγέλλουν άρθρα και παραγράφους ψηφισμένα από τη Βουλή, αν την αρνούνταν;
 

Όπως και οι άλλοι – κι αυτοί παρεξηγημένοι. Έχουν ευθύνη όσοι οργανώνουν την πεντηκοστή πέμπτη διαδήλωση του μήνα, μόνο και μόνο επειδή συμπίπτει με τη μέρα που τα παιδιά με τους λοστούς έχουν προεπιλέξει για να σπάσουν βιτρίνες και κεφάλια; Προς Θεού. Που να πάει το μυαλό των διαδηλωτών ότι ίσως διευκολύνουν τέτοιες κινήσεις; Αυτά είναι λόγια της αστυνομίας, η οποία για κάποιον ακατανόητο λόγο ονειρεύτηκε ότι ορισμένοι προετοίμαζαν επεισόδια.
 

Αλλά κι αυτοί οι αντιεξουσιαστές… Περιορισμένης φαντασίας. Αντί να παιδεύονται με τα άδεια μπουκάλια και το μπιτόνι, δεν ρωτούσαν κανένα ντίσκο μπαρ ποιος είναι ο προμηθευτής του; Με εκείνες τις μπόμπες δεν τα βγάζουν πέρα ούτε οι αύρες με τα νεροκάνονα.
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Ο γιατρός μισεί τα σφηνάκια
› 
Strictly verboten
› 
Ευγνώμονες με χρονοκαθυστέρηση
› 
Σύγχρονοι μύθοι
› 
Παγάκια Ανταρκτικής
© ΙΣΤΟΣ 2024
Δημήτρης Καστριώτης
Κατά τον ληξίαρχο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Οι γονείς του, φιλότιμοι πλην κατ’ αποτέλεσμα άστοργοι, δεν τον προίκισαν αναλόγως, ώστε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο οινόπνευμα, την αξία του οποίου φρόντισαν πάντως να του διδάξουν. Ένεκα η ανάγκη, εργάζεται ως δημοσιογράφος εφημερίδων και δικηγόρος από εικοσιπενταετίας. Αναπόφευκτα, πίνει λιγότερο απ’ όσο θα ήθελε.
« Bloggers