Ποιοι στηρίζουν την εξυγίανση
26.1.2010 
 


Σύντροφοι!
Στης Μαδρίτης την κόκκινη αυγή ο Χουλιάν Γκριμάου μαζί μας ζει.
Όχι, αυτό ξεπήδησε από το υποσυνείδητο. Παρ’ το αλλιώς.
Σύντροφοι, λοιπόν, εν καπνώ και οινοπνεύματι,
Έχετε καταλάβει, πιστεύω, με πόση δικαιολογημένη έπαρση πολίτη-πυλώνα του κράτους πρέπει να αντιμετωπίζουμε εφεξής όσους μας κοιτάνε υποτιμητικά. Διότι την κρίσιμη ώρα, τη δύσκολη στιγμή που η χώρα βρίσκεται στην εντατική και ο Πόλσον ο κερδοσκόπος, με το μάτι να γυαλίζει δολάριο, μετράει από τώρα χρήμα στην πλάτη μας, σε ποιούς στράφηκε το κράτος να στηριχτεί; Ποιους φορολόγησε; Όσους πίνουν πράσινο τσάι ή μεταλλικό νερό; Όσους κάνουν παρέα με το WWF; Όσους ποδηλατούν και πάνε να φτιάξουν εν κινήσει την αλυσίδα;
Όχι, βέβαια. Φορολόγησε εμάς τους προβληματικούς, την πλειοψηφία δηλαδή, που πίνουμε και καπνίζουμε. (Έπεται και ο ειδικός φόρος σε όσους την αγάπη βρίζουμε). Κάθε μέρα στηρίζουμε το κράτος. Με κάθε ρουφηξιά, με κάθε ποτήρι επιβεβαιώνουμε το αίσθημα ευθύνης μας, συμμετέχουμε στα κοινά βάρη, δίνουμε τον οβολό μας στην εθνική προσπάθεια να μην πάθει τίποτε ο Παπακωνσταντίνου που ξυπνάει το πρωί και δεν ξέρει από ποιον να πρωτοφυλαχτεί.
Και, mind you, υπάρχουν πάντα νέες κορυφές προς κατάκτηση. Κοιτάξτε, λόγου χάριν, ο Αμπράμοβιτς με την πενταμελή παρέα του, πώς συνέβαλε στη στήριξη του αμερικανικού Δημοσίου: ήπιανε τα παιδιά πέντε μπουκάλια γαλλικό κρασί προς πέντε χιλιάδες δολάρια έκαστο, ήπιανε και δύο σαμπάνιες προς (επίσης) πέντε χιλιάδες καθεμιά (ταρίφα, μου φαίνεται, έχει βάλει ο Nello στη Νέα Υόρκη) και πλήρωσαν μόνο για φόρο 3.251,89 δολάρια. Αν είχανε μείνει στη μοτσαρέλα και την τιραμισού, άντε και στο καρπάτσιο τρούφας, τι θα είχε πάρει ο Ομπάμα από φόρους; Ξέρετε τι. Ενώ τώρα τσίμπησε το Δημόσιο ένα σκάρτο εκατομμυριάκι παλιές δραχμές.
Ψηλά το κεφάλι, φίλοι! Εμείς είμαστε οι σωστοί πολίτες. Μπορεί να μην έχουμε τα φράγκα του Ρόμαν, μπορεί να μη φτάνουμε όχι το Chateau Petrus αλλά ούτε Βιβλία Χώρα, το λέει όμως και το Σύνταγμα: ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Εμείς, yes we do. Εκείνοι με τα Περιέ και τους ρόδινους πνεύμονες που είναι;
 

ΥΓ. Chateau Petrus: μικρό κτήμα του Μπορντό, καμιά εκατοστή στρέμματα, παράγει απ’ ό,τι λένε περί τα 4.000 κιβώτια το χρόνο. Και για να μη νομίζετε ότι ο Nello είναι σφαγέας που το χρέωσε 5.000 δολάρια, ελληνική διαδικτυακή κάβα (όχι εστιατόριο) το δίνει 4.250 ευρώ, ήτοι πάνω από 5.900 δολάρια. Ποιάς χρονιάς, θα πείτε. Δεν ξέρω. Η φωτογραφία στον ιστότοπο της κάβας δείχνει μπουκάλι του 1976. Και σε αγγλική κάβα, αυτής της χρονιάς η φιάλη πωλείται 620 λίρες – 900 ευρώ παρά κάτι.
 
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Ο γιατρός μισεί τα σφηνάκια
› 
Strictly verboten
› 
Ευγνώμονες με χρονοκαθυστέρηση
› 
Σύγχρονοι μύθοι
› 
Παγάκια Ανταρκτικής
© ΙΣΤΟΣ 2024
Δημήτρης Καστριώτης
Κατά τον ληξίαρχο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Οι γονείς του, φιλότιμοι πλην κατ’ αποτέλεσμα άστοργοι, δεν τον προίκισαν αναλόγως, ώστε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο οινόπνευμα, την αξία του οποίου φρόντισαν πάντως να του διδάξουν. Ένεκα η ανάγκη, εργάζεται ως δημοσιογράφος εφημερίδων και δικηγόρος από εικοσιπενταετίας. Αναπόφευκτα, πίνει λιγότερο απ’ όσο θα ήθελε.
« Bloggers