Φτωχομάνα Ελβετία
22.6.2010 
Το έχουμε ξαναπεί , εγώ δηλαδή ο εξής ένας (Ποιοι στηρίζουν την εξυγίανση) με πόση υπερηφάνεια πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο όσοι είμαστε πότες ή καπνιστές - πολλώ μάλλον όσοι συνδυάζουμε και τα δύο αυτά προτερήματα. Ποιος άλλος βοηθάει το δόλιο ελληνικό κράτος όσο εμείς; Κάθε μας βήμα είναι και φόρος - κάθε μέρα έπρεπε ο Παπακωνσταντίνου να μας στέλνει ευχαριστήριο τηλεγράφημα.
 

Μόνο που σκέφτομαι μήπως το παρακάνουμε. Διότι, όπως θα είχε πει ο Μποντριγιάρ αν τον είχα διαβάσει, η περηφάνια και η μαλακία ενίοτε γειτνιάζουν - εξ ου και οι γνωστές εύηχες λέξεις με συνθετικά τη δεύτερη και τη λεβεντιά, η οποία είναι βέβαια ένα είδος περηφάνιας.
 

Θυμάμαι, για να εξηγηθώ, παλιές μου επισκέψεις σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες και την έντονη εντύπωση του πόσο ακριβά ήταν εκεί τα πράγματα, εντύπωση που ενισχυόταν, βέβαια, και από τους περιορισμούς στην εξαγωγή συναλλάγματος, χάρη στους οποίους σχεδόν κάθε έλληνας, και ο πιο μπατίρης, είχε κάποια άκρη ή και μικρολογαριασμό στο εξωτερικό για να βολεύεται με κάτι πρόσθετο. Αυτά, φυσικά, έχουν αλλάξει από πολλά χρόνια, κάποιες χώρες όμως εξακολουθούσαν να ξεχωρίζουν, όπως λόγου χάριν η Ελβετία, όπου δεν τολμούσες να βγεις χωρίς προηγούμενη πλήρη ανίχνευση του πεδίου, αφού στο λάθος μέρος μπορεί για ένα σνίτσελ να σου έπαιρναν το δυάρι σου στην Αθήνα (όχι αν ήταν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου - με τέτοιο έπαιρνες και έξτρα μερίδα πατάτες και μπύρα λίτρο).
 

Προ ημερών που χρειάστηκε να πάω κατά κει (σε περιοχή της Γαλλίας κοντά στη Γενεύη), οι καταγραφές στο DNA μου ζωντάνεψαν και ετοιμάστηκα για τα χειρότερα. Τσίγκινο σώβρακο, ξηρά τροφή τριών ημερών από την πατρίδα, μέχρι και εφεδρικό αναπτήρα μη χάλαγε ο πρώτος και μου έπαιρναν το αυτοκίνητο για έναν μπικ. Αλλά φιλέρευνος ο βλάχος, μπήκα σε ένα καπνοπωλείο. Ο Samson περί τα δυόμισι ευρώ φτηνότερος απ’ ό,τι στην Ελλάδα- στο δε αεροδρόμιο, όπου πρόσφεραν μαζί τα χαρτάκια, 3,20 ευρώ λιγότερο το πακέτο! Το ουίσκι στην εδώ τιμή, εκεί όμως με αυτά τα λεφτά πουλούσαν λίτρο ενώ στην Hellas 700 ml. Άρχισαν, αίφνης, να ζωντανεύουν άλλες γονιδιακές καταγραφές, πολύ πρόσφατες - ένας βουβός οπίσθιος πόνος και ένας κατάλογος από μπινελίκια για την τρόικα και τους Γιωργάκηδες.
 

Πιο κει στο αεροδρόμιο, το είδα. Για τους ταξιδιώτες προς Ελλάδα, προσφορά σετ από είκοσι τσίγκινα - και υπενθύμιση με μεγάλα γράμματα: πάρτε μαζί σας τσιγάρα, αλκοόλ και βενζίνη.
 

Τσιγάρα και ουίσκι πήρα. Και σκέφτηκα πως είχα πάνω από δεκαπέντε χρόνια να αγοράσω κοινό καπνό και κοινό ουίσκι στο εξωτερικό, με άλλα λόγια να ψωνίσω τέτοια πράγματα επειδή ήταν φτηνά.
 

Σκέφτηκα, φυσικά, πως με την εκδορά που υφίσταμαι εδώ βοηθάω την πατρίδα. Αλλά, να πω την αμαρτία μου, δεν ένιωσα καθόλου περήφανος. Καθόλου λεβέντης. Μόνο σκέτος το δεύτερο συνθετικό.
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Εγγυημένο ηρεμιστικό
› 
Ο γιατρός μισεί τα σφηνάκια
› 
Strictly verboten
› 
Σε ποιους (νομίζουν ότι) μιλάνε
› 
Στην κάβα και στο κόμμα
© ΙΣΤΟΣ 2024
Δημήτρης Καστριώτης
Κατά τον ληξίαρχο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Οι γονείς του, φιλότιμοι πλην κατ’ αποτέλεσμα άστοργοι, δεν τον προίκισαν αναλόγως, ώστε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο οινόπνευμα, την αξία του οποίου φρόντισαν πάντως να του διδάξουν. Ένεκα η ανάγκη, εργάζεται ως δημοσιογράφος εφημερίδων και δικηγόρος από εικοσιπενταετίας. Αναπόφευκτα, πίνει λιγότερο απ’ όσο θα ήθελε.
« Bloggers