Όσο πιό πολύ πλησιάζει την αλήθεια ένα ψέμα,τόσο πιό ψέμα γίνεται και όσο πιό ψέμα γίνεται τόσο πιό ακαταμάχητη η σαγήνη του.Η φωτογραφία σα ψέμα και σα πειρασμός.
Οι χαζοχαρούμενοι είναι τα μυστικά αδέλφια τών σοβαροφανών, γιαυτό και οι βαρυπενθούντες τής τέχνης κρύβουν μέσα τους μιάν αλύτρωτη εύθυμη χήρα.
Αν δεν είχε ανακαλυφθεί η φωτογραφία, η ζωγραφική θα διεκπεραίωνε ακόμα τίς φωτογραφικές ανάγκες τής ανθρωπότητας.
Στη πραγματική ζωή τον ουσιαστικό ρόλο δε το παίζουν οι εικόνες αλλά τα φαντάσματα τους, δηλαδή το εντελώς αντίθετο τής εικονικής όπου το πιό απτό και πραγματικό στοιχείο είναι οι εικόνες κι όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά εικάσματα ζωής .
Οι εικόνες δεν έχουν δέρμα για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τα σώματα δε μπορεί ποτέ να είναι εικόνες-ούτε κάν τού εαυτού τους.
Ισως νάναι λίγο αυθαίρετο αλλα πιστεύω οτι ο Θεός μένει παγερά αδιάφορος στο τρόπο με τον οποίο το παριστάνουμε-όπου γής-για τον απλούστατο λόγο οτι έχει μιά εντελώς διαφορετική συγκρότηση αντίληψης. Δε θα καταδεχόταν ποτέ να έχει μάτια.
Η αντανάκλαση,το καθρέπτισμα, δεν είναι εικόνα αλλα μιά πρώτη υποψία τού τί μπορεί να είναι η εικόνα. Η αντανάκλαση είναι το φωτεινό αδελφάκι τής σκιάς .
Φαίνεται απλό αλλά δεν είναι. Υψηλή τέχνη είναι η δημιουργία αισθαντικών συνδυασμών. Ό,τι κάνει στη κουζίνα η μάνα μας,κάνει κι ο ζωγράφος στο καμβά του κι ο ραφινάτος εραστής στη κρεβατοκάμαρα του: το ξυνό με το γλυκό, το πράσινο με το κόκκινο, το πάνω με το κάτω και οι χιλιάδες,για να μη πώ εκατομμύρια,παραλλαγές τους.
Σαν υψηλότερες τεχνικές προδιαγραφές τών σκάνερ ορίζονται απο δώ και στο εξής η έκταση τού απορημένου βλέμματος τού παιδιού μπρός το χαίνον θαύμα τού ουράνιου θόλου και το βάθος τής ματιάς τής μάνας πάνω απ'τού βλασταριού της το μαξιλάρι.
Η απόλυτη ψευδαίσθηση: να πιστεύουμε οτι η νύχτα και το σκοτάδι είναι μιά παγκόσμια,μιά οικουμενική,μιά καθολική κατάσταση,όταν στην άλλη πλευρά,στη πίσω πλευρά,στο άλλο ημισφαίριο και σ'όλο το υπόλοιπο σύμπαν, ο ήλιος στέκει κυρίαρχα φωτεινός.Απατηλός γλυκός ζόφος.
