Η φωτογράφιση είναι μιά διαδικασία αμοιβαιότητας βλεμμάτων που όμως δεν επικοινωνούν. Ο φωτογράφος στο βλέμμα του μοντέλου βλέπει το σύμπαν της εικόνας που θα φτιάξει και το μοντέλο τη νέα οντότητα της οποίας θα περιβληθεί την υπόσταση.Οι δύο αυτές εικονικότητες περιφέρονται στον αέρα,στην ατμόσφαιρα της φωτογράφισης και περιδινούμενες γύρω από έναν εικονικά κοινό σκοπό, καταλήγουν σ αυτό που ο φωτογράφος θεωρεί θεμιτή κλοπή βλέμματος και το μοντέλο οικειοθελή παράδοση ψυχής. Στο πυρήνα των υποστάσεων τους, φωτογράφος και μοντέλο είναι οντότητες ασύμβατες και μεταξύ τους ασυμβίβαστες και είναι εντελώς συμπτωματικό και απολύτως συγκυριακό ότι φαινομενικά μοιάζει κάποια στιγμή να έχουν συνυπάρξει στο ίδιο εργοτάξιο κατασκευής μιάς εικόνας.