Αγαπημένο μου blog
Λίγο πριν εισέλθουμε στο τρομαχτικό 2011 κατάλαβα πόσο πολύ μου έλλειψες…Αν δεν ήταν κι αυτός ο άγιος (και υπομονετικός) άνθρωπος που χειρίζεται τα ηλεκτρονικά μας ημερολόγια θα υπήρχε ακόμα η ερώτηση «πότε θα κάνεις και δεύτερο» στο βιογραφικό μου –που μέχρι στιγμής άλλαξε μόνο ως προς αυτό το στοιχείο. Το «δεύτερο» λοιπόν γεννήθηκε τελικά ένα ωραίο πρωινό της 21ης Αυγούστου (αντί για τις 29 όπως γκρίνιαζα στην τελευταία ανάρτηση) στις 8 και δέκα το πρωί στο σουρεαλιστικό, σοσιαλιστικό και πολυπολιτισμικό νοσοκομείο Αλεξάνδρα. Φαίνεται πως ήταν σφοδρή η επιθυμία της γέννας, κι ας την λοιδορεί ως υστερία ο cool φαρμακόγλωσσος Βαρβάκης!
Ο μικρούλης μου Νικόλαος εξελλίσεται σε ένα συμπαθέστατο μωρό: στα βασικά θέματα ύπνου-ξύπνιου-φαγητού η συμπεριφορά είναι άψογη. Χωρίς να μπω σε περιττές λεπτομέρειες παραθέτω μόνο τα σχετικά νούμερα και οι μυημένοι θα καταλάβουν: τεσσάρων μηνών 8070 κιλά, 67 cm, 20:30-23:00-04:30-07:00. Και ημερησίως κάθε μιάμιση ώρα αλλά χαλάλι του! Η αίσθηση του θηλασμού υπέροχη. Γελάω κάθε φορά που τσαντίζεται όταν μιλάω την ώρα που θηλάζει. Μα κάθε φορά όμως! Αφήνει το στήθος, παίρνει ένα πολύ θυμωμένο ύφος βγάζει μια κραυγή και μετά συνεχίζει αφοσιωμένος.
Έμπειρη πλέον απολαμβάνω τις λεπτομέρειες. Πράγματα που μου ξέφευγαν από το άγχος και την ασχετοσύνη. Όπως όταν για παράδειγμα προσπαθούσε να φέρει τα χεράκια του στο στόμα. Η όταν προσπαθούσε να τα ενώσει μεταξύ τους. Όταν σκάει στα γέλια κάθε φορά που τον βάζω να αγγίζει τα πατουσάκια με τα χεράκια του χιαστί. Η όταν χρειάζεται δυο τρια δευτερόλεπτα πριν χαμογελάσει μέχρι να αναγνωρίσει το πρόσωπο που έχει απέναντί του.
Το εικοσιτετράωρο με το μωρό κυλάει σαν νεράκι , σαν τις σταγόνες που πλημμυρίζουν την οθόνη όταν μπαίνεις στο homefood, ενώ την ίδια στιγμή έξω έχει την «τέλεια καταιγίδα» όπως διάβασα ότι είπε ο Απόστολος Ταμβακάκης…Και μερικές φορές νοιώθω ότι αυτές τις στιγμές είναι το μωρό που με εγκυμονεί, προφυλαγμένη σε ιδανικές συνθήκες καθημερινότητας, μακριά από φως , σκοτάδι, θορύβους και πόνο, όπως έκανα εγώ για 38 εβδομάδες στην κοιλιά μου.
