Μεθεόρτια μόδας vol. 2
Ουφ… δύσκολη η ανασκόπηση των τάσεων της μόδας, γιατί όπως προστάζει η πάγια συνήθεια των υποσχέσεων σε όλα τα επίπεδα με την έναρξη του νέου έτους, όσον αφορά τη μόδα υποσχόμαστε στον εαυτό μας εγκράτεια στιλιστική και επιλογές με περισσότερη φαντασία και συναίσθηση συνάμα. Πέρσι, όμως, τελικώς τι κάναμε; Μήπως πάλι μαντάρα τα κάναμε;
«Άλλαξε (τ)ο κολιέ(ς)…»
Και, όντως, άλλαξε πολύ το 2010 η μορφή του κολιέ. Mix ‘n’ match στα κολιέ και τα μυαλά στα κάγκελα. Είμαστε δυό… είμαστε τρείς… είμαστε χίλιοι δεκατρείς… εν ολίγοις πολλά κολιέ-επανάσταση!!! Βάλαμε πέρλες, βάλαμε χρυσό και ασήμι, βάλαμε κολιέ σε διαφορετικά μήκη μεταξύ τους και τα καταφέραμε να μετατρέψουμε το απλό tank top σε fashion statement για μια ακόμα φορά! Αλλά το θέμα είναι τα καταφέραμε όλες; Μπαααα! Γιατί σε πέτυχα, μικρή μου αθώα περιστερά, να φοράς το πλαστικό ροζάριο σε ποικίλους χρωματισμούς με φόντο το φούξια (αυτή την απόχρωση της σαντιγί φράουλας) με περίσσια χαρά. Και τόση χαρά για το τίποτα… μετά από αυτό καταδίκασα τα καστανά, μπιρμπιλωτά μου μάτια να αποφεύγω το συγκεκριμένο χρώμα (όπως και τους υδατάνθρακες) like devil with the incense.
«Ανδρόγυνο σε μία υπόσταση»
Δε μιλώ για κανένα ζευγάρι αιώνια ορκισμένο να ζει μαζί πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι, που η μόνη έννοια του είναι να μην πέσει η μαργαρίνη στο κοφτό τραπεζομάντηλο από τη φερνή της νύφης και λεκιάσει, αλλά για τον καταιγισμό ανδρικών ρούχων στη ντουλάπα μας. Μία υπόσταση, η δική μας, η γυναικεία, την οποία δεν αποχωριστήκαμε το 2010, αλλά κορίτσια είμαστε και ζηλεύουμε την άνεση και την ανεπιτήδευτη κομψότητα των φίλων μας. Δανειστήκαμε γραβάτες, σακάκια, παντελόνια από κουστούμια, αλλά και κομμάτια από την sporty γκαρνταρόμπα τους όπως τα αγορίστικα baggy jeans, και έτοιμες (βουρρρρρ)! Όμως, μη χάσατε τη θηλυκότητά σας κάτω από τα φαρδιά υφάσματα. Οι καμπύλες είναι πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ανδρών.
«Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!»
Και η μεγάλη αλήθεια του 2010 ήταν πως πήραμε όλες τα καπελάκια μας τύπου Fedora και φύγαμε για το νησί, η μάνα σου, εγώ και εσύ, και λιαζόμασταν με τις ώρες κάτω από το ζεστό ήλιο σε κάποια παραλία και άλλα τέτοια κλισέ. Κλισέ, όμως, δεν ήταν το ανδρικό αυτό καπέλο που προστάτευε τις βρεγμένες μπούκλες μας από τις καυτές ακτίνες του ήλιου, του ηλιάτορα και μας έδωσε απλόχερα έναν αέρα (λεβάντες μάλλον…) απροσδόκητα ανυπέρβλητο. Γιατί είναι πολύ wow και super duper να δείχνεις στιλάτη, ενώ φοράς τόσα λίγα!!! Επί της ευκαιρίας, μη το φοράτε σε βραδινές εξόδους εκτός αν έχετε σκοπό να παρακολουθήσετε τον αγαπημένο σας. So classy!
«These boots are made for walking…»
Πόσο μάλλον τα μποτίνια, τα οποία αντικατέστησαν τα high-heels στις βραδινές εξόδους και μας κρατούσαν ζεστά τα πατουσάκια μας. Καμία σχέση με τις cow-boy boots των περσινών ετών ή την κάλτσα-μπότα (for the love of God!), οι μπότες του 2010 ήταν πραγματικά τόσο πολυφορεμένες, πολυδιαφημισμένες αλλά εντούτοις μοναδικά ενδιαφέρουσες. Βεβαίως βεβαίως κόντεψε ο χαρακτηρισμός αείμνηστη πριν το όνομα μου να γίνει από ασίγαστη επιθυμία κάποιων, reality (not virtual), γιατί πως αλλιώς να το μεταφέρω στο γραπτό λόγο το γεγονός «φούστα καρώ, μαύρο οπάκ καλσόν και τη flat μπότα με τη στρογγυλεμένη μύτη» εκτός από εσκεμμένη απόπειρα δολοφονίας μου;
«Το επώνυμο φούτερ ή t-shirt»
Tις οποίες μάρκες δε διαφημίζω, γιατί δεν παίρνω ποσοστά (μαθαίνω γρήγορα… έτσι;;;). Οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι μόνο αυτού καθ’ εαυτού hip, αλλά δημιουργούν κατά συρροή και κατά εξακολούθηση έναν ολόκληρο κόσμο που εμπλουτίζουν το «φαίνεσθαι» μας με το δικό τους δικτατορικά μοναδικό τρόπο. Και βγήκε το διάγγελμα : « Όποιος δεν έχει φωτογραφία προφίλ φορώντας το τιμημένο το φούτερ με τη συγκεκριμένη φίρμα κοτσαρισμένη φαρδιά πλατιά, δεν είναι in», που λέγαμε και στη δεκαετία του ’80. Εγώ;;; Απαξιώ! Αλλά όχι και υπόλοιποι, που έτρεξαν να τα προμηθευτούν, να τα φορέσουν και να ποστάρουν το νέο φωτογραφικό υλικό στον «τοίχο» τους με περίσσια υπερηφάνεια και τσαχπινιά. Στερεότυπα αγαπημένα! Αυτό το αρχικό «G» θα με κυνηγάει μία ζωή και μία αιωνιότητα. Mind the gap between the space and the platform… kindly requested always! Το πιάσετε το υπονοούμενο;!
Κορίτσ(ι)α… λέγω γαρ… προσέξτε φέτος! Θέλει κριτικό μάτι για να επιλέξεις ανάμεσα στις τάσεις τι σου ταιριάζει και τι όχι προς αποφυγή πρόκλησης επεισοδίου heart- attack των fashionistas. Δείξτε έλεος!
Υστερόγραφο πρώτον: «Καλύτερα μιας ώρας Louis Vuitton, παρά σαράντα χρόνια Zara!»
Υστερόγραφο δεύτερον: «Πάλι με χρόνια με καιρούς/ πάλι δικά μας θα’ ναι (τα Artisti Italiani κουλουπού κουλουπού μετά την οικονομική κρίση)».
