Κατύν λεγόταν μια περιοχή όπου βρέθηκαν Πολωνοί στρατιωτικοί εκτελεσμένοι. Επί εβδομήντα χρόνια, σέρνονταν αλληλοκατηγορίες μεταξύ Σοβιετικών και ναζί, και πέρα από την αλήθεια, έδωσαν στη μαρτυρική περιοχή τη σφραγίδα της αμφισβήτησης, της αμφιβολίας, της διένεξης. Οι νεκροί έμειναν μετέωροι. Στην Ελλάδα έχουμε αρκετά Κατύν, ιστορικώς μετέωρα, αλλά τώρα θέλω να μιλήσω για τους Κατύνες που παρακολούθησα εμβρόντητος να παραβιάζουν κάθε λογική, υπό την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Οι Ελληνες πιστεύουν ότι κάποιοι τούς δουλεύουν και δεν τρέχει τίποτε. Μήτε χρέη, μήτε ιστορίες φτώχειας και αναζήτησης τροφίμων. Οπως τα πρωτοσέλιδα τις παραμονές της δικτατορίας του 1967: «Αν γίνει δικτατορία, θα παρέμβει ο λαός» και «γιατί δεν θα γίνει δικτατορία». Αλλά και στο μεγάλο σεισμό της Σαλονίκης του 1978: «Γιατί ο χτεσινός σεισμός των 5,3 ήταν ο κύριος σεισμός». Και δικτατορία έγινε, και ο σεισμός ήταν μεγαλύτερος και έγινε επίσης. Αλλά οι πηγές των ψευδαισθήσεων ποτέ δεν ακυρώθηκαν, δεν τιμωρήθηκαν, δεν μουτζώθηκαν. Απεναντίας, χώθηκαν στην Αντίσταση και στην Επιστήμη τους, κυριολεκτικά «ανίδεοι και χορτάτοι». Δεν είναι έργο σωφροσύνης να διαδίδεις μπελάδες και να προφητεύεις ολέθρους στην Ελλάδα. Δε θα σε πιστέψει πουλί πετούμενο. Αλλά μήτε κι αυτό με ένοιαξε. Καρφώθηκα και παλάβωσα όταν κατάλαβα πως μόνον οι εκλογές τους ένοιαζαν.
Κατύνες. Οχι Κατίνες, κι ας παρηχεί συγγενικά. Κατύνες. Ανθρωποι που διαθέτουν πλήθος σκελετών, πλήθος ενοχών στην ντουλάπα τους. Και θέλουν να δίνουν την εντύπωση μυαλωμένων και σοβαρών. Εκτρωματικός ο εκλογικός νόμος, αλλά καμία αριστερή φωνή δεν απαίτησε την ομόθυμη κατάργησή του. Οι πενήντα εδρούλες, οι σακατευτικές κάθε λογικής, με άθλια ποσοστά των πάντων, είναι η βασιλική οδός προς τη νίκη. Μας μπούφλιαραν, πατριώτες. Και ο Καμμένος διαλέγει την ώρα και τη στιγμή για να ζητήσει από το κεκμηκός συμβούλιο των αρχηγών «διαλιέχτε με!». Και σφάζονται προφορικώς για τη γνησιότητα ενός εγγράφου του οποίου την πατρότητα δεν αναγνωρίζουν. Είτε για να μείνουν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες ένα κομμάτι, είτε για να τελειώσει και τις νέες εκλογές ο Σαμαράς και όχι κάνας άλλος, φέρονται ως Κατύνες. Δεν ξέρομε ποιος έφτιαξε τα σκελετά. Ο άλλος ήτανε. Κατύνες. Και τα πάντα όλα υπό ένα ελαφρώς γελοιογραφικό, δήθεν συνταγματικό ένδυμα. Ποιο Σύνταγμα έχομε που δεν τρέχει τίποτε αν δεν καλείται ένα κόμμα που είναι νόμιμο από το 1993 στη Βουλή; Γιατί γίνονται διακρίσεις σε βάρος της Χρυσής Αυγής; Είναι τα μόνα «γκαγκάου» που ακούσατε προσφάτως; Βγάλατε άκρη για πολλά και σας ενόχλησε που παίζουν πολεμικά παίγνια; Ορίσατε συναντήσεις κατ' ιδίαν και έληξε το πρόβλημα; Διότι η έκφραση «κατά μόνας» άλλο σημαίνει.
Προβλέψεις, από αύριο. Εχω, έχω. Και το φλιτζάνι λέμε. Και το χέρι διαβάζουμε. Στη γελοία αυτή εποχή, ο πρώτος ρεζίλης είναι πάντα ο αρθρογράφος της Νομαρχιακής σας.
