Η μητερα μου οσο κυλάνε τα χρόνια ,τόσο περισσότερο θέλει να μιλάει για την παιδική της ηλικία.Καταφέρνει μ εναν μυστηριο τροπο να μου βγάζει επίσης μνήμες που ηταν καταχωνιασμενες σε αόρατο συρτάρι εδω και πολλα χρονια.
Προχθές λοιπον μιλουσαμε για το πρόχειρο φαγητο ,το γρήγορο φαγητο μεσα στο σπίτι και πως ηταν πριν μερικες δεκαετίες.Τότε που δεν υπήρχαν ντιλιβερι ,φαστ φουντ ,σουβλατζίδικα,πιτσαρίες και τα ρέστα.
Αφορμή για την συζήτηση ηταν η δυσθυμία μου να μαγειρέψω ,πράγμα που μου συμβαίνει σπάνια ,και η καλη διάθεση της γιαγιας μας να μου βρει ευκολη και γρήγορη λύση.Στην ερωτηση μου «εσεις τελος παντων τι κανατε παλια οταν βαρυόσασταν» χαμογέλασε και μου απαντησε απλα χωρις πολλα πολλα.«Εμεις δεν βαρυόμασταν ποτε».
«Ομως υπήρχαν καποιες μερες» συνέχισε «που επρεπε να κάνουμε κατι γρηγορο και πρόχειρο ,ας πουμε, όταν ήταν μέρα μπουγάδας!» Όντως, υπήρχαν εποχές που οι γυναίκες έπλεναν τα πάντα στο χέρι.Kι ομολογουμένως ανατρίχιασα.Θυμήθηκα την γιαγια μου ανασκουμπωμένη στο πλυσταριό να βουτάει τα ρούχα μεσα σε ενα καζάνι με βραστό νερό, να τα ανακατεύει μ ενα ξύλο ,μετα να τα τριβει στην σκάφη και να τα λουλακιάζει.Μύριζε ολος ο τόπος σαπούνι και καναζίνα που ηταν το χλώριο της εποχης εκείνης.Μετα βγήκε το Ντάλ και το Κλίν σε σακκουλάκια ,καθως και το Tide που διευκόλυναν λιγάκι τα πράγματα.
Τις ημέρες λοιπον της πλύσης οι νοικοκυρές μαγείρευαν συνήθως ενα σκέτο ντοματόριζο η τηγανητές πατατες με αυγα μάτια η και στραπατσάδα.Επίσης αν ηταν καλοκαίρι το μενού ειχε ντομάτα τυρι και ελιες η καρπούζι με τυρι.
Το πρόχειρο φαγητό των παιδιών πάντως απο οτι μου είπε ηταν πριν την Κατοχή μιά φέτα ψωμί με θρεψίνη η με πετιμέζι.Η θρεψίνη η σταφιδίνη ηταν παρασκεύασμα που προερχόταν απο τα σταφύλια σε μορφή κρέμας.Και κυκλοφορουσε τότε σε μεταλλικο κουτάκι με την φωτογραφια ενος μικρου παιδιού...ετσι μου ειπε!
Εψαξα και το βρηκα σε φωτογραφια ,της την έδειξα και πολύ το χάρηκε!
Επισης έτριβαν στο ψωμι τους ελιά.Δηλαδη μια φέτα ψωμι αλειμμένη με μια ελια...για τέτοιες ποσότητες μιλάμε.
Αργότερα στην δική μου γενια δηλαδη στην δεκαετια του 50-60 το συνηθισμένο πρόχειρο απογευματινο μας, ηταν ψωμι με σάλτσα ντομάτας.Το καλύτερο ολων ομως ηταν το βρεγμενο ψωμι με ζάχαρη και λιγο καφε η κακάο.Το ψωμοτύρι ηταν ακόμη πολυτέλεια.
Μετα εμφανίστηκαν τα σαλαμάκια και τα κασεράκια ,οπως και οι πριμούλες και η πάστα αντσούγιας και η μοσχοβολιστη μορταδέλα που με μιά δυό φέτες ψωμάκι γινόταν τέλειο πρόχειρο φαγητό
Σήμερα αλλα πράγματα ακούω να τρωνε τα παιδιά.Τα περισσότερα τρώνε συσκευασμένα κρουασάν ,πατατάκια,σνακς ,δρακουλίνια,γαριδάκια και πολλα αλλα που δεν τα ξέρω.Και βέβαια οι περισσότεροι γονείς ειναι τοσο πολυάσχολοι που σε μόνιμη σχεδόν βάση ,τα παιδιά τους διατρέφονται με γρήγορο φαγητό του τύπου πίτσα ,μπιφτέκι,γύρο κι αλλα παρεμφερη.Αφου δεν βάζουν που δεν βάζουν κατσαρόλα τουλάχιστον ας χρησιμοποιούν πότε πότε τις παλιες λύσεις του πρόχειρου φαγητού.Λιτές μπορει να ειναι, καλύτερες ομως σίγουρα!
