Location, location, location.
4.3.2012 - 11:55:01 PM 


Έκλεισε και το Cellier ως μπιστρό, παραμένει ως κάβα. Αν και ως κάβα θα μπορούσε επίσης να κλείσει, είναι σχεδόν ένας χρόνος που περιμένω (τρόπος του λέγειν) να μου απαντήσουνε τι Γαλλικά κόκκινα κρασιά του 2008 έχουνε. Το μπιστρό ήταν ένα περίεργο πράγμα, ένα όνειρο του ιδιοκτήτη μετά από πολλές Ferrero Rocher, που ήρθε κι αντικατέστησε τον «Απότσο», και το Όραμα (διότι περί Οράματος επρόκειτο) δεν ταίριαξε με την Πραγματικότητα, εκπεφρασμένη εις μολότωφ, δακρυγόνα και χοντρές αψιλίες.

Ναι, αλλά λίγο παρακάτω, στην Πλατεία Συντάγματος, πήγα σήμερα να αγοράσω τσουρέκια και τα ράφια ήταν κενά, η χαριτόβρυτος πωλήτρια μου μίλησε με κρύα λόγια που σφίξαν τη δόλια μου καρδιά, «Δεν συνεργαζόμαστε πια με τον κύριο Τερκενλή», και τώρα πρέπει να πάω ή στην Παπανικολή στο Χαλάνδρι ή στο αεροδρόμιο. Ή, ακόμη καλύτερα, στην Πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη... 

 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Η Τζούλια κι εγώ
› 
Όταν η Τζούλια ήταν μελαχρινή
› 
Όχι άλλο σεξ, ευχαριστώ.
› 
Μάρτιαι Ειδοί
› 
Άσε μας κουκλίτσα μου.
© ΙΣΤΟΣ 2024
Γιάννης Βαρβάκης
Γεννήθηκε ως Ιωάννης Λεοντίδης στα Ψαρά γύρω στα 1745. Πέθανε στη Ζάκυνθο στα 1825. Έκτοτε, επιστρέφει όποτε το εθνικό συμφέρον το επιτάσσει.
« Bloggers