Έγινε κι αυτό: γύρω στις 15 Ιουλίου άνοιξε κατάστημα στην Αθήνα και η αλυσίδα ζαχαροπλαστείων "Χατζή" της συμπρωτευούσης.
Τα πραγματικά στοιχεία: το κατάστημα άνοιξε στο Σύνταγμα, στην οδό Μητροπόλεως 3, δυο καταστήματα πιο κάτω από το εστιατόριο "Politi.co" και διαγωνίως απέναντι από τους μπακλαβάδες του "Güllüoglu", στη Νίκης 10. Είναι το έκτο κατάστημα της αλυσίδας που ανοίγει. Η εταιρεία ξεκίνησε (κατά δήλωσίν της) το 1908, οπότε φέτος συμπληρώνει τα 100 χρόνια ζωής. Είναι η τέταρτη μεγάλη ζαχαροπλαστική φίρμα της Θεσσαλονίκης που ανοίγει παράρτημα στην Αθήνα, μετά τον "Αγαπητό" (τρία), τον "Χατζηφωτίου" (δύο), και τον "Τερκενλή" (δύο).
Τα υποκειμενικά στοιχεία: εγνώριζα τον "Χατζή" παιδιόθεν, πολύ πριν τον ανακαλύψουν οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι και ανοίξει πρατήριο στη Σοφούλη. Η ατμοσφαίρα στο στριμωγμένο κατάστημα της Βενιζέλου ήταν δεόντως λαϊκή, όπως και οι πελάτες, όπως και τα προϊόντα. Ύστερα, το πράγμα κακοφόρμισε: οι μετανάστες (κυρίως εσωτερικοί) που ψηφίζουν Παπαγεωργόπουλο επέβαλαν ψαλιδόκωλη λογική στο κατάστημα, το έκαναν δηλαδή "Τόττη" της Εγνατίας. Τι λογότυπο με γοτθικούς χαρακτήρες, τι
www.chatzis.gr, τι παραρτήματα. Και, με την αυξημένη ζήτηση, φυσικό επακόλουθο ήταν να υστερήση η ποιότητα. Είναι κάπου δέκα χρόνια που δεν ξανάφαγα καϊμάκι από τον "Χατζή", που κάποτε υπερηφανευόταν ότι το έφτιαχνε με γάλα βουβάλας από το τελευταίο κοπάδι που είχε απομείνει στην Ελλάδα. Ε, πόσο γάλα να βγάλουνε οι καϋμένες οι βουβάλες; Οπότε αρχίσανε οι νοθείες κι εγώ περίμενα να πάει κανένας γνωστός στο Διδυμότειχο ή στην Ισταμπούλ για να φάω καϊμάκι βουβαλίσιο. Ώσπου άνοιξε το 2004 ο "Güllüoglu" στο Σύνταγμα, και δάκρυσα από χαρά. Έγινα κι εγώ χατζής, μόνο που προσκυνώ πλέον τον Πολίτη ζαχαροπλάστη και τα προϊόντα του.
Τώρα, για τις τουλούμπες του "Χατζή" δεν έχω άποψη. Άλλοι τις τρώνε.
