«Εμένα δεν είναι του γούστου μου, αλλά αν σου αρέσει εσένα τι να πω. Σάμπως ζήτησες τη γνώμη μου πριν να την αγοράσεις;», σχολίασε με το γνωστό... μέσα καρδιά ύφος της η θεία Ιουλία όταν είδε τη νέα τσάντα της κόρης της. Πολύχρωμη, ντιζαϊνάτη, με ένα πολλά υποσχόμενο όπως μάθαμε, email τυπωμένο στο μπροστινό μέρος της. «Φοβερό κόλπο: Μπαίνεις στο Internet, το ενεργοποιείς, και μπορεί όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου», μας εξήγησε η υπερήφανη για τη νέα αγορά της εξαδέλφη μου. «Τι εννοείς; Αυτά τα ιερογλυφικά δεν είναι απλώς διακοσμητικά;», άρχισε να «φορτώνει» η θεία. «Όχι», η αφελής κόρη, «είναι κανονικό μέιλ!». «Και γιατί να το περιφέρεις στον δρόμο; Αυτά δεν είναι προσωπικά στοιχεία;». «Βρε μαμά, σαν παιχνίδι είναι... Αν εκεί που περπατώ αρέσω σε κάποιον αλλά δεν βρίσκει τρόπο να με προσεγγίσει, θα σημειώνει το μέιλ και θα μπορεί να μου στείλει μήνυμα». «Στο οποίο θα σε ρωτάει τι ταρίφα έχεις;». «Μαμά!». «Παιδί μου!». Και άρχισε ο καυγάς. Με την κόρη να χαρακτηρίζει τη μάνα οπισθοδρομική και τη μάνα να χαρακτηρίζει την κόρη «εξώλης και προώλης, που θα κυκλοφορείς στους δρόμους με μια ταμπέλα που θα λέει "είμαι διαθέσιμη, πάρε με ό,τι ώρα θέλεις». «Τίποτα δεν θα λέει! Ένα μέιλ για φιλική επαφή θα είναι». «Τι φιλική; Ποιον κοροϊδεύεις, που σε έχει χτυπήσει η αγαμία στο κεφάλι;».
Αυτή τη φορά είχα αποφασίσει να μην συμμετέχω στο δρώμενο. Έμεινα διακριτικά καθισμένος στη γωνιά μου διαβάζοντας τις «Ευλαβικές αναμνήσεις» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ και περιμένοντας να κλειδωθεί κάθε μια από τις δύο μονομάχους στο δωμάτιό της. Όπως και έγινε. Με την ένταση ανάμεσά τους να συνεχίζεται και τις επόμενες ημέρες, αλλά και με εμένα να συμπεριφέρομαι σα να μην τρέχει τίποτα. Κάνοντας τον αδιάφορο μπροστά στις απίστευτα θορυβώδεις εισόδους της εξαδέλφης μου στο σπίτι – με σκοπό να δει ξανά και ξανά η μανούλα ότι η κορούλα κρατούσε την τσάντα με τέτοιο τρόπο ώστε και να μην ήθελες να διαβάσεις το μέιλ το διάβαζες. Αλλά και κάνοντας ότι δεν ακούω τα σχόλια της θείας – μέσα από τα δόντια της, τόσο όσο χρειάζεται ώστε να ακουστεί – «ήρθε και η παρδαλή», «καλώς τα κόκκινα φανάρια», «η πορνογραφία στο Internet διώκεται»... Έτσι, με αυτή τη χαζοένταση περνούσαν οι ημέρες, ώσπου η εξαδέλφη μου σταμάτησε να περιφέρει την επίμαχη τσάντα. «Γιατί;», την ρώτησα, από περιέργεια. «Γιατί έχει ρίξει την αυτοπεποίθησή μου στα τάρταρα! Την πηγαινοφέρνω εδώ και τρεις εβδομάδες και το μοναδικό μέιλ που έχω πάρει είναι από μια εταιρεία που πουλάει μεγεθυντές πέους!». «Θεία, ήταν τυχαίο!», έσπευσα να προλάβω το σχόλιο της παρακειμένως καθημένης έχιδνας. «Δεν θα έλεγα τίποτε παιδάκι μου...». «Φυσικά και δεν θα έλεγες, γιατί κέρδισες!», είπε η εξαδέλφη μου και αποχώρησε.
Την επομένη πήρε μήνυμα. Στη διεύθυνση που αναγραφόταν στην τσάντα. Από έναν ελληνομερικανό (!) που μένει στο Φάργκο (!!) της Νότιας Ντακότα (!!!) και ο οποίος, όπως έγραφε, είδε την εξαδέλφη μου να περνά από την πλατεία Κολωνακίου (διαδρομή που κάνει καθημερινά για να πάει στη δουλειά της) και αναγνώρισε στο παράστημά της «το αρχαίο ελληνικό κάλος που μόνο μια Καρυάτιδα μπορεί να διαθέτει». «Έτσι ακριβώς το γράφει;», απόρησα. «Έτσι ακριβώς». «Πολύ μορφωμένο παιδί, μου αρέσει», αποφάνθηκε η θεία. «Φλώρος», την κατακεραύνωσε η κόρη της. «Με τίποτε δεν είσαι ευχαριστημένη! Μόνο τα UFO σου αρέσουν!» κλπ. κλπ., ώσπου η εξαδέλφη μου έκλεισε εκνευρισμένη την πόρτα πίσω της και η θεία επέστρεψε στην πασιέντζα της. Τότε τη ρώτησα εκείνο που τρωγόμουν να την ρωτήσω από την αρχή: «Ποιος έστειλε το μήνυμα;». «Τι εννοείς ποιος;». «Προχθές το βράδυ έβλεπες στην τηλεόραση το "Φάργκο" των Κοέν, από εκεί εμπνεύστηκες το όλο σχέδιο, ομολόγα!». «Τι να ομολογήσω; Αφού εγώ δεν ξέρω από Internet». «Ξέρεις όμως ένα σωρό κόσμο που θα μπορούσες να τον βάλεις να σου κάνει τη δουλειά. Ποιον έβαλες;». «Κανέναν. Γιατί δεν έκανα καμία δουλειά!». «Έλα βρε θεία, που με το που βλέπεις μια ταινία που εκτυλίσσεται στο Φάργκο έρχεται ερωτικό γράμμα από το Φάργκο...». «Έτσι κάνεις πάντα! Πας να τα συνδυάσεις τα πράγματα και τα μπλέκεις, τα κάνεις κουβάρι!». «Εγώ;» «Εσύ!» «Άσε τα σάπια! Τη λυπήθηκες και υπαγόρευσες σε κάποιον το γράμμα για να της ανεβάσεις το ηθικό. Βάζοντας τον ιδανικό ερωμένο να ζει μακριά ώστε να μην χρειαστεί να συναντηθούν. Απλώς θα ανταλλάξουν μερικά μέιλ, για να ανέβει το ηθικό της και μετά θα χαθούν. Ποιον έβαλες να το κάνει;». «Σαν πολλές ταινίες δεν βλέπεις;». «Εγώ;» «Εσύ!». Τρεις μέρες τώρα την ψέλνω, ακόμα να το παραδεχτεί, πού θα μου πάει όμως...
