Δύο ημέρες με το ελικόπτερο να πηγαινοέρχεται πάνω από το κεφάλι σου δεν είναι λίγο πράγμα. «Έρχονται να με πάρουν!» πεταγόταν κάθε λίγο και λιγάκι η θεία Ιουλία. Ποιοι; «Τι ποιοι, παιδάκι μου; Αυτοί!». Ποιοι «αυτοί», θεία μου; «Οι αντιεξουσιαστές!». Δεν είναι δικό τους το ελικόπτερο· ή της Αστυνομίας είναι ή κάποιου τηλεοπτικού σταθμού. «Όχι, οι αντιεξουσιαστές είναι και έρχονται από ψηλά». Με παίρνει από το χέρι και με βγάζει στο μπαλκόνι για να τους δω. Αν κάποτε «Ένα παιδί μετρούσε τ' άστρα», εσχάτως μετράει τους αντιεξουσιαστές. «Να, από εκεί θα κατέβουν». Από τη Μεγάλη Άρκτο; «Ναι!». Να της χαλάσω το χατίρι; Συμφώνησα και ησυχάσαμε. Έτσι και αλλιώς, οι αντιεξουσιαστές είναι κάτι εντελώς ακαθόριστο, δεν ξέρεις τι μορφή μπορεί να πάρουν ανά πάσα στιγμή, ούτε από πού μπορεί να εμφανιστούν.
«Στο σπίτι της κυρίας Τζαβάρα μπήκαν από το παράθυρο της τουαλέτας και πήραν όλα τα περουκίνια του συζύγου της». Τι σόι αντιεξουσιαστές ήταν αυτοί, θεία μου; «Ξέρω 'γώ; "Φαλακροί πυρήνες” δεν υπάρχουν; Δεν μπορεί, μέσα σε τόσες ομάδες παρανόμων θα υπάρχουν και τέτοιοι...». Την πιθανότητα να επρόκειτο για κλεφτρόνια ούτε που τη συζητούσε. Όλα τα κακά, εσχάτως, τα κάνουν οι αντιεξουσιαστές. Αυτοί φταίνε για το φαινόμενο του θερμοκηπίου («με τα περίεργα που καπνίζουν»), αυτοί φταίνε που η κόρη της Σαλαμπάση του πέμπτου έχει μείνει στο ράφι («γιατί έχουν πλευρίσει όλα τα καλά παιδιά, τα έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους και οι σοβαρές κοπέλες δεν βρίσκουν ανταπόκριση»), αυτοί κατεβάζουν τα σκουπίδια χωρίς να δέσουν προηγουμένως τη σακούλα, αυτοί, αυτοί, αυτοί... Η θεία Ιουλία και οι φίλες της είναι πεπεισμένες ότι σε αυτούς οφείλεται και η οικονομική ύφεση!
Νεφελώδες το τοπίο. Το μόνο που ακούγεται μέσα από τα νέφη και σπέρνει πανικό πάνω από την πόλη είναι η λέξη «αντιεξουσιαστής». Τρέμετε τους αντιεξουσιαστές! Όπως τους τρέμουμε και εμείς, οικογενειακώς. Να ξέραμε και τι είναι... Όσο για τους πραγματικούς αντιεξουσιαστές (υπάρχουν και τέτοιοι), φαντάζονταν οι άμοιροι ότι η «ιδιότητά» τους θα καταντούσε πρόφαση για ένα πανηγύρι ακροτήτων και γελοιότητας; Για βανδαλισμούς, ασυδοσία και αλητεία; Γέμισε η Αθήνα γιαλαντζί αντιεξουσιαστές που διαμαρτύρονται γενικώς και αορίστως. Που πλασάρουν ως επανάσταση το πλιάτσικο, την καταστροφή της περιουσίας του άλλου. Που σπάνε βιτρίνες, βάζουν φωτιές, αναποδογυρίζουν κάδους, χαράζουν αυτοκίνητα... Έχουν, ακούω να λένε από την τηλεόραση, οργή μέσα τους. Δικό τους θέμα (και του ψυχιάτρου τους) πώς θα τη διαχειριστούν. Δεν μπορούν όμως να την εκτονώνουν σπάζοντας την περιουσία του άλλου. Ούτε μπορεί η βλακεία και η αλητεία να προβάλλονται ως ακτιβισμός. Έχει και ο αντιεξουσιαστής το... ειδικό βάρος του, δεν επιτρέπεται να ξεφτιλίζεται έτσι όπως τον ξεφτιλίσαμε εκ νέου τις ημέρες που ακολούθησαν το μνημόσυνο του παιδιού που σκότωσαν οι ειδικοί φρουροί.
Το καλύτερο; Περιμέναμε και αντιεξουσιαστές από το εξωτερικό. Δεν μας φτάνει η εγχώρια ανοησία, έπρεπε να εισάγουμε κιόλας. Το άκουσε και η θεία Ιουλία και έπεσε του θανατά, προβλέποντας μια νέα καταστροφή της Σμύρνης. «Θα κάψουν τα σπίτια μας και θα μας πετάξουν στη θάλασσα». Υπερβολές... «Υπερβολές; Το λες γιατί δεν ήσουν μπροστά την ώρα που οι Τουρκαλάδες μάς μάζευαν στην παραλία της Σμύρνης – τι... συνωστισμός και εκείνος! – χτυπώντας μας με τα καμουτσίκια τους!». Ενώ ήσουν εσύ μπροστά; «Το διάβασα, το ίδιο κάνει, είναι σαν να το έζησα». Κάτσε να διαβάσεις και τι σημαίνει αντιεξουσιαστής, μην παραμυθιάζεσαι. Την έβαλα κάτω και προσπάθησα να της το εξηγήσω με απλά λόγια: αντιεξουσιαστής είναι αυτός που ρίχνει γιαούρτι στον Νικήτα Κακλαμάνη για να διαμαρτυρηθεί για τα χάλια της γειτονιάς μας και όχι εκείνος που καίει τη γειτονιά μας. Το παράδειγμά μου εκτός από αφελές ήταν μάλλον και ατυχές. Τώρα δεν βγαίνει από το σπίτι γιατί φοβάται μην τη γιαουρτώσουν. Και κάθε φορά που βλέπει τον Κακλαμάνη στην τηλεόραση του φωνάζει να κρυφτεί: «Φυλάξου, παλικάρι μου, από τους άναντρους!». Έχει και την Τζαβάρα που επιμένει ότι τα περουκίνια τα έκλεψαν οι αντιεξουσιαστές. «Γιατί, ξέρεις, Ιουλία μου, αυτοί τη χρειάζονται τη φυσική τρίχα, της καλής ποιότητος. Γιατί κάνουν εξτένσιον, ράστα, τα κολλάνε στο κεφάλι τους». Πώς και δεν έχει εισηγηθεί ακόμη το κούρεμά τους, όπως έκαναν κάποτε με τους τεντιμπόηδες; Το εισηγήθηκε η θεία Ιουλία: «Κούρεμα με την ψιλή τούς χρειάζεται!». Τότε θα γίνουν σκίνχεντ. «Αυτοί, πάλι, τι είναι; Καλοί ή κακοί;». Πού να της εξηγώ τώρα; Έτσι και αλλιώς, όπως θέλει θα τα μεταφράσει τα πράγματα. Και μια είδηση της τελευταίας στιγμής: Ο κύριος Αυξεντίου, του πρώτου, εγκατέλειψε τη σύζυγό του, που του είχε ψήσει το ψάρι στα χείλη, και το έσκασε με την ουκρανή οικιακή βοηθό. Και αυτός στους αντιεξουσιαστές λογίζεται, όχι;
