Κάνουμε ζικ ζακ στο λιμάνι ανάμεσα σε κιόσκια με photo… chop φωτογραφίες πολιτικών, που μας θυμούνται πριν από κάθε εκλογές κι ύστερα μην τους είδατε!
Ξινά σταφύλια φάγαμε εκείνον τον προεκλογικό Αύγουστο που οι επισκέπτες μας διέκοψαν τις διακοπές τους για να ψηφίσουν, και μην τους είδαμε!
Εμείς, πάντως, ασπρίσαμε τους δρόμους, τα σπίτια, αλλάξαμε καμένες λάμπες, σουλουπώσαμε τα μαγαζιά μας –ο καθένας μας είναι και χτίστης και ψήστης– και περιμένουμε με χαρά το πρώτο εορταστικό τριήμερο του καλοκαιριού ελπίζοντας να είναι καλό σαν το περσινό. Είναι ωραίο να δουλεύεις και να απολαμβάνεις ταυτόχρονα. Αμείβεσαι διπλά!
Πάρτε μια γεύση περσινή με περιστατικά πέρα για πέρα αληθινά:
Δυο κυρίες μεγαλούτσικες μπαίνουν στο φούρνο.
«Τι κρουασάν έχετε;», ρωτάνε.
«Βουτύρου και σοκολάτας».
«Τα κρουασάν βουτύρου έχουν πολύ βούτυρο;», ρωτάνε κατόπιν.
Κάγκελο ο φούρναρης…
Ένας κύριος λέει στο σερβιτόρο του καφενείου:
«Νεαρέ, φέρε μου έναν μέτριο».
«Ελληνικό;», ρωτάει ο σερβιτόρος.
«Γιατί, δεν είσαι από δω;», απορεί ο πελάτης.
Κάγκελο ο σερβιτόρος…
Το καλύτερο πάντως ειπώθηκε από ηλικιωμένο Παριανό που ποιος ξέρει τι επιφοίτηση έλαβε και κατέβηκε στην πόλη τέτοιες μέρες. Πονοκεφάλιασε απ’ τη φασαρία και μπήκε φουριόζος σε μαγαζί που πουλάει κεριά.
«Κοπέλα, δώσε μου ένα κουτί… ασπιρίνες και γρήγορα μη χάσω το λεωφορείο».
«Ξέρετε, το φαρμακείο μετακόμισε προ δεκαετίας!»
«Πω! Πως περνάν τα χρόνια, έχω καιρό να κατέβω απ’ το χωριό!»
Ευτυχισμένος ο άνθρωπος και λίγες οι ανάγκες του.
Τρέχα γύρευε πότε ψήφισε τελευταία φορά…
