Ο νομπελίστας συγγραφέας Κάρλος Φουέντες, σε μια συνέντευξή του στη Μικέλα Χαρτουλάρη και στον Ανταίο Χρυσοστομίδη που μετέδωσε πρόσφατα η ΝΕΤ, μίλησε για το «ατύχημα» της γέννησης. Κι εξηγούσε ότι ο τόπος γέννησής του, το Μεξικό, ήταν η αιτία που δεν απέκτησε το λογοτεχνικό ύφος του τον αέρα του κοσμοπολίτη. Σαν τους άγγλους συγγραφείς, για παράδειγμα, που η γλώσσα τους και η αποικιοκρατική τους παράδοση τους προίκισαν να ταξιδεύουν παντού, να γνωρίζουν μέρη, να μαθαίνουν συνήθειες και να τοποθετούν τη δράση των έργων τους ακόμη και σε παρελθόντες χρόνους και σε διαφορετικούς γεωγραφικούς τόπους.
Όταν άκουσα τον Φουέντες να μιλάει για το δικό του «ατύχημα», που τον ρίζωσε στο Μεξικό και στα προβλήματα του τόπου του, σκέφτηκα ότι αυτά τα «ατυχήματα » –που αποτυπώνει ο ελαφρολαϊκός καημός «μάνα, γιατί με γέννησες;»– συμβαίνουν και στους έλληνες δημιουργούς της μόδας.
Ανάμεσα σε αυτή τη γενιά των σχεδιαστών υπάρχουν κάποιοι που θεωρώ ότι είναι άτυχοι γιατί γεννήθηκαν σε μια χώρα που δεν παράγει μόδα σε μαζική παραγωγή. Που επίσης δεν διαθέτει αισθητικά κριτήρια για να διαχειριστεί τη μόδα ως φαινόμενο δημιουργίας. Την αντιλαμβάνεται μόνο ως μέσο ματαιόδοξης επίδειξης πλούτου.
Τέτοιοι άτυχοι είναι κάποιοι σχεδιαστές επειδή έχουν ταλέντο και δημιουργική ευφυΐα. Γιατί αν η ζωή τούς είχε στείλει σε μια χώρα της Ευρώπης, θα ήταν σήμερα ανάμεσα σε εκείνους που λατρεύουμε να θαυμάζουμε και ποθούμε να φοράμε για να ντύσουμε τα σώματά μας.
Μια γυναίκα κι ένας άντρας, μια συλλογή του χειμώνα και μια της ερχόμενης άνοιξης μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας τα λόγια του μεξικανού συγγραφέα: η Βάσω Κόνσολα (Φ/Χ 08) και ο Γιώργος Ελευθεριάδης (Α/Κ 09). Η πρώτη δημιουργεί πλεκτά υφάσματα με δικά της σχέδια και αποχρώσεις, τα οποία στη συνέχεια τα πλάθει και τους δίνει σχήματα ρούχων. Αιθέρια, κομψά αλλά και θηλυκά στην όψη τους. Η δημιουργός τους δεν έχει περάσει από φάση «κάνω ρίγες α λα Missoni», γιατί απλά έχει το δικό της υπόβαθρο από τις σπουδές της στο Parsons School της Νέας Υόρκης.
.jpg)
Βάσω Κόνσολα
Ο δεύτερος, ο Γιώργος Ελευθεριάδης, αγαπάει τη γεωμετρία, την τεχνική του ανδρικού ραμμένου ρούχου (tailoring), την οποία κι εφαρμόζει στο γυναικείο σώμα. Στη συλλογή για την Άνοιξη ’09, αυτή την αρετή του ανδρικού στυλ την έκανε γυναικεία μοντέρνα θεωρία. Χρόνια στον αγώνα της πρωτοπορίας, ο Γιώργος Ελευθεριάδης επιμένει να δίνει στην ηρωικά αφοσιωμένη –και ολιγάριθμη– πελατεία του αποδείξεις του ταλέντου του.
.jpg)
Γιώργος Ελευθεριάδης
Το ερώτημα όμως παραμένει. Πότε θα γίνει το μεγάλο μπαμ για να κερδίσουν οι local heroes της μόδας την εμπιστοσύνη του κοινού; Πότε θα αρχίσουν να ντύνονται στην καθημερινότητά τους με τις προτάσεις των ελλήνων σχεδιαστών;
Ωραία λύση τα νυφικά, το ντύσιμο της πεθεράς, της κουμπάρας και όποιας άλλης συμμετέχει σε έναν ελληνικό γάμο. Ελληνικής πατέντας και το εύρημα το μυστήριον του γάμου και οι γύρω από αυτό στυλιστικές δραστηριότητες να εκπίπτουν από το καθεστώς ΦΠΑ. Με τέτοιες παραγγελίες επιβιώνει ο κόσμος της μόδας. Αλλά και με τέτοια νοοτροπία οδηγούμαστε σε αλλεπάλληλα ατυχήματα γεννήσεων. Κι αυτό πια είναι επιδημία που κάνει τη χώρα στείρα πειραματισμών και πρωτότυπης δημιουργίας.
