Οι ελιές και οι γλάστρες…
9.7.2008
ΕΛΙΑ!!! Καλά τώρα, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση αυτή η λέξη… είναι το γνωστό, αγαπημένο, όμορφο και κυρίως πολύ πολύ χρήσιμο δέντρο που φύεται ανά την ελληνική επικράτεια εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια. Υποτίθεται πως η θεά Αθηνά το χάρισε το δεντράκι αυτό στην Αθήνα, είναι από τα βασικά στοιχειά της διατροφής στην Ελλάδα και πολύ της μόδας ως διατροφικό προϊόν –είτε η ελιά είτε το λάδι της ελιάς– ανά τον κόσμο, ή μάλλον ανά τον πολιτισμένο κόσμο ή μάλλον ανά τον κόσμο που νομίζει πως είναι πολιτισμένος και κατά καιρούς ανακαλύπτει διάφορα που τα κάνει της μόδας, τα χρυσοπληρώνει, ενώ ίσως μέχρι πριν από λίγο να μην ήθελε να τα δει στα μάτια του!!!...
Δεν είναι όμως ούτε η ελιά ούτε το λάδι ως διατροφικό προϊόν το θέμα της συζήτησής μας ούτε βέβαια αυτό που με κάνει έξαλλο. Αυτό που βασικά με κάνει έξαλλο είναι που τα τελευταία δύο περίπου χρόνια έχει γίνει μόδα και αντί να σου στείλουνε σε γιορτές, γενέθλια, εγκαίνια, πρεμιέρες και λοιπά και λοιπά ένα ρημαδομπουκέτο με τίποτα ρημαδολούλουδα –τριαντάφυλλα, γαρίφαλα, γλαβιόλες, ντάλιες, πανσέδες, σκυλάκια, άκου σκυλάκια, τι λέω πια, ορχιδέες, που τις σιχαίνομαι, δεν μου αρέσουν καθόλου, χρυσάνθεμα, ανεμώνες και λοιπά και λοιπά– σου στέλνουν μια γλάστρα με μια ελιά!!!...
Τώρα γιατί σου στέλνουν ακριβώς την ελιά στο γλαστράκι δεν έχω καταλάβει. Η ελιά είναι ένα δέντρο που φυτρώνει στη γη, είναι ωραίο να το βλέπεις σε ελαιώνες ή σε απόκρημνα βουνά –άλλωστε τι είναι η πατρίδα μας, μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα άσπαρτα ψηλά βουνά…– και βέβαια δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να πάρεις το γλαστράκι με τη φυτεμένη ελιά και να αρχίσεις να αλλάζεις γλαστράκια και γλάστρες μέχρι να μεγαλώσει η ελιά και να σου γεμίσει το μπαλκόνι, να αρχίσουν να πέφτουν οι ελιές στο πάτωμα μόλις ωριμάσουν, να ορμάνε τα πουλιά να τις τρώνε, να βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που ο ρημάδης σου ρημαδοέστειλε τη ρημαδογλάστρα με τη ρημαδοελιά, μετά να πιάσει δάκος και να τρέχεις και να μη φτάνεις…
Φυσικά, μπορεί να μη γίνει και τίποτα από όλα αυτά και εσύ να ξεχνάς να την ποτίζεις, οπότε θα ξεραθεί και θα την πετάξεις –αυτό είναι και το πιο πιθανό. Ενώ, αν ο ρημάδης είχε σκεφτεί να στείλει ένα μπουκέτο ωραία λουλούδια και δεν ήθελε να κάνει τον έξυπνο, θα είχες πάρει τα λουλούδια, θα τα είχες βάλει στο βάζο, θα ομόρφαινε το δωμάτιο και μέχρι να τα πετάξεις θα τα απολάμβανες. Αλλά θα μου πεις οι ελιές είναι το χειρότερο ή όλοι αυτοί στα λεγόμενα «καλά» ανθοπωλεία που υποτίθεται πως δεν φτιάχνουν μπουκέτα αλλά «συνθέσεις», οι οποίες πολύ συχνά πιο πολλά φρούτα έχουν παρά λουλούδια!!! Σου έρχεται σπίτι το καλάθι ή το γυάλινο και μοιάζει περισσότερο με το τρίτο ράφι στο ψυγείο σου παρά με ανθοδέσμη…
Και κοίτα να δεις που όλο λέω πως αυτή τη φορά δεν θα αρχίσω να γκρινιάζω, αλλά πώς τα φέρνει η μοίρα και όλο βρίσκω τον τρόπο να βγάλω το ψωμί μου…
