Dynasty της φτωχογειτονιάς
30.7.2008
Έλεγα στο προηγούμενο σημείωμα για τον τουρισμό εν γένει στην Ελλάδα, για το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι των τουριστικών επαγγελμάτων τους Έλληνες και πώς τους ξένους τουρίστες και βέβαια για τα ξενοδοχεία και τις τιμές τους…
Άσχετο, θα κάνω μια παρένθεση εδώ και θα σας ρωτήσω αν είδατε την ταινία «Mamma Mia», που σπάει τα ταμεία, και αν προσέξατε την ευχάριστη, καλόγουστη και ταιριαστή με το ελληνικό φως και περιβάλλον σκηνογραφική άποψη της ταινίας. Όπου υποτίθεται πως η Meryl Streep, πρωταγωνίστρια του έργου, έχει ένα μικρό ξενοδοχείο σε ένα ελληνικό νησί. Μικρό βέβαια το ξενοδοχείο και γεμάτο προβλήματα, συν το γεγονός ότι η ηρωίδα δεν έχει λεφτά να το επιδιορθώσει!!! Κι όμως, δείτε τι ωραία δουλειά έχει γίνει σκηνογραφικά, τι ωραία δουλειά έχει γίνει με τα χρώματα, έτσι που σκέφτεσαι πως θα προτιμούσες να κάνεις διακοπές σε ένα τέτοιο ξενοδοχείο με όλα τα ελαττώματα και την έλλειψη κάποιων ανέσεων παρά σε πολλά ξενοδοχεία που παριστάνουν στην Ελλάδα –και δη στα ελληνικά νησιά– τα ξενοδοχεία πολυτελείας προσπαθώντας απεγνωσμένα να μεταφέρουν με τον πιο κακόγουστο τρόπο το Μανχάταν σε ένα νησάκι στο κέντρο του Αιγαίου κάνοντας το χαριτωμένο και το γραφικό να φαίνονται κακόγουστα και μπανάλ. Και όλα αυτά για να δικαιολογήσουν τιμές που ούτε στα πιο ακριβά ξενοδοχεία του Μανχάταν και μάλιστα τις μέρες των Χριστουγέννων δεν υπάρχουν, χωρίς φυσικά στην ουσία οι υπηρεσίες που προσφέρονται να είναι ανάλογες με την τιμή, με πρώτο και καλύτερο το πολλές φορές συζητημένο όσο και ακανθώδες θέμα του πρωινού που προσφέρεται!!!...
Οι τιμές που ακούω και η «πολυτελοφάνεια» –όπως λέμε σοβαροφάνεια, αλλά εδώ είναι η πολυτέλεια που παίρνει τη θέση της σοβαρότητας– που στην ουσία όμως είναι κακόγουστο γιατί δεν μπορείς να βάζεις Dynasty style σε ελληνικό νησάκι όπου αυτό που μετρούσε από αρχαιοτάτων χρόνων είναι η αίσθηση του μέτρου. Μου έλεγαν για κάποια συγκεκριμένα ξενοδοχεία –πανάκριβα σε βαθμό κακουργήματος– πως υπάρχουν άνθρωποι μισθωτοί που κάνουν οικονομία όλο το χρόνο για να πάνε τρεις μέρες εκεί!!! Συγχρόνως μου έλεγαν για διάφορα ξενοδοχειακά συγκροτήματα όπου η «πολυτέλεια μπορεί να σε ζαλίσει», όπως έλεγε η Ρένα Βλαχοπούλου στο «Κορίτσια για φίλημα», αλλά όταν κάποιος πολύ πλούσιος ζήτησε μια συγκεκριμένη μάρκα πανάκριβης σαμπάνιας αυτή δεν υπήρχε!!!...
Φυσικά, αυτά που λέω δεν ισχύουν για όλα τα ξενοδοχεία, προς Θεού ούτε για όλες τις ξενοδοχειακές μονάδες, η αλήθεια όμως είναι πως και μου έχουν πει και ο ίδιος έχω εισπράξει εικόνες και λόγια από ξενοδοχεία υποτίθεται καλά που σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε μια χώρα της οποίας το φως, η φύση και τα χρώματα σε οδηγούν αναγκαστικά σε κάτι απλό. Μια δουλειά του υπουργού τουρισμού –του όποιου υπουργού τουρισμού είναι σε αυτή τη θέση– είναι πρώτον να περιορίσει το κακό γούστο, να προσέξει λίγο το τι γίνεται με τις τιμές και τρίτον το τι γίνεται με τις υπηρεσίες των ξενοδοχείων σε αυτή τη χώρα. Ίσως το να έφτιαχνε μια ομάδα «αδέκαστων» που να επισκέπτονται και να κρίνουν τα ξενοδοχεία χωρίς να ξέρει κανείς την ταυτότητά τους μένοντας επί 2-3 μέρες με λεφτά του υπουργείου και μετά να καταθέτουν τη γνώμη τους για το κάθε ξενοδοχείο και από εκεί και πέρα να φέρεται και το κράτος όπως αξίζει στο καθένα. Θα μου πεις, βέβαια, πού να βρεις τόσους αδέκαστους που να παραμείνουν και αδέκαστοι επί μακρόν…
