Δεν ταιριάζουμε. Και λοιπόν;
Όλα τα ’χε η Μαριωρή, η αγγειοπλαστική της έλειπε. Το Ριτάκι βρήκε νέο χόμπι να γεμίζει τις άπειρες ελεύθερες ώρες που διαθέτει μέχρι να τη δεχτεί κάποια αεροπορική εταιρεία στα σπλάχνα της. Εδώ και μία εβδομάδα, λοιπόν, παρακολουθεί ανελλιπώς τα μαθήματα, παρά τις τραγικές επιδόσεις της (η Ρίτα με την τέχνη έχουν μαλώσει προ πολλού!), καθώς, πέραν του ότι είναι οπαδός της φράσης «η προσπάθεια μετράει», της έχει κινήσει την περιέργεια ο δάσκαλος της σχολής –μεσήλικας, με ολίγον τι ατημέλητο look και εκνευριστικά λιγομίλητος– και η γυναίκα του, που έρχεται κάθε μέρα από κει, μια νεαρή δικηγόρος ντυμένη πάντα στην τρίχα. Η Ρίτα μού έθεσε τον προβληματισμό της: Ποιες οι πιθανότητες να πετύχει μια σχέση διαφορετικών ανθρώπων; Στατιστικές και μελέτες δεν κατέχω επί του θέματος, καλή μου, μπορώ όμως κάλλιστα να σου πω την ταπεινή μου γνώμη.
Ο άνθρωπος είναι ένα πολυδιάστατο, συνεχώς εξελισσόμενο όν. Το «γηράσκω δ’ αεί διδασκόμενος» (Σόλων 639-559 π.Χ.) δεν ειπώθηκε τυχαία και προκύπτει από την ατελή φύση του ατόμου και την ανάγκη του να αγγίξει τα δικά του όρια ανάπτυξης. Οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι ένας από τους κύριους τομείς που μας επιτρέπουν να ανταλλάσσουμε ερεθίσματα και να διαμορφώνουμε κατά το δοκούν την προσωπικότητά μας. Για μένα, το να είναι δύο άνθρωποι διαφορετικοί όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά συμβάλλει κιόλας στη δημιουργία μιας πηγαίας σχέσης, καθώς μέσα από αυτή μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτόν μας (τι πιο σπουδαία γνώση!). Αντιμετωπίζοντας συμπεριφορές μέχρι τώρα άγνωστες, γινόμαστε πιο ανεκτικοί αλλά και ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες και υιοθετούμε τα στοιχεία του άλλου που θαυμάζουμε. Αυτό το αίσθημα θαυμασμού είναι το θεμέλιο μιας πετυχημένης σχέσης.
Η διαφορετικότητα, βέβαια, είναι μια έννοια που μπορεί να ερμηνευτεί με ποικίλους τρόπους. Κάθε τι διαφορετικό δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι είναι και καλό, αλλά βασικό ρόλο παίζει το οξύμωρο σχήμα «ταύτιση των διαφορετικών», με τον απαραίτητο συγχρονισμό. Το θέμα φυσικά είναι απόλυτα υποκειμενικό και σε καμιά περίπτωση δεν μιλάμε για αντιδιαμετρικά αντίθετους τρόπους ζωής, όπως, π.χ., ο ένας να ψυχαγωγείται κατηγορηματικά μόνο με Μπετόβεν και ο άλλος με Τσιτσάνη. Κατά την άποψή μου, αυτό που αποκαλύπτει αν οι διαφορές που υπάρχουν θα βάλουν στη σχέση θετικό ή αρνητικό πρόσημο είναι αποκλειστικά η επικοινωνία. Το αν αντιλαμβάνεσαι τα λεγόμενα και το χιούμορ του άλλου, το κατά πόσον υπολογίζεις και επεξεργάζεσαι τη γνώμη του ακόμα κι αν διαφωνείς, πόσο άνετος αισθάνεσαι μαζί του και κυρίως πόσο ελεύθερος είσαι να εκφραστείς και να είσαι ο εαυτός σου κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Επίσης, σε καμιά περίπτωση δεν παραβλέπεται η επικοινωνία στον σεξουαλικό τομέα γιατί, αν κάποιοι δεν ταυτίζονται εκεί, καλό είναι να χαρούν τη διαφορετικότητά τους ως φίλοι.
Έχω ακούσει πολλές φορές να χωρίζουν γρήγορα ζευγάρια γιατί ήταν τόσο ίδιοι οι χαρακτήρες τους που βαριόντουσαν! Ίσως, λοιπόν, θα πρέπει να πάψουμε να ψάχνουμε το άλλο μας μισό και να αναζητήσουμε ένα ολόκληρο που θα μας ταιριάζει κι ας είμαστε φαινομενικά… αταίριαστοι!
