Λίγοι και καλοί!
13.4.2009 
Με αγκάλιασε. Με αγκάλιασε σφιχτά με το που συναντηθήκαμε και ξαφνιάστηκα, παρόλο που ξέρω καλά τον εκδηλωτικό χαρακτήρα της. Ήταν απ’ τις αγκαλιές που θέλεις να κρατήσουν για πάντα… ζεστή, ειλικρινής, με αγάπη και μοναδική αίσθηση ασφάλειας. Η Ρίτα ήταν συναισθηματικά φορτισμένη και εν αγνοία μου ήμουν εγώ η αιτία. Σταθήκαμε αμίλητες για λίγα λεπτά κι ένα γλυκό «σ’ αγαπάω» που ψιθύρισε έσπασε τη σιωπή. Την κοπιαστική εβδομάδα που μόλις είχε τελειώσει, είχε περάσει αρκετές ώρες με τη Μαριλού, τη συμπαθητική συνεκπαιδευόμενή της που σας έχω αναφέρει ξανά. Άρχισαν να ανοίγονται σιγά σιγά η μία στην άλλη και η Μαριλού τής μίλησε για τις ατυχείς επιλογές της στον τομέα της φιλίας, που την οδήγησαν στον πόνο και στη μοναξιά. Εμπιστεύτηκε άτομα που δεν το άξιζαν, τα έδωσε όλα και προδόθηκε επανειλημμένως, άλλαξε πολλές και πολυάριθμες παρέες, αλλά μόνο πρόσκαιρη και επιφανειακή επικοινωνία κέρδισε. Αν και η απογοήτευσή της είναι μεγάλη, συνεχίζει να ελπίζει και να πιστεύει στην αξία της φιλίας. Ακούγοντας την ιστορία της, η Ρίτα ανατρίχιασε και μόνο στην ιδέα. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι, παρόλο που και η ίδια έχει φάει αρκετές πισώπλατες μαχαιριές κατά καιρούς, η παρουσία μου στη ζωή της τη βοηθούσε να το ξεπεράσει γρήγορα. Ένιωσε τυχερή και αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να θεωρεί τόσα χρόνια δεδομένη μια φιλία σαν τη δική μας.


Καθίσαμε και συζητήσαμε επί ώρες. Θυμηθήκαμε παλιότερα αστεία σκηνικά, ταξίδια και διασκεδάσεις που ζήσαμε μαζί, πράγμα που είχαμε πολύ καιρό να κάνουμε. Γελάσαμε πολύ, συγκινηθήκαμε, αναπολήσαμε στιγμές και η μεγαλύτερη χαρά μας ήταν που βρισκόμασταν εκεί, μαζί, για να τα λέμε. Πήγα σπίτι με μια όμορφη αίσθηση γαλήνης. Είναι μοναδικό το συναίσθημα να νιώθεις πιο δυνατός όταν είσαι με ένα συγκεκριμένο άτομο, να νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα όταν βρίσκεσαι μαζί του, να αισθάνεσαι πλήρης και ευτυχισμένος. Μόνο μια πραγματική φιλία σού γεννά τέτοια συναισθήματα και ξέρεις ότι δεν θα την αντάλλαζες με τίποτα. Δεν είναι ολιγαρκής κάποιος που έχει επιλέξει λίγα άτομα να είναι κοντά του. Αντίθετα, τα θέλει όλα. Απόλυτα αληθινές στιγμές, που περιλαμβάνουν αμοιβαία βίωση καταστάσεων, άνεση στο να πεις και να κάνεις ελεύθερα αυτό που βγαίνει από μέσα σου. Είναι δώρο που σου προσφέρει η ζωή και είναι υποκριτικό και ψεύτικο να υποστηρίξει κανείς ότι το ζει με πολλούς γύρω του. Οι άνθρωποι διαφέρουν πολύ μεταξύ τους και είναι ελάχιστοι εκείνοι που θα δεχτείς και θα σε δεχτούν 100%. Αν οι δρόμοι σας συναντηθούν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη τύχη.


Ανέκαθεν έβαζα την ποιότητα πάνω από την ποσότητα. Και στην άκρη του κόσμου να οδηγούσε τη Ρίτα η ζωή, πάλι εκείνη θα ήταν η κολλητή μου και πάλι θα έπαιρνα δύναμη και μόνο που θα υπήρχε. Θα επικοινωνούσαμε με όποιον τρόπο μπορούσαμε και όταν θα βρισκόμασταν θα ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Ευχάριστες και οι μεγάλες παρέες με την παιχνιδιάρικη φασαρία και το χαβαλέ, αλλά είναι κάτι διαφορετικό από τη φιλία. Ο τίτλος του φίλου είναι για λίγους και καλούς!
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Στρουμφοχωριό
› 
Η καλλονή Louise
› 
One night… disaster!
› 
Βέρα στο δεξί… ή και κάπου αλλού!
› 
Έβγαλα φτερά, θα πετάξω ψηλά
© ΙΣΤΟΣ 2024
Όλια Παναρέτου
Η Όλια Παναρέτου (γεννημένη το 1984 στην πανέμορφη Κέρκυρα), αναζητήτρια της αλήθειας, της ειλικρίνειας και της ελεύθερης έκφρασης, αφού αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών, βρέθηκε εδώ και διαδίδει το μήνυμα: Καιρός να ξαναβρούμε τη χαμένη επικοινωνία μας, να διδαχτούμε από τη ζωή και να μιλήσουμε ανοιχτά, αλλιώς ας σωπάσουμε για πάντα!
« Bloggers