Πρέπει να πηγαίνουν πάνω από είκοσι χρόνια, ένα βράδυ που ήμουν βάρδια στα διεθνή («εξωτερικό δελτίο» το λέγαμε) της Μεσημβρινής, κουβεντιάζαμε γύρω στα μεσάνυχτα με το απαραίτητο ουίσκι οι λίγοι που είχαμε μείνει -ένας από κάθε τμήμα- περιμένοντας μη σκάσει καμιά είδηση - τότε οι εφημερίδες έκλειναν αργά. Η εφημερίδα, ως απογευματινή, ενδιαφερόταν για «λαϊκή» θεματολογία, απέφευγε όμως τα ευτελή πικάντικα όπως τα ερωτικά σκανδαλάκια και τα συναφή.
Έρχεται, λοιπόν, νυχτιάτικα νεαρή συνάδελφος από το επαρχιακό και λέει ότι στην Τρίπολη ή κάπου εκεί έγινε σάλος γιατί ένας παπάς τα έφτιαξε με τη φιλενάδα του γιού του (καλό κορίτσι). Βλέμμα απορίας ένα γύρω, στη συγκεκριμένη εφημερίδα ήταν αμφίβολο αν θα δημοσιευόταν η είδηση και κανονική ώρα, μεσάνυχτα να γίνει αλλαγή για τέτοιο πράγμα αδύνατον. Επέμενε, όμως, η συνάδελφος, οπότε ο αρχισυντάκτης βάρδιας είπε: «Πού θα εστιάζατε το θέμα, δεσποινίς; Θα συμφωνούσατε με τον τίτλο “Ή παπάς - παπάς ή γαμιάς - γαμιάς”;»
Ο τίτλος (φυσικά δεν μπήκε, ούτε η είδηση άλλωστε) έκτοτε με ακολουθεί, τουλάχιστον για να διακρίνω ποιά ιδιότητα ενδιαφέρει, για ποιο λόγο δηλαδή γράφουμε για κάποιον - επειδή είναι ιερεύς ή επειδή διακρίνεται ως ιππεύς; Το θυμήθηκα πάλι τον δεκαπενταύγουστο, όταν διάβασα για λεύκωμα σχετικό με τον Κλιντ Ίστγουντ και είδα να πετάγεται ξανά η απαραίτητη αναφορά στο εναντίον του βιβλίο της πρώην γυναίκας του Σόντρα Λοκ, που αφού έμεινε μαζί του καμιά εικοσαετία μετά θυμήθηκε ότι επρόκειτο περί δεσποτικού κτητικού σατράπη - πράγμα που αν δεν κάνω λάθος ξέχασε μόλις πέτυχε χυμώδη οικονομικό συμβιβασμό στο διαζύγιο.
Και λοιπόν; Ως γαμιά του αφιερώσανε λεύκωμα του Κλιντ ή ως ηθοποιού, σκηνοθέτη με τεράστιο διαμέτρημα και ανθρώπου με τόση παρρησία ώστε, ενώ είναι ρεπουμπλικανός, έχει στηρίξει μερικούς από τους πλέον φιλελεύθερους του Χόλυγουντ; Τι μας νοιάζει αν έχει παράπονα η Λοκ που δεν έκλεισε ο δεσμός τους τριακοπενταετία να βγει σε πλήρη σύνταξη; Στο κάτω-κάτω, αν έχει δίκιο, αυτό θα είχε ενδιαφέρον σε ένα λεύκωμα για εκείνην. Αυτή έκατσε είκοσι χρόνια, όχι εγώ. Ακριβώς όπως κάτι κομματικοί, που αφού κωλοτρίβονται επί δεκαετίες με επιτροπές, δημοτικά ψηφοδέλτια και τα τοιαύτα, μετά καταγγέλλουν τις παρατάξεις τους - ας πρόσεχαν.
Το ίδιο και σε άλλα ρεπορτάζ. Μια πρώην πορνοστάρ, λέει, τρίχες, ηθοποιός σε σοφτ ταινίες τύπου «γνώρισα τον έρωτα μαθήτρια, νο 28», προκάλεσε την παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου της Χιούλετ Πάκαρντ. Γιατί, επειδή ήταν πρώην πορνοστάρ, επειδή της την έπεσε, επειδή δεν της την έπεσε (αυτό θα ήταν κατανοητός λόγος απόλυσης, διότι η φωτογραφία φανέρωνε εξαιρετική κυρία) ή επειδή της έσπρωξε μερικά χιλιάρικα εγκρίνοντας δαπάνες με ψευδή αιτιολογία; Δεν το καταλαβαίνει ο αναγνώστης. Καταλαβαίνει, όμως, ότι οι μέτοχοι συμμερίζονται πλήρως ό,τι έλεγε ο αρχισυντάκτης βάρδιας της Μεσημβρινής. Τον σύμβουλο τον έκριναν ως διευθυντή, όχι ως γαμιά - και επειδή ως διευθυντής ήταν γάτος οι μετοχές πήραν την κατρακύλα μόλις παραιτήθηκε.
Ούτω πως και ημείς οι απλοί πότες, άλλωστε, κρίνουμε τα μπαρ. Αν ο ιδιοκτήτης είναι άστατος, αν το αριστερό του μάτι ξεφεύγει κατά την καλλίπυγο σερβιτόρα, δεν μας νοιάζει ό,τι κι αν πει η (πρώην) σύζυγός του. Μπόμπες μη σερβίρει, μη κόβει τις μερίδες, μη πάει να πιάσει τον δικό μας τον κώλο (στις τιμές, γιατί κυριολεκτικά που τέτοια τύχη), αυτά μας καίνε. Όσο εκεί είναι άψογος, τα οικιακά του γνωρίσματα τα αντιπαρερχόμαστε.
Δικαίως. Και στο σινεμά, εδώ που τα λέμε, δεν θυμάμαι να γύρισε η Σόντρα Λοκ τους Ασυγχώρητους ή το Σκοτεινό Ποτάμι. Ο σατράπης Κλιντ φιλοτέχνησε.
