«Η υγεία είναι μία πρόσκαιρη κατάσταση που δεν προμηνύει τίποτε το καλό», σάρκαζε ο γιατρός Νοκ, λογοτεχνικό τέκνο του του Ζυλ Ρομαίν. Ο καθηγητής ιατρικής Άρτσι Κοχρέιν το εξέφρασε κάπως διαφορετικά στη συνέχεια: «Η ζωή είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, εξ ορισμού θανατηφόρο».
Με απλά λόγια, ο άνθρωπος είναι θνητός, η ζωή απολήγει στον θάνατο (εξ ου και μπορεί να λογισθεί «νόσημα» θανατηφόρο), η δε καλή υγεία δεν ανατρέπει το θλιβερό προγνωστικό του τέλους, μπορεί μόνο να σημαίνει ότι το τέλος θα έρθει αργότερα (και αυτό όχι απαραίτητα) ή ότι, μέχρι να έρθει, η καλή υγεία σου παρέχει τη δυνατότητα μεγαλύτερης ευτυχίας λόγω ευεξίας και σωματικής ρώμης. Όταν διαβάζουμε πως «τόσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο από το αλκοόλ» διαβάζουμε, λοιπόν, μία φράση που από μόνη της δεν λέει τίποτε- οι υπόλοιποι πεθαίνουν επίσης. Για να αποκτήσουν νόημα οι προειδοποιήσεις του είδους, πρέπει όχι μόνο να εξηγούν πόσο ισχυρή είναι η αιτιώδης σύνδεση του θανάτου με το οινόπνευμα, αλλά και σε τι ηλικία και φυσική κατάσταση ήταν οι εκλιπόντες από τις αιτίες αυτές. Αν κάποιος πεθάνει από αιτία σχετιζόμενη με το αλκοόλ στα 84 του και ήταν μέχρι τότε καλά, είναι μάλλον προφανές ότι ο άνθρωπος πέθανε από γήρας και ότι θα ήταν τουλάχιστον άτυχος αν είχε χάσει την απόλαυση του μολτ ουίσκι, του καλού κρασιού και του μπλάντι μέρι και είχε φτάσει σε τέτοια ηλικία ξενέρωτος.
Ωστόσο, η υγεία έχει αξία ως παράγων ευτυχίας. Αν τη φροντίζεις, νιώθεις καλά και αυτό είναι σημαντικό. No doubt. Αρκεί όντως να νιώθεις καλά. Γιατί μπορεί να μην νιώθεις. Ανθεί εσχάτως μία ιατρογενής αντίληψη περί ζωής που θέλει τους ανθρώπους αποστειρωμένους, με γυμναστήρια, φυσικούς χυμούς και εμφιαλωμένο νερό, προκειμένου να ζήσουν περισσότερο χωρίς να ασχολείται καθόλου με το τι θα κάνουν την εν σωματική ρώμη μακροβιότητα. Αποτέλεσμα, διάφοροι νευρωτικοί που καμαρώνουν για την υγιεινή ζωή τους, ενώ δεν φαίνεται να τους προσδίδει καμία εσωτερική (ούτε εξωτερική) ηρεμία. Η ιατρική αυτή γραμμή, λένε κάποια νοσηρά μυαλά, δεν είναι τυχαία. Οι φαρμακευτικές εταιρείες, που ως γνωστόν πληρώνουν τους γιατρούς, δεν κατασκευάζουν μόνον φάρμακα για να θεραπεύουν ασθενείς. Κατασκευάζουν και ασθενείς, για να πουλάνε περισσότερα φάρμακα.
Στον πρόλογό του για τα περί αλκοόλ κείμενα του Κίνγκσλεϊ Έιμις, ο Κρίστοφερ Χίτσενς σημειώνει: «Το αλκοόλ είναι καλός υπηρέτης και κακό αφεντικό, λένε μερικοί. Καλή προσπάθεια. Η αλήθεια είναι πολύ απλούστερη: το αλκοόλ βοηθάει να γίνονται οι άλλοι άνθρωποι –στην πραγματικότητα η ίδια η ζωή- λιγότερο βαρετοί.»
Ο Γκυστάβ Φλομπέρ αγαπούσε τη ζωή. Η συμβουλή του; «Ανοίξτε τα μπουκάλια, γεμίστε τις πίπες, γδύστε τις πόρνες, που να πάρει ο διάολος!»
