Στον ελληνικό δημόσιο λόγο δεν πρόκειται απ’ ό,τι φαίνεται, το έχουμε ξαναπεί, να βγάλουμε άκρη αν δεν απαγορευθεί η χρήση ορισμένων λέξεων και φράσεων. Αναβάθμιση, αξιοποίηση, το καλό του τόπου και τα λοιπά πρέπει να τεθούν εκτός νόμου αν δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις με συγκεκριμένα ποσά. Πάνω απ’ όλα, όμως, πρέπει, να απαγορευθεί επειγόντως η λέξη «θεσμικός». Θεσμικός είπες; Πρόστιμο την πρώτη φορά, πέντε μέρες φυλάκιση άνευ μετατροπής τη δεύτερη κ.ο.κ.
Για όποιον διερωτάται τι μύγα με τσίμπησε, απαντώ ότι δεν επρόκειτο για μύγα, αλλά για συνέντευξη. Δικαστού –και με καλό όνομα στον κλάδο απ’ ό,τι λένε οι γνωρίζοντες, συνδικαλιστή της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Η συνέντευξη ήταν εστιασμένη στα οικονομικά των δικαστών και είχε ως αφορμή την τρίωρη στάση εργασίας και τη συγκέντρωσή τους προ ημερών. Πλην εκείνων του Συμβουλίου της Επικρατείας, σημειώνω -και εδώ το «πλην Λακεδαιμονίων» είναι τιμητικό, διότι η στάση εργασίας είναι μορφή απεργίας, στους δε δικαστές «απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή» (από το Σύνταγμα, αυτό που την ερμηνεία του επικαλούνταν οι δικαστές για να δίνουν αυξήσεις στους εαυτούς τους – για την απαγόρευση της απεργίας δεν χρειάζεται ερμηνεία, το λέει ρητά).
Διάβασα, λοιπόν, στη συνέντευξη ότι το ζήτημα των αποδοχών των δικαστών είναι θεσμικό, όχι οικονομικό. Ότι οι αποδοχές των ελλήνων δικαστών είναι οι χαμηλότερες στην ευρωζώνη. Ότι η ένταξη των νεοδιοριζομένων δικαστών στο ΙΚΑ είναι απαράδεκτη, άλλωστε είναι λίγοι, δεν θα το σώσουν. Και ότι οι δικαστές δεν δικαιούνται μεν να απεργήσουν (αλλά στάση εργασίας έκαναν, έτσι δεν είναι;), εάν όμως δεν ικανοποιηθούν μισθολογικά κανείς δεν μπορεί να τους υποχρεώνει να εργάζονται με τους ίδιους ρυθμούς (εδώ οι Αμερικανοί θα σημείωναν: get the message?).
Επ’ αυτών έχω μερικές διαφορετικές προτάσεις. Επειδή το θέμα των αποδοχών είναι αναμφιβόλως θεσμικό, προτείνω να δοθεί αύξηση στους δικαστές σε θεσμικό επίπεδο, αλλά όχι σε οικονομικό – ο ίδιος νόμος να λέει ότι η αύξηση παρακρατείται υπέρ των ανέργων. Αν αυτό δεν τους ικανοποιεί, σημαίνει ότι θέλουν λεφτά, ότι ζητάνε φράγκα για να γίνω κατανοητότερος, οπότε ας αφήσουμε τα θεσμικά και ας μιλήσουμε με ευρώ.
Ως προς το ότι οι έλληνες δικαστές είναι οι χαμηλότερα αμειβόμενοι στην ευρωζώνη, τους προτείνω να αρχίσουν να ρωτάνε γύρω τους μερικές χιλιάδες άλλους λειτουργούς, υπαλλήλους και επαγγελματίες. Θα διαπιστώσουν ότι και σε αυτούς συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.
Αν, τέλος, το ΙΚΑ φαίνεται πολύ μπανάλ και η απαγόρευση απεργίας δυσβάστακτη, έχω μία άλλη ιδέα αντί της λευκής απεργίας (γιατί αυτό σημαίνει το «κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να εργαζόμαστε με τους ίδιους ρυθμούς»). Ναι, είναι αυτή που φανταστήκατε. Μπορούν να παραιτηθούν. Ή να αρνηθούν να εισπράττουν το μισθό τους. Και είμαι βέβαιος ότι κάτι απ’ αυτά θα κάνουν. Όταν σε θίγουν στο θεσμικό σου, τα οικονομικά δεν έχουν αξία.
