Και όμως, όσο και αν είναι αντιληπτή η πικρία των δημοσίων υπαλλήλων, οι κατηγορίες είναι βάσιμες. Αν μη τι άλλο η τελευταία. Αν το Δημόσιο ήταν παραγωγικό, αν δεν απαντλούσε τόσα κεφάλαια και τόσο χρόνο εργασίας από την οικονομία, ο ιδιωτικός τομέας θα είχε απελευθερώσει τις θηριώδεις δυνάμεις του - και ο Θρύλος, ως ιδιωτικός τομέας, δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Με μικρότερο δημόσιο τομέα, θα είχε ασφαλώς σταθεί ακόμη καλύτερα στο Εμιρέιτς. Μάλλον, δηλαδή, θα έχανε και πάλι, αλλά με δύο δοκάρια από τον Τοροσίδη…
Η αρνητική αυτή επίδραση των δημοσίων υπαλλήλων, οσοδήποτε ακούσια, είναι αναντίρρητη καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι ο ιδιωτικός τομέας της χώρας (όπως π.χ. οι παράγοντες των ποδοσφαιρικών ομάδων) αποτελείται από το ανφάν γκατέ της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ και οι έλληνες δημόσιοι λειτουργοί κατατάσσονται μεταξύ των κορυφαίων διεθνώς ως προς το ότι λιώνουν από την αγωνία για το λειτούργημα (ενίοτε και για τις αποδοχές του λειτουργήματος).Αντιλαμβάνεται, αναπόφευκτα, ο πάσα ένας ότι, μια που όλοι οι υπόλοιποι είναι διαμετρήματος MVP, δεν μένουν παρά οι δημόσιοι υπάλληλοι ως υπεύθυνοι για τα δεινά της χώρας, άρα και του πλανήτη, αφού η ευημερία της Ελλάδας είναι μέτρο της συμπαντικής.
Έστιν μεθερμηνευόμενον, για να το σοβαρέψουμε, όχι ότι οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα δεν είναι υπεράριθμοι, ούτε ότι είναι όλοι άψογοι στο έργο τους, αλλά ότι η κακοδαιμονία του δημόσιου τομέα και η πελατειακή του υφή συνδέεται με ευρύτερες παθογένειες, πλήθος των οποίων αφορά την ηγεσία του δημοσίου (πολιτική και μη), αλλά και τον ιδιωτικό τομέα και δη εκείνο το τμήμα του, διόλου ευκαταφρόνητο, που αποζούσε εις βάρος του δημοσίου.
Όλο αυτό το πλέγμα δικαιολογεί τη μέγιστη επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα της εν σπουδή περιστολής του δημοσίου τομέα, που επιχειρείται αναγκαστικά σήμερα. Όχι μόνο μήπως στα πλαίσιά της πληγούν τομείς του δημοσίου καίριοι για την κοινωνία και την οικονομία, αλλά και μήπως η επιλογή όσων αποχωρήσουν γίνει με τα γνωστά ελληνικά κριτήρια. Γιατί τότε μπορεί να συμβεί ό,τι δείχνουν οι εν συνεχεία φωτογραφίες (πριν και μετά τις περικοπές):
