(Απλώς οι τράπεζες, ο τύπος και οι πολιτικοί πάσχουν)
Έπεσε από τα σύννεφα το πανελλήνιο με τις δηλώσεις Giorgos versus Stavros και τούμπαλιν, από τις οποίες προκλήθηκε η εντύπωση ότι ο δανεισμός -ή η άρνηση δανεισμού- των επιχειρήσεων μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα υπάρχει περίπτωση να εξαρτάται από πολιτικά αλισιβερίσια και να συνδέεται με τη φιλοκυβερνητική ή αντιπολιτευτική γραμμή των εφημερίδων ή ραδιοτηλεοπτικών δικτύων.
Για όνομα! Αν αποκαλυφθεί και κάτι τέτοιο, αν καταρρεύσει και το έσχατο οχυρό, η ακλόνητη δηλαδή εμπιστοσύνη μας στο ότι η γραμμή των μέσων ενημέρωσης προσδιορίζεται μετά από ουδέτερη (γίνεται;;) ανάλυση των ειδήσεων και στάθμιση του εξ αντικειμένου «καλού της χώρας» (όλης συλλήβδην - διότι το ίδιο πράγμα είναι καλό και για τον πρωθυπουργό και για τον εκδότη και για τον οδηγό λεωφορείου), τότε δεν θα μας μείνει πια τίποτε. Διότι έχουμε μεν πήξει από μίζες, προμήθειες, παραδικαστικά, μούφες εισαγωγές στο χρηματιστήριο, σκάνδαλα αργομισθιών, αλλά ποτέ δεν διανοηθήκαμε ότι οι εκδότες και καναλάρχες δανείζονται (ή παίρνουν κρατική διαφήμιση) με πολιτική διαμεσολάβηση - και άρα ασκούν και δέχονται πολιτική πίεση.
Ε, λοιπόν, μη σκιάζεστε. Για παρεξήγηση επρόκειτο. Και αν ειπώθηκαν κάποιες βαριές κουβέντες, ήταν το πάθος της στιγμής. Κατά τα άλλα οι τράπεζες ποτέ δεν δανειοδότησαν κανέναν με εξωτραπεζικά κριτήρια (ούτε κανάλια, ούτε το ...Μινιόν), τα μέσα ενημέρωσης ποτέ δεν άφησαν τα οικονομικά τους να επηρεάζουν την πολιτική τους στάση - και φυσικά οι κυβερνήσεις ποτέ δεν αναμείχθηκαν στη δουλειά τραπεζιτών ή εκδοτών.
Μπορούμε να είμαστε ήσυχοι. Τίποτε δεν απειλεί τη «γενικότερη εύρυθμη λειτουργία των θεσμών».
Πράγμα που σημαίνει ότι οι τράπεζες δεν δανειοδοτούν πλέον τα μέσα ενημέρωσης όχι επειδή το απαγορεύει το Μαξίμου, αλλά επειδή οι τράπεζες δεν έχουν χρήματα και τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν φερεγγυότητα ούτε δανειοληπτική ικανότητα. Σημαίνει επίσης ότι ο Γ.Α. Παπανδρέου δεν έπεσε από τα συμφέροντα ούτε από τη μη συγχώνευση ΕΤΕ και Άλφα, αλλά επειδή τα έκανε θάλασσα στην οικονομία (ώστε οι πολίτες οργίζονται περισσότερο όταν τον ακούν να λέει άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε αντί να παραδεχτεί την παταγώδη αποτυχία του και να φύγει).
Ίσον: οι... θεσμοί λειτουργούν, αλλά έχουμε τράπεζες χωρίς λεφτά, μέσα ενημέρωσης επί της ουσίας πτωχευμένα και αποτυχημένο τελευταίο λαοπρόβλητο πρωθυπουργό (σσ: ο προτελευταίος ήταν πιθανότατα ακόμη χειρότερος). Προσωπικά μάλλον θα προτιμούσα να μπάζουν λιγάκι οι θεσμοί, αλλά να έχουμε τράπεζες με λεφτά, μέσα ενημέρωσης βιώσιμα και -κυρίως- πολιτικούς ηγέτες με ικανότητες. Ή μήπως όλα αυτά είναι αλληλένδετα με τη «λειτουργία των θεσμών»;…
