Οι σεβόμενοι το τεκμήριο αθωότητας θα είναι, υποθέτω, πρόθυμοι να δεχθούν ότι παραμένει αμφισβητούμενο αν ο κ. Βενιζέλος (ύμνος προς τη δημοκρατία αυτή η προχθεσινή ψηφοφορία) τους ανοίγει την αγκάλη ή, όπως λέει κακεντρεχής φίλος, τους γράφει κάπου χαμηλότερα. Αυτό που δεν αμφισβητείται, ωστόσο, είναι ότι ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όποιο και αν είναι το μείγμα προσωπικής του υπαιτιότητας και κατάστασης ανάγκης, συνέδεσε την πρόσφατη υπουργική του παρουσία με δύο αθλιότητες του ελληνικού κράτους απέναντι στους πολίτες του.
Η πρώτη ήταν το μέσω ΔΕΗ χαράτσι επί παντός ιδιοκτήτη ηλεκτροδοτούμενου ακινήτου επ’ απειλή διακοπής του ρεύματος - την οποία απειλή ευτυχώς έστειλε στα σκουπίδια το ΣτΕ. Υπερχειλής από σεβασμό προς τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, η έμπνευση αυτή μπορούσε να επικριθεί μόνον ως υπολειπόμενη έναντι π.χ. της επιβολής έκτακτου φόρου στους πολίτες με την πρόβλεψη ότι, σε περίπτωση μη πληρωμής, θα φυλακίζεται το παιδί τους.
Η δεύτερη ήταν η καταλήστευση των αποταμιεύσεων των πολιτών που, αντί να εμπιστευθούν το προϊόν των κόπων τους π.χ. στην Proton, την οποία στήριξε ο κ. Βενιζέλος προστατεύοντας και τους καταθέτες της, είχαν την έμπνευση να «καταθέσουν» στο ελληνικό κράτος παίρνοντας ομόλογα στην πρωτογενή αγορά ή μέσω τραπεζών μεν, αλλά στην ονομαστική αξία. Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αφού τους βεβαίωσε ότι θα αποζημιωθούν για τις απώλειες, έσπευσε να ενεργοποιήσει τις -άκρως αμφισβητούμενης συνταγματικότητας- ρήτρες συλλογικής δράσης που θέσπισαν δεσποτικώ τω τρόπω η Ε.Ε. και η Αθήνα και τους άρπαξε τα χρήματά τους, υποσχόμενος κατά τα φαινόμενα στον Γιουνγκέρ ότι θα τα φάει και θα τα χωνέψει διότι άλλως μπορεί να ζητήσουν αποζημίωση και οι ξένοι. Λες και δεν θα ήταν δίκαιο να αποζημιωθούν και τα φυσικά πρόσωπα του εξωτερικού αν τυχόν αγόρασαν ομόλογα πρωτογενώς και όχι κερδοσκοπώντας στη δευτερογενή αγορά - πόσοι είναι, αλήθεια;
Δεν επεκτείνομαι στην πρόσθετη αθλιότητα του ιδίου τύπου - τη διαρπαγή, δηλαδή, των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, όχι επειδή είναι μικρότερη, αλλά επειδή εκεί υπάρχει τουλάχιστον μία μικρή απειλή του πολιτικού κόστους και της συλλογικής οργής που ίσως οδηγήσει σε κάποια μελλοντική στήριξη. Αντίθετα, στους ιδιώτες κατακλέπτονται οι αποταμιεύσεις τους, ενώ το κράτος (σωστά) έχει σώσει την Proton, την Aspis (T Bank) και ίσα με τρείς φορές την Αγροτική…
Ελπίζω να βρεθούν δικαστές με το -μέγα- θάρρος να καταρρίψουν αυτήν τη λεηλασία. Ο κ. Βενιζέλος, όμως, δεν μπορεί να ξεφεύγει με συγγνώμες, υποσχέσεις και αερολογίες από τα παραπάνω δείγματα γραφής - ούτε να κάνει γαργάρα τα περί αποζημίωσης με αοριστολογίες. Και σίγουρα δεν μπορεί να πει στους έλληνες πολίτες να φέρουν τα λεφτά τους πίσω στις τράπεζες. Με την κίνησή του δίδαξε εμπράκτως τη φοροδιαφυγή, το σεντούκι και τις …νήσους Καϋμάν.
