Λένε πως οι Άγγλοι ξοδεύουν όλο το χρόνο τους πίνοντας μπίρες. Λάθος. Πρώτον, επειδή το να πίνεις μπίρες δεν αποτελεί δαπάνη χρόνου, αλλά αξιοποίησή του. Δεύτερον, επειδή οι άνθρωποι εντρυφούν και σε πολλά άλλα: bird watching, train spotting, plane spotting –ό,τι κινείται το αναζητούν και το καταγράφουν, συνήθως κάπου στημένοι οι ίδιοι, ώστε να πίνουν και καμιά μπίρα, γιατί να πίνεις περπατώντας δεν λέει. Ειδικά το plane spotting αξίζει πρόσθετη μνεία, αφού μερικοί χομπίστες έχουν παραδόξως επιλέξει στρατιωτικά αεροδρόμια για την αναψυχή τους και έχουν συλληφθεί (δυστυχώς όχι και καταδικαστεί) για κατασκοπεία.
Το plane spotting μου θυμίζει μια γουστόζικη (αληθινή) ιστορία. Φιλικό μου ζευγάρι έκανε προ λίγων ετών ριζική ανακαίνιση και επέκταση της κουζίνας του. Το πρόβλημα ήταν ότι για δύο μέρες θα γινόταν χαμός τα πρωινά με γκρεμίσματα και συνεργεία, και κολλητά δίπλα τους έμενε άλλος φίλος, χημικός, υπεύθυνος νυχτερινής βάρδιας σε διυλιστήριο, που επέστρεφε σπίτι για ύπνο κατά τις έξι το πρωί. Το ζεύγος του πρότεινε να του πληρώσει ξενοδοχείο για το διήμερο. Εκείνος αρνήθηκε την πληρωμή, αλλά ζήτησε από τον άντρα να ψάξουν μαζί, για την παρέα. Κινήσανε, λοιπόν, πρωί Κυριακής, πάνε στου Χανδρή και μαθαίνουν ότι λόγω διεθνούς ιατρικού συνεδρίου τα πάντα ήταν πλήρη. Κινηθείτε νότια, τους είπαν στη ρεσεψιόν. Μετά από σειρά αρνητικών απαντήσεων φτάνουν προς Γλυφάδα. Βλέπουν ένα ξενοδοχείο με γρανίτες, μάρμαρα, χριστούγεννα, απαστράπτον. Στην υποδοχή, νεαρά με πίρσινγκ στον αφαλό. Έχετε δωμάτιο, ρωτούν, ναι, απαντάει, ένα μονόκλινο λέει ο χημικός, όλα με διπλό κρεβάτι είναι, τον κόβει το κορίτσι, εντάξει, αυτός. Για πόσες ώρες το θέλετε, δέχεται την ερώτηση, και αναφωνεί: «Ρε κοπέλα μου, πώς μας βλέπεις, πήγαμε στη Λειτουργία και μας πιάσαν τα μεράκια;» Καθόλου, είπε το κορίτσι, δεν θα την ξένιζε κάτι τέτοιο, μήνες όμως δούλευε εκεί και άλλος δωμάτιο για διανυκτέρευση δεν είχε ζητήσει.
Επί διήμερο ο χημικός, φτάνοντας χαράματα για ύπνο, είχε αφενός την τύχη να βλέπει ξενοδοχείο εντελώς άδειο, αφετέρου τη δέουσα ενημέρωση. Χτισμένο κοντά στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, το ξενοδοχείο συντηρούνταν από plane spotters! Μόλις άνοιξαν τα Schπάτα, οι πελάτες στέρεψαν. Τι να κάνει ο ξενοδόχος; Τράβηξε μια ανακαίνιση προς το λαμπερό και το γύρισε «σ’ αυτή τη δουλειά», που λέει ο λαός.
Μην πείτε ότι έχω το μυαλό μου στο κεχρί, όπως φώναζε η γιαγιά μου, αλλά συμμερίζομαι περισσότερο εκείνους που κοιτάζουν γυναίκες παρά αεροπλάνα, έστω κι αν οι γυναίκες δεν έχουν κινητήρες Pratt & Whitney, ούτε πετούν. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η στροφή του ξενοδοχείου στο ερωτικό target group για καλό είναι.
Όσο για μένα, πάντως, ούτε πριν ήμουν θαμών ούτε τώρα με βλέπω να γίνομαι. Είμαι κολλημένος στο bird watching. Και σας βεβαιώνω ότι με έχει ανταμείψει. Χρόνια τώρα, λόγου χάριν, παρατηρώ τη Lagopus Lagopus, πτηνό με εξαιρετική χάρη και περηφάνια. Τη βλέπω σχεδόν κάθε βράδυ και, παρότι είναι κάπως στατική και ποτέ δεν πετάει, την καμαρώνω όπως την πρώτη φορά που την αντίκρισα.
Αυτήν αναζητούσα και προ ημερών, στο αεροδρόμιο της Ρόδου, όταν ξαφνικά θαμπώθηκαν τα μάτια μου. Τι ήταν τούτο μπροστά μου; Μια Tetrao Tetrix, μαύρη και πλουμιστή. Είχα διαβάσει γι’ αυτήν, αλλά δεν την είχα δει ποτέ. Την αγκάλιασα με θέρμη. Και φυσικά ούτε δευτερόλεπτο δεν σκέφτηκα τα 20 ευρώ που χρειάζονταν για να την αποκτήσω.
Tetrao Tetrix. Μαύρη πέρδικα. Στη ζωική της μορφή, απαντάται από την Ουαλία μέχρι τη βόρεια Σκοτία. Στην υγρή της, από πέρυσι στη Σκανδιναβία και σε επιλεγμένα αεροδρόμια διεθνώς. The Black Grouse. Πώς δεν το είχαν σκεφτεί νωρίτερα; Δεύτερη ανάμειξη του –ήδη blended– Famous Grouse με καπνιστά μολτ. Βελούδο για όλους τους bird watchers του πλανήτη. Πανάξια παρουσία δίπλα στην κόκκινη πέρδικα, τη Lagopus Lagopus, που κοσμεί το μπουκάλι του Famous Grouse.
Ακόμη και στα ξενοδοχεία που λέγαμε θα την εκτιμήσουν. Ιδίως τώρα που κυνηγάνε το τσιγάρο: μία μπίρα πριν, ένα Black Grouse μετά.
