Ερυγές και Ερινύες
13.1.2009 
Δεν είναι εύκολο. Θέλει επίμονη αναζήτηση, συστηματική ανάγνωση, υψηλή αντοχή του νευρικού συστήματος. Χρειάζεται να ανεχτείς τόνους ανακοινώσεων τύπου Τούτουζα/Κρεμαστινού ή Γκρήνπις. Μέρα προς μέρα να ψάχνεις επί ματαίω. Όταν όμως έρθει το διαμάντι, η χαρά είναι άγρια. Σβήνει τον κόπο. Παίρνεις, τότε, την πολυπόθητη επιστημονική διαπίστωση, τηλεφωνείς στους επιφυλακτικούς γνωστούς σου και τους λες «και όμως, το όζον φταίει για τη βροχή, φταίει για όλα και, αν θέλουμε να μην καταστραφούμε, πρέπει να φυλάμε τον κ…. μας – και κυρίως εκείνον των προβάτων μας».

 
Το τελευταίο κατά κυριολεξία. Ο καθηγητής Ρος Γκάρνοτ (όλοι αυτοί καθηγητές είναι) υπήρξε απόλυτος. Ως ανώτατος σύμβουλος της αυστραλιανής κυβέρνησης σε ζητήματα κλιματικών αλλαγών υπέβαλε έκθεση 600 σελίδων, η οποία δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Τα αέρια και οι ερυγές, τουτ’ έστιν οι πορδές και το ρέψιμο, προβάτων και βοοειδών αποτελούν βασική πηγή αερίων θερμοκηπίου στη χώρα. Οι γενναίοι αυστραλοί οικολόγοι πρέπει να στραφούν επειγόντως στην εκτροφή καγκουρό. Τα καγκουρό είναι διαπιστωμένο ότι εκπέμπουν ελάχιστο μεθάνιο. Πρόκειται για ζώα φύσει ευγενή.

 
Ο καθηγητής Γκάρνοτ δεν χρειάστηκε να επισημάνει πόσο επικίνδυνο είναι το μεθάνιο. Το είχε αποδείξει συνάδελφός του, που σημείωνε προ μηνών ότι «οι σημερινές τιμές διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου είναι υψηλότερες κατά 28%-124% (σ.σ.: ήταν 124,276%, αλλά το στρογγύλεψε προς τα κάτω για να μη λαϊκίσει) σε σύγκριση με κάθε άλλη στιγμή τα τελευταία 800.000 χρόνια». Ακόμη και μια αποφράδα στιγμή πριν από 614.525 χρόνια, που είχε καταληφθεί από παροξυσμό αερισμού ένα κοπάδι τριών εκατομμυρίων νεροβούβαλων στην Κερκίνη, πάλι λιγότερο ήταν το μεθάνιο από σήμερα.

 
Προ της επαπειλούμενης καταστροφής λέγεται ότι ανατέθηκε ήδη στον Γκάρνοτ να μετρήσει και τους ανθρώπους. And you know what that means. Κομμένα τα φασόλια και τα πολλά χορταρικά. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το αναγραφόμενο σε δημόσιες τουαλέτες των ΗΠΑ «eat beans, we need the gas». Και η μπίρα, αντιός. Προκαλεί ερυγές. Δύο Άμστελ ο καθένας φτάνουν να μεταβάλουν σε θερμοκήπιο ολόκληρο μπαρ.

 
Μαύρα τα μαντάτα. Μας λέγανε αλκοολικούς, τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε και κοινωνικά ανεύθυνοι. Εμείς και η ΔΕΗ με το λιγνίτη.


Κι όμως, υπάρχει ελπίδα. Λένε πως η Fosters θα αναθέσει στον καθηγητή να ερευνήσει γιατί τα καγκουρό δεν έχουν ανάγκη από κάρτα καυσαερίων. Έγκριτοι επιστήμονες συνδέουν την αυτοσυγκράτηση με την αλτικότητά τους. Χοροπηδώντας στα δύο πόδια πριν και μετά από κάθε μπίρα μπορεί να σώσουμε και το περιβάλλον και τη ζυθοποιία.
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Εγγυημένο ηρεμιστικό
› 
Ο γιατρός μισεί τα σφηνάκια
› 
Strictly verboten
› 
Σε ποιους (νομίζουν ότι) μιλάνε
› 
Στην κάβα και στο κόμμα
© ΙΣΤΟΣ 2024
Δημήτρης Καστριώτης
Κατά τον ληξίαρχο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Οι γονείς του, φιλότιμοι πλην κατ’ αποτέλεσμα άστοργοι, δεν τον προίκισαν αναλόγως, ώστε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο οινόπνευμα, την αξία του οποίου φρόντισαν πάντως να του διδάξουν. Ένεκα η ανάγκη, εργάζεται ως δημοσιογράφος εφημερίδων και δικηγόρος από εικοσιπενταετίας. Αναπόφευκτα, πίνει λιγότερο απ’ όσο θα ήθελε.
« Bloggers