Οι πρωτόπλαστοι, λέει το ανέκδοτο, δεν ήτανε Κινέζοι, γιατί ο Θεός την είχε ψυλλιαστεί: αντί για το μήλο, θα είχαν φάει το φίδι και θα του χάλαγαν όλο το προπατορικό αμάρτημα. Ενώ ο Αδάμ και η Εύα άφησαν το φίδι αφάγωτο να τους παραπλανά, δοκίμασαν το μήλο κι αμέσως τα ξέχασαν όλα και καταπιάστηκαν με το πώς να σκεπάσουν τα αχαμνά τους. Σκέτοι εγκέφαλοι οι πρωτόπλαστοι. (Εξ ου και η φράση «έχει το μυαλό του στο απαυτό του».)
Χρειάστηκαν πολλά, πολλά χρόνια μέχρι ένας άνθρωπος να βγάλει κάτι καλύτερο από μήλο –και το μήλο συνέπραξε αποφασιστικά, παρά το ότι η ελλιπής ενημέρωση των ερευνητών έχει μειώσει τη συμβολή του. Ήδη με βάση τα πλήρη στοιχεία μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια. Μια μέρα περί το 1660 ο Ισαάκ ο Νεύτων καθότανε αμέριμνος κάτω από μια μηλιά. Η επικοινωνία του με το δέντρο ήταν θαυμαστή, αφήστε που τα μήλα είχαν έχθρα προαιώνια με τα φίδια και τους το βαστούσαν μανιάτικο. Όπως ο Νεύτωνας κοίταγε τον ορίζοντα, πήγε να του την πέσει στα μουλωχτά μια οχιά. Τη βλέπει ένα μήλο, θα σε συγυρίσω, λέει, πέφτει κάτω και της κάνει το κεφάλι πλακέ. Μιλάμε για μεγάλο μήλο. [Αργότερα ο Νεύτων το έδειξε με θαυμασμό στη φίλη του την Άννα, εξ ου και η φράση «Άννα, να(αα) ένα μήλο».] Ευγνώμων ο Νεύτων, κοίταξε τη μηλιά, αφού πάτησε με την μπότα του το κεφάλι του φιδιού, αν και είχε ήδη γίνει χαλκομανία. Και τότε άκουσε τα μήλα να του λένε: «Μην ασχοληθείς κι εσύ με τ’ αχαμνά σου, σκέψου κάτι χρήσιμο». Τζιμάνι ο Νεύτων, άρχισε τις βαρύτητες και τους νόμους για την παγκόσμια έλξη. Όταν πέθανε και ανέβηκε παράδεισο, οι πρωτόπλαστοι κρύφτηκαν από ντροπή.
Μήλα και άνθρωποι, όμως, είχαν αρχίσει την εκδίκησή τους πολύ νωρίτερα. Το μηλίτη τον γνώριζαν και οι Αρχαίοι ημών αλλά και οι Εβραίοι. Όταν με τις εισβολές των Αράβων μάθανε οι Ευρωπαίοι και την απόσταξη, ήταν πλέον θέμα χρόνου. Το πρώτο Calvados, που δεν λεγόταν έτσι τότε (καθώς η περιοχή της Νορμανδίας, όπου παράγεται, πήρε το όνομά της το 1790), λένε ότι παρουσιάστηκε κάπου το 1550. Έναν αιώνα και βάλε προηγήθηκαν οι αποστάκτες με τα μήλα από το άλλο μεγαλούργημα των μήλων με τον Νεύτωνα.
Calvados. Κονιάκ μήλου. Ποίημα. Έχω πλήρη συνείδηση πόσο βαριά κουβέντα λέω, αλλά ίσως αν αντιμετώπιζα το τραγικό δίλημμα να πίνω στο μέλλον μόνο ένα αλκοολούχο ποτό, αυτό θα επέλεγα –κι ας πρόδιδα χιλιάδες λίτρα προϋπηρεσίας σε μπίρα, κρασί, τσίπουρο και ουίσκι. Πίνεται πριν το φαγητό, μετά, μεσημέρι, με τον καφέ κάνα παγωμένο πρωινό (ημέρες αργίας, εννοείται), σε ξεκουράζει μετά από πεντακόσια χιλιόμετρα οδήγησης, βλέπεις τον ουρανό πιο γαλανό. Μ’ αυτό αντέχει η Κάρλα τον Νικολά, μ’ αυτό χαίρεται ο Νικολά την Κάρλα. Δοκιμάστε το τώρα στις γιορτές. Στην Ελλάδα διατίθενται λίγα (Breuil και Busnel, κυρίως), αλλά κι αυτά τα λίγα καλά είναι.
Αυτό ήταν, αποδεικνύεται, το μυστικό του απαγορευμένου καρπού, όχι τα υπό τους αφαλούς των πρωτοπλάστων. Αν ήτανε Κινέζοι, θα είχαν τηγανίσει το φίδι και θα απόσταζαν τα μήλα. Η ανθρωπότητα θα είχε κερδίσει χιλιάδες χρόνια. Άσε που θα είχαμε γλιτώσει και από τα φύλλα συκής. Πίνοντας «calva», οι άνθρωποι θα είχαν ράψει απευθείας Φεραγκάμο.
Καλβαντός.
Καλά Χριστούγεννα.
