Το ως άνω γράφημα, από διαδικτυακή διαφήμιση μπύρας, δείχνει πώς αντιδρά ένας άντρας και πώς μία γυναίκα στην πρόσκληση «πάμε για ένα ποτό;». Κατά βάθος περιγράφει ένα δράμα. Διότι, ανεξάρτητα από το αν το αντρικό μυαλό πάει αμέσως στη μπύρα ή σε κάτι άλλο (ποτό εννοώ, πονηρούληδες), είναι αλήθεια ότι τη μετάβαση την κάνει γρήγορα, μην πούμε ακαριαία.
Ενώ με τα κορίτσια αρχίζει ο εσωτερικός –και αναπόφευκτα εξωτερικός- διάλογος. Πού να πάμε, είμαι άλουστη. Δεν πειράζει, φτάνει να μη βάλεις τα μαλλιά σου στο πότο μου. Μα όχι, δεν μπορώ να βγω έτσι, εκτός αν τα μαζέψω. Μάζεψέ τα. Ναι, αλλά τότε δεν θα μου πηγαίνει το φόρεμα που έλεγα να βάλω, άσε που αν πάμε στο τάδε μπαρ το φόρεμα παραείναι επίσημο. Βάλε μπλούζα με παντελόνι. Πάλι, κάθε μέρα έτσι κυκλοφορώ. Βάλε, τότε, το φόρεμα και πάμε στο Εξπλόρερς. Με μαζεμέεενα μαλλιά; Ναι, μωρέ, έτσι δεν κυκλοφορούνε οι χάι γαλλίδες; Άλουστες; Γιατί έχεις ακούσει γαλλίδα να λούζεται συχνά; Εντάξει, αλλά το Εξπλόρερς έχει πράσινες τσέστερφιλντ και το φόρεμα δεν πάει. Πάμε στο Λόου που είναι ξύλινο. Α όχι, εκεί έχει κάπνα και αλκοολικούς. Μπα, δυστυχώς έχουν μειωθεί. Ναι, αλλά η κάπνα; Αφού άλουστη είσαι. Και το φόρεμα; Εκτός αν τελικά βάλω παντελόνι. Ωραία, Λόου λοιπόν. Δεν ξέρω, μήπως πάμε σινεμά καλύτερα;
Κάπου εκεί έχεις φτάσει ήδη στο τρίτο ποτό πριν βγεις, οπότε μένεις εντός και συνεχίζεις..
Ώστε thank God you are a man; Παρά ταύτα, όχι. Πρώτον, επειδή οι γυναίκες είναι όμορφες. Δεύτερον, επειδή πολλαπλασιάζονται εσχάτως οι άντρες που γεγόνασι μοι γυναίκες. Α όχι, εκεί δεν έχει να τσιμπήσουμε κάτι. Στο άλλο δεν έχει γκόμενες να δούμε. Στο τρίτο είναι κάτι τελειωμένοι. Το τέταρτο είναι κυριλέ. Στο στέκι μας βαρέθηκα το κρασί του. Αϊ στο καλό επιτέλους – λες και χρειάζεται ιδιαίτερος διάκοσμος για να πιούμε ένα ρημαδο-ποτό και να βριστούμε για τον Τεν Κάτε και τον Παπακωνσταντίνου (όχι τον Βασίλη – αλήθεια, ρε παιδιά, αυτός γιατί τραγουδάει σαν να έχει διαρκώς τα νεύρα του;). Τουλάχιστον οι γυναίκες σκέφτονται την εμφάνισή τους για να μας αρέσουν (για την ακρίβεια, για να αρέσουν στον διπλανό – δεν είδα καμία να σκοτώνεται για να αρέσει σε μένα) και επ’ αφορμή μας ζαλίζουν κανα δίωρο. Αλλά να τα ζαλίζουμε αλλήλοις εμείς μεταξύ μας; Άσε που έχουν αρχίσει και κάποιοι άντρες να ρωτάνε πώς να ντυθούν και να ανησυχούν για τον εξαερισμό των μαγαζιών, οπότε σε ζώνουν τα μαύρα φίδια.
Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, τελικά. Γι αυτό όλο και συχνότερα ξεκινάς μόνος και όποιον πετύχεις στο μαγαζί. Εννιά φορές στις δέκα είναι ακόμη χειρότερα. Μπορείς όμως να κάτσεις στη μπάρα, να καρφώσεις το βλέμμα στα μπουκάλια απέναντι και, αν σε διακόψει κανείς, να απαντήσεις με βρυχηθμό. Δεν βοηθάει την κοινωνική σου εικόνα. Αλλά πίνεις με ησυχία.
