Μπαίνει, που λέτε, ο πότης στο μπαρ, φάτσα άγνωστη στο μαγαζί, πιάνει ένα σκαμπό και χαιρετίζει τον μπάρμαν. «Καλησπέρα, παλικάρι», του λέει, «μου βάζεις, σε παρακαλώ, ένα Famous πριν αρχίσουμε;» Με φλέγμα ο μπάρμαν προσποιείται ότι δεν απορεί, και ρωτάει απλώς αν ο νιόφερτος θέλει πάγο. Θέλει. Πίνει ο άνθρωπος, το τελειώνει και παραγγέλνει δεύτερο: «Ένα ακόμη, παρακαλώ, πριν αρχίσουμε;» Συνεχίζεται αυτή η δουλειά μέχρι το τέταρτο, οπότε ο μπάρμαν λέει ευγενώς: «Αυτό από μας, θα μπορούσατε όμως να με πληρώσετε τα μέχρι τώρα, για να κλείσω ταμείο;». Ο πότης αναφωνεί μελαγχολικά: «Αρχίσαμεεε!».
Αν δεν το έχετε καταλάβει, αρχίσαμε για τα καλά. Για την ακρίβεια, ο πιο κουλ της παρέας, αυτός από το ΔΝΤ, το είπε αμέσως μετά την πρώτη καλημέρα, προτού προλάβει ο Παπακωνσταντίνου να παραγγείλει όχι το τρίτο ουίσκι, αλλά ούτε τον πρώτο εσπρέσο. «Αρχίσαμε, υπουργέ μου», του δήλωσε και του άρπαξε το πορτοφόλι, αλλά ο Γιώργος την είχε ψυλλιαστεί και τα είχε χύμα στην κωλότσεπη, κουμπωμένη. Στο πορτοφόλι είχε μόνο μια φωτογραφία από τότε που παρέδωσε τον προϋπολογισμό με στικάκι στον Πετσάλνικο μαζί με ένα διπλωμένο κουρελόχαρτο. Ο ψηλός κοίταξε τη φωτογραφία. «Το θύμα σε παλαιότερες ευτυχισμένες στιγμές», μονολόγησε. Μετά ξεδίπλωσε το τσαλακωμένο χαρτί – ήταν το εξώφυλλο από το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠαΣοΚ. Ο ψηλός χαμογέλασε, αλλά δεν είπε τίποτε. Δεν ήταν και εντελώς γάιδαρος.
Ο Γιώργος γύρισε σπίτι μαυρισμένος, έβαλε ένα ουίσκι και στράφηκε στην Ολλανδέζα: «Γυναίκα, αρχίσανε..». «Όχι Τζορτζ», του απάντησε, «εμείς αρχίσαμε. Αρχίσαμε να πληρώνουμε, γιατί μας έχουν βάλει το περίστροφο ξέρεις που – και το δικό τους είναι πραγματικά γεμάτο.» Μετά του έβαλε δεύτερο ποτό, ακύρωσε το εστιατόριο για το βράδυ και άρχισε να κόβει πατάτες να φτιάξει γιαχνί για το δείπνο.
Στο μεταξύ ο ψηλός, αφού είχε αναγκαστεί να φάει το μεσημέρι στο «Κεντρικόν» ολίγη από γιουβέτσι με μία χωριάτικη στα τρία και νερό της βρύσης, ξεσκόνισε το απόγευμα δυο – τρεις ακόμη υπουργούς και επιτέλους ηρέμησε. Άλλαξε ρούχα, βγήκε από την πίσω πόρτα, πήρε το μετρό μέχρι Μοναστηράκι και από εκεί τον ηλεκτρικό για Καλλιθέα. Μπήκε σε μία καφετέρια, πήγε στην τουαλέτα, έσπασε τη γρίλια του παραθύρου και πήδηξε στον παράδρομο. Περπάτησε δύο τετράγωνα κοιτάζοντας πίσω του. Ήσυχος πια, πήρε ταξί για Γλυφάδα. Στο «Κρεολή» είχε κλείσει δωμάτιο στο όνομα Ντονατέλα. Τον περίμενε η Τατιάνα για ένα δίωρο. Με καπνιστό σολομό, Moet παγωμένη – και ένα μπουκάλι άδειο να βρίσκεται μήπως της ερχόταν έμπνευση. Στο ΔΝΤ μαθαίνουν γρήγορα. Από την πρώτη του μέρα στην Αθήνα είχε γράψει ο ψηλός το dvd της Τζούλιας στο στικάκι του.
